JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Giaur
Walter Scott, jego znajomy, opisaÅ‚ Byrona jako: „czÅ‚owieka prawdziwej dobroci serca i życzliwoÅ›ci, i najlepszych uczuć nieszczęśnie stÅ‚umionych przez gÅ‚upiÄ… pogardÄ™ dla opinii publicznej”.
Oto cytat autorstwa Jane Welsh Carlyle z listu do Thomasa Carlyle’a, gdy dowiedziaÅ‚a siÄ™ o przedwczesnej Å›mierci poety: „JeÅ›liby mi powiedziano, że sÅ‚oÅ„ce czy księżyc zniknęły z kopuÅ‚y nieba, nie odczuÅ‚abym równie grzesznej i porażajÄ…cej pustki we wszechÅ›wiecie niż, ta, którÄ… sprawiÅ‚y sÅ‚owa: Byron nie żyje”.
SÅ‚owa Daniela Burta, krytyka i badacza literatury, o geniuszu poety: „Jest on nie tyle wielkim literackim geniuszem, ile fenomenem, którego życie i legenda zrosÅ‚y siÄ™ nierozerwalnie z jego dzieÅ‚em – pierwszy literackim idolem, supergwiazdÄ… wielkiego formatu”.
oraz: „ByÅ‚ on w istocie swoim najwiÄ™kszym dzieÅ‚em, a wiersze stanowiÄ… partyturÄ™ prywatnej i publicznej opery jego życia, w którym, jak pisze Matthew Arnold: »TysiÄ…ce ludzi liczyÅ‚o każde jego westchnienie, / A Europa na siebie wzięła jego cierpienie«”
Wypowiedź krytyka i pisarza Paula Westa o powodach uwielbienia i „wielkoÅ›ci” Byrona: „JeÅ›li jest wielki, to nie z powodów przede wszystkim poetyckich. Ale przecież nie zawsze chcemy czytać jedynie »wielkich« poetów: nasza główna przyjemność w czytaniu Byrona polega na obcowaniu ze szczególnÄ… osobowoÅ›ciÄ…. I nie jest to bynajmniej przyjemność gÅ‚upia: przypomina nam, że wszystkie wiersze, prÄ™dzej czy później, zwracajÄ… nas ku sobie, a w przypadku Byrona zwracajÄ… nas ku sobie w stanie olÅ›nienia i niemaÅ‚ego szoku, gdyż odsÅ‚aniajÄ… przed nami wÅ‚asne sÅ‚aboÅ›ci, pozy, aspiracje i manie, dobitnie wyrażone przez jego jakże ludzki i jakże wybujaÅ‚y temperament”.
Oto zdanie innego krytyka, profesora Andrzeja Tretiaka: „Nad historiÄ… Byrona zawisÅ‚a na dÅ‚ugi czas tajemnica… TajemnicÄ… tÄ… byÅ‚a miÅ‚ość do przyrodniej siostry, Augusty, której owocem byÅ‚a Medora Leigh, a skutkiem zerwanie żony z Byronem, konieczność dobrowolnego wygnania z kraju, kampania oszczerstw bolesnych, ale stokroć boleÅ›niejszy wyrzut sumienia”. WedÅ‚ug profesora moment spowiedzi Giaura jest równoznaczny ze spowiedziÄ… poety: „(…) wielkość wyrzutów sumienia Giaura z powodu dokonanej zemsty na Hassanie nie stoi w żadnym stosunku do samego czynu, wcale nie gorszego od zemsty Hassana. OwÄ… spowiedź koÅ„cowÄ…, bÄ™dÄ…cÄ… prototypem wszystkich spowiedzi z niespeÅ‚nionych, lecz tylko marzonych zbrodni, trzeba traktować jako wyrzut sumienia za wÅ‚asnÄ… – poety – winÄ™”.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
O Byronie powiedzieli...
Autor: Karolina MarlêgaWalter Scott, jego znajomy, opisaÅ‚ Byrona jako: „czÅ‚owieka prawdziwej dobroci serca i życzliwoÅ›ci, i najlepszych uczuć nieszczęśnie stÅ‚umionych przez gÅ‚upiÄ… pogardÄ™ dla opinii publicznej”.
Oto cytat autorstwa Jane Welsh Carlyle z listu do Thomasa Carlyle’a, gdy dowiedziaÅ‚a siÄ™ o przedwczesnej Å›mierci poety: „JeÅ›liby mi powiedziano, że sÅ‚oÅ„ce czy księżyc zniknęły z kopuÅ‚y nieba, nie odczuÅ‚abym równie grzesznej i porażajÄ…cej pustki we wszechÅ›wiecie niż, ta, którÄ… sprawiÅ‚y sÅ‚owa: Byron nie żyje”.
SÅ‚owa Daniela Burta, krytyka i badacza literatury, o geniuszu poety: „Jest on nie tyle wielkim literackim geniuszem, ile fenomenem, którego życie i legenda zrosÅ‚y siÄ™ nierozerwalnie z jego dzieÅ‚em – pierwszy literackim idolem, supergwiazdÄ… wielkiego formatu”.
oraz: „ByÅ‚ on w istocie swoim najwiÄ™kszym dzieÅ‚em, a wiersze stanowiÄ… partyturÄ™ prywatnej i publicznej opery jego życia, w którym, jak pisze Matthew Arnold: »TysiÄ…ce ludzi liczyÅ‚o każde jego westchnienie, / A Europa na siebie wzięła jego cierpienie«”
Wypowiedź krytyka i pisarza Paula Westa o powodach uwielbienia i „wielkoÅ›ci” Byrona: „JeÅ›li jest wielki, to nie z powodów przede wszystkim poetyckich. Ale przecież nie zawsze chcemy czytać jedynie »wielkich« poetów: nasza główna przyjemność w czytaniu Byrona polega na obcowaniu ze szczególnÄ… osobowoÅ›ciÄ…. I nie jest to bynajmniej przyjemność gÅ‚upia: przypomina nam, że wszystkie wiersze, prÄ™dzej czy później, zwracajÄ… nas ku sobie, a w przypadku Byrona zwracajÄ… nas ku sobie w stanie olÅ›nienia i niemaÅ‚ego szoku, gdyż odsÅ‚aniajÄ… przed nami wÅ‚asne sÅ‚aboÅ›ci, pozy, aspiracje i manie, dobitnie wyrażone przez jego jakże ludzki i jakże wybujaÅ‚y temperament”.
Oto zdanie innego krytyka, profesora Andrzeja Tretiaka: „Nad historiÄ… Byrona zawisÅ‚a na dÅ‚ugi czas tajemnica… TajemnicÄ… tÄ… byÅ‚a miÅ‚ość do przyrodniej siostry, Augusty, której owocem byÅ‚a Medora Leigh, a skutkiem zerwanie żony z Byronem, konieczność dobrowolnego wygnania z kraju, kampania oszczerstw bolesnych, ale stokroć boleÅ›niejszy wyrzut sumienia”. WedÅ‚ug profesora moment spowiedzi Giaura jest równoznaczny ze spowiedziÄ… poety: „(…) wielkość wyrzutów sumienia Giaura z powodu dokonanej zemsty na Hassanie nie stoi w żadnym stosunku do samego czynu, wcale nie gorszego od zemsty Hassana. OwÄ… spowiedź koÅ„cowÄ…, bÄ™dÄ…cÄ… prototypem wszystkich spowiedzi z niespeÅ‚nionych, lecz tylko marzonych zbrodni, trzeba traktować jako wyrzut sumienia za wÅ‚asnÄ… – poety – winÄ™”.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies