Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faust

Johann Wolfgang Goethe – biografia

Autor: Dorota Blednicka

Johann Caspar Goethe marzył, aby syn studiował prawo, lecz poeta zamierzał skupić się na karierze akademickiej. We wrześniu 1765 roku Goethe wyjechał do Lipska, by podobnie jak ojciec, podjąć studia prawnicze. Natychmiast rzucił się w wir życia towarzyskiego. Zamieszkał niedaleko rynku, przy którym mieściła się słynna „Piwnica Auerbacha”. Dzięki listom polecającym życie prywatne pisarza układało się doskonale. Wkrótce zajęcia uniwersyteckie rozczarowały go, znudzony wysłuchiwał wykładów, z których materiał poznał wcześniej, w domu rodzinnym. Po kilku miesiącach pobytu w Lipsku zaczął tęsknić za domem i pocieszenie odnajdował w poezji. Do miasta przyjechali dawni znajomi Goethego, z którymi zaczął odwiedzać gospodę, należącą do Sch�nkopfa. Tam właśnie poznał córkę właściciela, Annę Katarzynę, którą nazywał zdrobniale Annchen lub Annette. Młodzieniec zakochał się w niej, a dziewczyna odwzajemniała jego uczucia. Ich związek trwał od końca kwietnia 1766 roku do wiosny 1768. Starsza o trzy lata Anna Katarzyna przez ten czas znosiła liczne sceny zazdrości. W końcu oboje uznali, że nie mogą wzajemnie się wiązać i rozstali się w przyjaźni, korespondując ze sobą jeszcze przez wiele lat. Przez okres studiów pobierał lekcje rysunku i malarstwa u dyrektora Akademii Sztuk Pięknych, Friedricha Oesera, dzięki któremu poznał sztukę antyczną. Ostatnie miesiące pobytu w Lipsku Goethe poświęcił na własną pracę literacką. Rozpoczął tu karierę poety, wydając w 1767 roku zbiór wierszy Annette, dedykowany ukochanej. Z tego okresu pochodzą również anakreontyki: „Piękna noc”, „Zmienność” i „Radość”, trzy „Ody do przyjaciela”, poświęcone Behrischowi, scenka pasterska „Kaprys zakochanego”.

Pobyt poety w Lipsku zakończył się nieoczekiwanie. W lecie 1768 roku Goethe zachorował i przez wiele dni walczył ze śmiercią. 26 sierpnia tegoż roku odwiedził po raz ostatni rodzinę Sch�nkopfów, a następnego dnia wręczył córce Oeserów, Fryderyce, rękopis dziesięciu wierszy, z których siedem ukazało się anonimowo w roku 1770 jako Nowe pieśni z melodiami. W dniu swoich dziewiętnastych urodzin wyruszył w podróż powrotną do Frankfurtu. Schorowany, wrócił do rodziców i przez ojca został przyjęty dość oschle. Nieustanne awantury między Kornelią a ojcem spowodowały u poety głęboką depresję. W grudniu stan jego zdrowia pogorszył się tak bardzo, że rodzina obawiała się o jego życie. Do końca marca 1769 roku większość czasu spędzał w łóżku. Tygodnie choroby wykorzystał na rozmyślania o sensie ludzkiej egzystencji. Jego powierniczką stała się panna von Klettenberg, przyjaciółka matki pisarza. Studiował Historię kościoła i kacerzy Gottfrieda Arnolda, pod wpływem której opracował własną kosmologię, której idea opierała się na zasadzie, że każda walka przeciwieństw jest źródłem wszelkiej twórczości, a nawet powstania życia. Czytał również dzieła Paracelsusa, zainteresował się kabalistyką i alchemią, opracowywał lekarstwa, które miały mu pomóc w bolesnych dolegliwościach. Na początku roku 1769 ukończył pracę nad jednoaktową komedią Współwinni, którą następnie przerobił na trzyaktową sztukę. W 1787 roku utwór, po kilku przeróbkach, został włączony do zbiorowego wydania dzieł pisarza.

W półtora roku po powrocie do Frankfurtu Goethe odzyskał dawne siły i zaczął rozważać możliwość ukończenia studiów prawniczych. Ojciec, zadowolony z jego decyzji, zaproponował, aby pisarz rozpoczął naukę w Strasburgu.

Pod koniec marca 1770 roku poeta wyruszył do Strasburga, zadowolony przede wszystkim, że mógł opuścić dom rodzinny. Na miejscu z pietyzmem dbał o swoje zdrowie, zaczął brzydzić się chorobą i śmiercią. W pierwszym okresie pobytu w mieście zaprzyjaźnił się z Johannem Danielem Salzmannem i razem z nim stworzył towarzystwo miłośników nauki i sztuki. We wrześniu poznaje Herdera, który wywarł ogromny wpływ na młodego pisarza. Pod wpływem teologa Goethe szybko przestał interesować się zagadnieniami mistyczno-religijnymi i powrócił do racjonalizmu. Poglądy Herdera stanowiły teoretyczną podstawę dla poetów „Burzy i naporu”. Goethe stał się uczniem filozofa propagował jego idee wśród przyjaciół, z którymi dyskutował o nowej poetyce. W październiku 1770 roku Goethe odwiedził probostwo w Sasenheim, gdzie uczestniczył w maskaradzie, przebrany za kandydata teologii. W domu spotkał córkę pastora, Fryderykę. Następnego dnia oświadczył się dziewczynie. Po powrocie do Strasburga, 15 października, napisał pierwszy list miłosny do Fryderyki, z czasem coraz częściej odwiedza narzeczoną. Miłość do dziewczyny zmusiła poetę do poszukiwania właściwych form poezji lirycznej, co zaowocowało powstaniem Pieśni z Sesenheim. Kilka liryków z tomiku zadedykowanego córce pastora ukazało się drukiem w 1775 roku. Goethe porzucił formę anakreontyków i skupił się na wierszach, w których można było odnaleźć ton ludowy. Z czasem pisarz zaczyna dostrzegać, jak głęboka przepaść dzieli jego, syna patrycjusza, od wiejskiej panny. Zaczyna unikać Fryderyki, aż wreszcie pisze do niej list pożegnalny. Przeżycia, związane z rozstaniem, zmieniły usposobienie pisarza – stał się poważnym i często wyruszał na samotne wędrówki, podczas których zaczął zapisywać słowa i melodie dawnych pieśni ludowych. W Strasburgu pozostał do lipca 1771 roku. Jego praca doktorancka nie została przyjęta przez fakultet i uznano ją za skandaliczną. Dzięki pomocy dziekana 6 sierpnia otrzymał licencjat praw, spełniając w ten sposób wolę ojca.

strona: 1 2 3 4 5

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Faust” – streszczenie szczegółowe	Johann Wolfgang Goethe – biografia Geneza „Fausta” Problematyka i uniwersalizm dzieła Goethego Czas i miejsce akcji „Fausta” Faust jako bohater romantyczny „Faust” jako dramat romantyczny. Kompozycja Główne wątki w „Fauście” Plan wydarzeń „Fausta” Johann Wolfgang Goethe – kalendarium życia i twórczości Symbole w „Fauście” Sztuka i zadania artysty – trzy koncepcje poezji w „Fauście” „Faust” – najważniejsze cytaty Bibliografia
Bohaterowie
Faust – charakterystyka bohatera Mefistofeles - charakterystyka bohatera Małgorzata - charakterystyka bohaterki

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies