JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Giaur
Leila
GruziÅ„ska branka byÅ‚a pierwszÄ… wÅ›ród żon bogatego baszy Hassana, który kochaÅ‚ jÄ… ponad życie. Nie dawaÅ‚ wiary rozgÅ‚aszanym opowieÅ›ciom o jej zwiÄ…zku z Giaurem, ufaÅ‚ jej piÄ™knym i wÅ‚adczym oczom. Czytelnik poznaje jedynie opis jej urody („oczy gazeli”, „cudowny rumieniec”, ciemne spojrzenie), nie dowiadujÄ…c siÄ™ niczego na temat jej uczuć.
Wyidealizowana do granic możliwości przez ukochanego Wenecjanina, który widzi w tej wschodniej piękności anioła i jutrzenkę, tak naprawdę jest tylko dodatkiem do całej opowieści (nie mamy nawet cytatów z jej wypowiedzi).
Hassan
Ta postać charakteryzuje siÄ™ szlachetnoÅ›ciÄ… i dumÄ…. Mimo, iż kochaÅ‚ LellÄ™ najbardziej ze swych wszystkich żon, gdy uzyskaÅ‚ dowody jej zdrady – nie zawahaÅ‚ siÄ™ jej zabić. PostÄ…piÅ‚ w tradycyjny sposób karania cudzołóstwa – wrzuciÅ‚ ukochanÄ… w worku do wody. Po tym strasznym czynie czuÅ‚ wyrzuty sumienia, żaÅ‚owaÅ‚ swej decyzji (caÅ‚y czas kochaÅ‚ brankÄ™), lecz również byÅ‚ Å›wiadomy, iż postÄ…piÅ‚ wedÅ‚ug zwyczajowego i religijnego prawa.
Wraz ze śmiercią ukochanej, stracił także spokój sumienia i radość życia, nic już nie sprawiało mu przyjemności, nawet kobiety z haremu. W chwili, gdy zaatakował go pragnący zemsty Giaur, Hassan nie uciekł (choć tylko on został przy życiu, ponieważ jego kompanów zabili zbójcy), lecz mężnie stawił czoło przeciwnikowi i podjął się walki. Zginął z ręki mężczyzny, który uwiódł jego żonę.
Zostawił po sobie wspomnienie mężnego i walecznego wojownika oraz religijnego człowieka (w imię religijnego prawa ukarał niewierną).
Tę postać Byron skonstruował w kontraście do tytułowego Giaura. Choć było między nimi wiele podobieństw (obaj byli walecznymi wojownikami, a zarazem mordercami), to jednak wybrali różne drogi życia. Hassan postępował w imię ustalonych zasad i norm (zabił ukochana), natomiast Giaur odwrócił się od społeczeństwa, które przyzwalało na tak drastyczną śmierć, jaką spotkała Leila.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Pozostali bohaterowie „Giaura”
Autor: Karolina MarlêgaLeila
GruziÅ„ska branka byÅ‚a pierwszÄ… wÅ›ród żon bogatego baszy Hassana, który kochaÅ‚ jÄ… ponad życie. Nie dawaÅ‚ wiary rozgÅ‚aszanym opowieÅ›ciom o jej zwiÄ…zku z Giaurem, ufaÅ‚ jej piÄ™knym i wÅ‚adczym oczom. Czytelnik poznaje jedynie opis jej urody („oczy gazeli”, „cudowny rumieniec”, ciemne spojrzenie), nie dowiadujÄ…c siÄ™ niczego na temat jej uczuć.
Wyidealizowana do granic możliwości przez ukochanego Wenecjanina, który widzi w tej wschodniej piękności anioła i jutrzenkę, tak naprawdę jest tylko dodatkiem do całej opowieści (nie mamy nawet cytatów z jej wypowiedzi).
Hassan
Ta postać charakteryzuje siÄ™ szlachetnoÅ›ciÄ… i dumÄ…. Mimo, iż kochaÅ‚ LellÄ™ najbardziej ze swych wszystkich żon, gdy uzyskaÅ‚ dowody jej zdrady – nie zawahaÅ‚ siÄ™ jej zabić. PostÄ…piÅ‚ w tradycyjny sposób karania cudzołóstwa – wrzuciÅ‚ ukochanÄ… w worku do wody. Po tym strasznym czynie czuÅ‚ wyrzuty sumienia, żaÅ‚owaÅ‚ swej decyzji (caÅ‚y czas kochaÅ‚ brankÄ™), lecz również byÅ‚ Å›wiadomy, iż postÄ…piÅ‚ wedÅ‚ug zwyczajowego i religijnego prawa.
Wraz ze śmiercią ukochanej, stracił także spokój sumienia i radość życia, nic już nie sprawiało mu przyjemności, nawet kobiety z haremu. W chwili, gdy zaatakował go pragnący zemsty Giaur, Hassan nie uciekł (choć tylko on został przy życiu, ponieważ jego kompanów zabili zbójcy), lecz mężnie stawił czoło przeciwnikowi i podjął się walki. Zginął z ręki mężczyzny, który uwiódł jego żonę.
Zostawił po sobie wspomnienie mężnego i walecznego wojownika oraz religijnego człowieka (w imię religijnego prawa ukarał niewierną).
Tę postać Byron skonstruował w kontraście do tytułowego Giaura. Choć było między nimi wiele podobieństw (obaj byli walecznymi wojownikami, a zarazem mordercami), to jednak wybrali różne drogi życia. Hassan postępował w imię ustalonych zasad i norm (zabił ukochana), natomiast Giaur odwrócił się od społeczeństwa, które przyzwalało na tak drastyczną śmierć, jaką spotkała Leila.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies