Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faust
Namiot Antycesarza
W namiocie Antycesarza stoją Rabuś i Łapuchciwa, którzy pragną zagarnąć dla siebie jak najwięcej skarbów. Próbują unieść ciężką skrzynię, lecz wypada im z rąk i otwiera się. Nadchodzą Trabanci cesarscy i próbują przepędzić parę, lecz Rabuś oświadcza, że należą im się łupy wojenne. Trabanci odpowiadają, że żołnierze władcy nie grabią rzeczy wroga. Rabuś i Łapuchciwa odchodzą, czując, że nie są tu mile widzianymi gośćmi. Ukazuje się Cesarz z czterema książętami. Władca jest zadowolony ze zwycięstwa, ogląda tron Antycesarza. Każe rozgłosić po całym kraju wieść o pokonaniu wroga. Pierwszego księcia mianuje marszałkiem za to, że rozstrzygający bój przeprowadził mądrze i odważnie. Drugiego księcia mianuje Nadszambelanem i powierza mu pieczę nad żołnierzami, którzy źle służą władcy. Trzeciego księcia mianuje Stolnikiem, który ma rządzić łowami, folwarkiem i kurnikiem. Czwarty książę zostaje podniesiony do rangi Podczaszego, który ma dbać o to, by na stołach cesarskich nigdy nie zabrakło najlepszych win. Cesarz wzywa Arcybiskupa-Arcykancerza, by podpisać odpowiednie dokumenty, nadające księciem określone tytuły i prowincje. Książęta oddalają się. Duchowny wyznaje władcy, że ma pewne obawy. Widzi, że Cesarz pozostaje pod wpływem szatana i jeśli papież dowie się o przymierzu z diabłem może rzucić na państwo klątwę. Radzi, aby Cesarz podarował Kościołowi część ziem. Władca zgadza się to uczynić, a Arcybiskup przygotowuje odpowiednie akta darowizny. Upomina się jeszcze o wszystkie czynsze i daniny, składane z pozyskanej dla Kościoła prowincji i odchodzi. Cesarz przeklina swoją nieroztropność i fakt, że skorzystał z pomocy guślarzy. Wraca Arcybiskup i mówi, że Kościół powinien otrzymać również dziesięciny z ziemi, którą otrzymał w darze Faust. Cesarz z irytacją odpowiada, że podarował mędrcowi kraj, leżący na dnie morza, a kiedy zostaje sam stwierdza, że w taki sposób szybko rozdałby swoje całe państwo.
Akt piąty
Otwarta okolica
Okolicę przemierza Wędrowiec, który dostrzega lipy i stojącą w ich cieniu chatę, z której wychodzi Baucis. Prosi przybysza, by nie zakłócał snu jej męża. Wędrowiec dziękuje jej za opiekę, którą otoczyła go, kiedy był młodzieńcem. Pojawia się mąż staruszki, Filemon, którego przybysz wita radośnie. Filemon prosi żonę, by nakryła stół w ogrodzie i zbliża się do Wędrowca, który stoi na brzegu morza. Pokazuje mu miejsce, w którym tonął i w którym założono piękny ogród. Później zasiadają w ogrodzie z Baucis. Filemon namawia żonę, by opowiedziała gościowi o cudzie, który wydarzył się na brzegu morza, kiedy nagle powstał na nim pałac, którego budowie towarzyszyły ludzkie krzyki i śmierć wielu. Nowy właściciel ziemi, którą podarował mu cesarz, chce również odebrać skrawek, należący do staruszków, obiecując im kilka staj żyznej gleby. Filemon woła, by udali się do kapliczki i pomodlili do Boga, wierząc, że Stwórca nie opuści ich w potrzebie.
Pałac„Faust” – streszczenie szczegółowe
Autor: Dorota BlednickaNamiot Antycesarza
W namiocie Antycesarza stoją Rabuś i Łapuchciwa, którzy pragną zagarnąć dla siebie jak najwięcej skarbów. Próbują unieść ciężką skrzynię, lecz wypada im z rąk i otwiera się. Nadchodzą Trabanci cesarscy i próbują przepędzić parę, lecz Rabuś oświadcza, że należą im się łupy wojenne. Trabanci odpowiadają, że żołnierze władcy nie grabią rzeczy wroga. Rabuś i Łapuchciwa odchodzą, czując, że nie są tu mile widzianymi gośćmi. Ukazuje się Cesarz z czterema książętami. Władca jest zadowolony ze zwycięstwa, ogląda tron Antycesarza. Każe rozgłosić po całym kraju wieść o pokonaniu wroga. Pierwszego księcia mianuje marszałkiem za to, że rozstrzygający bój przeprowadził mądrze i odważnie. Drugiego księcia mianuje Nadszambelanem i powierza mu pieczę nad żołnierzami, którzy źle służą władcy. Trzeciego księcia mianuje Stolnikiem, który ma rządzić łowami, folwarkiem i kurnikiem. Czwarty książę zostaje podniesiony do rangi Podczaszego, który ma dbać o to, by na stołach cesarskich nigdy nie zabrakło najlepszych win. Cesarz wzywa Arcybiskupa-Arcykancerza, by podpisać odpowiednie dokumenty, nadające księciem określone tytuły i prowincje. Książęta oddalają się. Duchowny wyznaje władcy, że ma pewne obawy. Widzi, że Cesarz pozostaje pod wpływem szatana i jeśli papież dowie się o przymierzu z diabłem może rzucić na państwo klątwę. Radzi, aby Cesarz podarował Kościołowi część ziem. Władca zgadza się to uczynić, a Arcybiskup przygotowuje odpowiednie akta darowizny. Upomina się jeszcze o wszystkie czynsze i daniny, składane z pozyskanej dla Kościoła prowincji i odchodzi. Cesarz przeklina swoją nieroztropność i fakt, że skorzystał z pomocy guślarzy. Wraca Arcybiskup i mówi, że Kościół powinien otrzymać również dziesięciny z ziemi, którą otrzymał w darze Faust. Cesarz z irytacją odpowiada, że podarował mędrcowi kraj, leżący na dnie morza, a kiedy zostaje sam stwierdza, że w taki sposób szybko rozdałby swoje całe państwo.
Akt piąty
Otwarta okolica
Okolicę przemierza Wędrowiec, który dostrzega lipy i stojącą w ich cieniu chatę, z której wychodzi Baucis. Prosi przybysza, by nie zakłócał snu jej męża. Wędrowiec dziękuje jej za opiekę, którą otoczyła go, kiedy był młodzieńcem. Pojawia się mąż staruszki, Filemon, którego przybysz wita radośnie. Filemon prosi żonę, by nakryła stół w ogrodzie i zbliża się do Wędrowca, który stoi na brzegu morza. Pokazuje mu miejsce, w którym tonął i w którym założono piękny ogród. Później zasiadają w ogrodzie z Baucis. Filemon namawia żonę, by opowiedziała gościowi o cudzie, który wydarzył się na brzegu morza, kiedy nagle powstał na nim pałac, którego budowie towarzyszyły ludzkie krzyki i śmierć wielu. Nowy właściciel ziemi, którą podarował mu cesarz, chce również odebrać skrawek, należący do staruszków, obiecując im kilka staj żyznej gleby. Filemon woła, by udali się do kapliczki i pomodlili do Boga, wierząc, że Stwórca nie opuści ich w potrzebie.
Po rozległym wirydarzu przechadza się Faust – mężczyzna w podeszłym wieku. Strażnik Linceusz ogłasza przez tubę, że słońce właśnie zaszło i ku portowi zbliża się jakaś łódź. Rozlega się dźwięk dzwonka na wybrzeżu. Dzwonienie to dla Fausta jest złowieszcze i przypomina mu, że nie sam rządzi swoimi ziemiami, ponieważ mały skrawek należy do pary staruszków. Chciałby odejść precz, gdyż mała chatka jest jakby cierniem dla jego oczu. Do brzegów podpływa bogata łódź, wyładowana egzotycznymi wytworami. Na jej pokładzie stoją Mefistofeles i trzej Gwałtownicy. Wysiadają i rozpoczyna się wynoszenie ładunku na ląd. Diabeł jest zadowolony z darów, które przywiózł dla Fausta, lecz ten nie pozdrawia przybyszów, ani nie dziękuje im. Gwałtownicy żądają, aby łupy podzielono sprawiedliwie. Diabeł obiecuje im, że Faust sprawiedliwie rozdzieli dary, ponieważ nie jest chciwym człowiekiem. Dostrzega niezadowolenie mędrca. Faust zwierza mu się ze wstydem, że pragnie usiąść w cieniu lip, aby odpocząć, należy więc wygnać starców, którzy ograniczają mu władzę. Rozkazuje, aby Mefistofeles usunął staruszków i podarował im piękny folwark. Diabeł zapewnia go, że porwie Filemona i Baucis i przeniesie ich we wskazane miejsce. Wzywa Gwałtowników i obiecuje im wspaniałą ucztę, która wynagrodzi im sposób, w jaki zostali powitani przez Fausta.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
Szybki test:
Cesarz pragnie ujrzeć:a) Odysa i Penelopę
b) Parysa i Helenę
c) Menelaosa i Afrodytę
d) Marsa i Petronię
Rozwiązanie
Małgorzata:
a) utopiła dziecko
b) otruła dziecko
c) poroniła dziecko
d) udusiła dziecko
Rozwiązanie
Po raz pierwszy Mefistofeles pojawia się w pracowni Fausta, ubrany jak:
a) wieśniak
b) wędrowny scholar
c) poborca podatkowy
d) profesor wszech nauk
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies