Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Giaur
O istocie pragnienia wolności:
„Dosyć jest wiedzieć , że nikt nie zagrzebie
Ducha swobody – chyba on sam siebie –
Bo własne tylko upodlenie ducha
Ugina wolnych szyję do łańcucha”.
O walce o wolność:
„Walka o wolność, gdy się raz zaczyna,
Z ojca krwią spada dziedzictwem na syna,
Sto razy wrogów zachwiana potęgą,
Skończy zwycięstwem”
O konsekwencjach kobiecej zdrady:
„Tak ogień uczuć i sztuka kobieca
Najtwardsze serca zmiękcza i roznieca;
Lecz raz nagięte, zmianom nie ulegnie
I pierwej pęknie, niźli się odegnie”.
Giaur, o zasłużonej śmierci Leili:
„Jemu niewierna - więc on ją pochował -
Mnie była wierną - jam go zamordował.
Choć śmierć jej była zasłużoną karą,
Lecz jej niewierność, była dla mnie wiarą,
Bo mnie oddała serce, skarb sieroty,
Jedyny, którym nie rządzą despoty”.
Giaur o swej miłości:
„Wyznam, że moja miłość była inna,
Była zbyt ziemska, ludzka, nawet gminna”.
Giaur o uczuciu do Leili:
„Leilo! byłaś myśli moich treścią ,
Moją rozkoszą i moją boleścią,
Tyś była cnotą, ty zbrodniami memi,
Nadzieją w niebie i wszystkim na ziemi!
Tak piękna jak ty nie była stworzona,
A jeśli, jest gdzie, już nie dla mnie ona.
Nie chciałbym widzieć na ziemi i w niebie
Podobnej tobie, chyba samą ciebie.
Życia mojego okropne wypadki,
Łoże śmiertelne przyzywam na świadki,
Że ciebie dotąd kocham, jak kochałem.
Ty jesteś lubym serca mego szałem”.
Zakończenie powieści:
„Umarł - nie doszedł nikt po jego zgonie,
Jak się nazywał , w jakiej świata stronie
Jego ojczyzna; ostatnie wyznania
Mnich tylko słyszał we chwilach skonania”.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Najważniejsze cytaty
Autor: Jakub RudnickiO istocie pragnienia wolności:
„Dosyć jest wiedzieć , że nikt nie zagrzebie
Ducha swobody – chyba on sam siebie –
Bo własne tylko upodlenie ducha
Ugina wolnych szyję do łańcucha”.
O walce o wolność:
„Walka o wolność, gdy się raz zaczyna,
Z ojca krwią spada dziedzictwem na syna,
Sto razy wrogów zachwiana potęgą,
Skończy zwycięstwem”
O konsekwencjach kobiecej zdrady:
„Tak ogień uczuć i sztuka kobieca
Najtwardsze serca zmiękcza i roznieca;
Lecz raz nagięte, zmianom nie ulegnie
I pierwej pęknie, niźli się odegnie”.
Giaur, o zasłużonej śmierci Leili:
„Jemu niewierna - więc on ją pochował -
Mnie była wierną - jam go zamordował.
Choć śmierć jej była zasłużoną karą,
Lecz jej niewierność, była dla mnie wiarą,
Bo mnie oddała serce, skarb sieroty,
Jedyny, którym nie rządzą despoty”.
Giaur o swej miłości:
„Wyznam, że moja miłość była inna,
Była zbyt ziemska, ludzka, nawet gminna”.
Giaur o uczuciu do Leili:
„Leilo! byłaś myśli moich treścią ,
Moją rozkoszą i moją boleścią,
Tyś była cnotą, ty zbrodniami memi,
Nadzieją w niebie i wszystkim na ziemi!
Tak piękna jak ty nie była stworzona,
A jeśli, jest gdzie, już nie dla mnie ona.
Nie chciałbym widzieć na ziemi i w niebie
Podobnej tobie, chyba samą ciebie.
Życia mojego okropne wypadki,
Łoże śmiertelne przyzywam na świadki,
Że ciebie dotąd kocham, jak kochałem.
Ty jesteś lubym serca mego szałem”.
Zakończenie powieści:
„Umarł - nie doszedł nikt po jego zgonie,
Jak się nazywał , w jakiej świata stronie
Jego ojczyzna; ostatnie wyznania
Mnich tylko słyszał we chwilach skonania”.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies