Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Świętoszek
Elmira
Druga żona Orgona. Młoda kobieta nie jest matką Damisa i Marianny, ale przyjaźni się z nimi. Od początku poznała się na Tartuffe’ie, ale nie potrafiła przekonać męża, że to oszust. Bohaterka jest piękną kobietą, która przywykła do adorowania. Cechuje się zdrowym rozsądkiem i tym, że twardo stąpa po ziemi. Zdaje sobie sprawę, że nie nakłoni Orgona do zamiany zdania, co do ślubu Marianny i postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Swoją kokieterią i szantażem próbuje nakłonić Tartuffe’a, by sam wycofał się z zamiaru poślubienia córki Orgona.
Elmira nie jest lubiana przez swoją teściową, która tak ją określiła:
„Ty też, synowo, bez wszelkiej obrazy
Przyjm mojej co najwyżej nagany wyrazy:
Przykładem dobrym świecić tyś im [dzieciom] wszak powinna
I matka ich nieboszczka zgoła była inna.
Jesteś płocha, rozrzutna – to wprost oczy rani
Patrzeć, jak wciąż się stroisz niby wielka pani;
Jeśli dla męża tylko chce być piękna, żona,
Nie potrzebuje chodzić cała wyfioczona”.
Podjęła ostateczne środki by zdemaskować Tartuffe’a. Uwiodła Świętoszka na oczach swojego męża. Po utracie całego majątku nie robi wyrzutów Orgonowi, co świadczy o jej wyrozumiałości.
Kleant
Brat Elmiry. Można nazwać go „głosem zdrowego rozsądku rodziny”. Bohater ten w żadnej sytuacji nie daje ponieść się emocjom i wszystkie swoje działania poprzedza chwilą zadumy. W racjonalny i klarowny sposób próbuje przekonać Panią Pernelle i Orgona o oszustwie Tartuffe’a. Starsza kobieta jednak nie słucha jego argumentów:
„Poglądy, jakie głosić ciągle się pan trudzi
Nie nadają się wszakże dla uczciwych ludzi”.
Jedną z cech bohatera jest przenikliwość jego sądów. Wszystkim dookoła stara się dawać dobre rady.
Marianna
Córka Orgona z pierwszego małżeństwa. Jest spokojną i skromną dziewczyną. Zakochana w Walerym, z którym chciała się pobrać, z pokorą przyjmuje nakaz ojca o poślubieniu Tartuffe’a. Jej karność wobec Orgona wynika ze strachu, jaki czuje przed nim. Pomimo, że kocha Walerego, to nie potrafi podjąć jakichkolwiek działań, żeby przeciwstawić się woli opiekuna. Próbuje namówić ojca, by pozwolił jej odejść do zakonu, jeśli nie może patrzyć na jej szczęście, ale na mężczyźnie ta deklaracja nie zrobiła większego wrażenia.
Tak o swojej wnuczce mówi Pani Pernelle:
„(…) z ciebie też lalusia:Pozostali bohaterowie „Świętoszka”
Elmira
Druga żona Orgona. Młoda kobieta nie jest matką Damisa i Marianny, ale przyjaźni się z nimi. Od początku poznała się na Tartuffe’ie, ale nie potrafiła przekonać męża, że to oszust. Bohaterka jest piękną kobietą, która przywykła do adorowania. Cechuje się zdrowym rozsądkiem i tym, że twardo stąpa po ziemi. Zdaje sobie sprawę, że nie nakłoni Orgona do zamiany zdania, co do ślubu Marianny i postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Swoją kokieterią i szantażem próbuje nakłonić Tartuffe’a, by sam wycofał się z zamiaru poślubienia córki Orgona.
Elmira nie jest lubiana przez swoją teściową, która tak ją określiła:
„Ty też, synowo, bez wszelkiej obrazy
Przyjm mojej co najwyżej nagany wyrazy:
Przykładem dobrym świecić tyś im [dzieciom] wszak powinna
I matka ich nieboszczka zgoła była inna.
Jesteś płocha, rozrzutna – to wprost oczy rani
Patrzeć, jak wciąż się stroisz niby wielka pani;
Jeśli dla męża tylko chce być piękna, żona,
Nie potrzebuje chodzić cała wyfioczona”.
Podjęła ostateczne środki by zdemaskować Tartuffe’a. Uwiodła Świętoszka na oczach swojego męża. Po utracie całego majątku nie robi wyrzutów Orgonowi, co świadczy o jej wyrozumiałości.
Kleant
Brat Elmiry. Można nazwać go „głosem zdrowego rozsądku rodziny”. Bohater ten w żadnej sytuacji nie daje ponieść się emocjom i wszystkie swoje działania poprzedza chwilą zadumy. W racjonalny i klarowny sposób próbuje przekonać Panią Pernelle i Orgona o oszustwie Tartuffe’a. Starsza kobieta jednak nie słucha jego argumentów:
„Poglądy, jakie głosić ciągle się pan trudzi
Nie nadają się wszakże dla uczciwych ludzi”.
Jedną z cech bohatera jest przenikliwość jego sądów. Wszystkim dookoła stara się dawać dobre rady.
Marianna
Córka Orgona z pierwszego małżeństwa. Jest spokojną i skromną dziewczyną. Zakochana w Walerym, z którym chciała się pobrać, z pokorą przyjmuje nakaz ojca o poślubieniu Tartuffe’a. Jej karność wobec Orgona wynika ze strachu, jaki czuje przed nim. Pomimo, że kocha Walerego, to nie potrafi podjąć jakichkolwiek działań, żeby przeciwstawić się woli opiekuna. Próbuje namówić ojca, by pozwolił jej odejść do zakonu, jeśli nie może patrzyć na jej szczęście, ale na mężczyźnie ta deklaracja nie zrobiła większego wrażenia.
Tak o swojej wnuczce mówi Pani Pernelle:
Niby trzech słów nie zliczy, skromniutka jak trusia,
Lecz ja wiem, cicha woda jakie ma wybryki,
I nie ja się dam złapać na twe polityki”
Damis
Syn Orgona z pierwszego małżeństwa, brat Marianny. Młodzieniec jest bardzo porywczy i nie może znieść Tartuffe’a. Jego awanturniczy charakter powoduje, że często jest nazywany głupcem. Jest postacią bardzo prostolinijną i nie podobają mu się wszelkie spiski i intrygi. Najchętniej rozwiązałby problem ze Świętoszkiem za pomocą siły. Kocha swojego ojca. Po tym, jak dowiaduje się o kłopotach Orgona, wraca do domu, nie wspominając nawet o wielkiej awanturze, przez którą został wydziedziczony i przegnany.
Tak o swoim wnuku mówi Pani Pernelle:
„Ty jesteś głuptas! Więcej ani słowa!
(…) Już dawnom ojcu twemu w sposób dosyć jasny
Tłumaczyła, że z syna pociechy nie zazna,
Jeśli będzie w ten sposób chował go na błazna”.
Doryna
Panna respektowa (czyli służąca) Marianny. Najzabawniejsza postać w komedii. Bohaterka ta jest typową dla tego gatunku literackiego, w rzeczywistości służące nie mogły sobie pozwalać na tak wiele.
Rezolutna kobieta często wykazuje się swoim złośliwym poczuciem humoru, przez co ożywia akcję. Zachowuje się jak członkini rodziny Orgona. Jawnie przeciwstawia się Pani Pernelle, kpi z pana domu i buntuje Mariannę przeciwko niemu. Nie znosi Tartuffe’a i jako jedyna mówi mu to wprost. Dobry humor nigdy jej nie opuszcza.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies