Szewc ironizuje: „Któż mu to przyjść radził?” Popiera go w tych zapatrywaniach szlachcic: „Ten szewc pojął honoru i zemsty prawidła.” Mężczyźni nie dostrzegają w koronacji doniosłego wydarzenia, przeciwnie – traktują ją jako narodową tragedię, niesprawiedliwość. Sami uczestniczą w niej dlatego, ponieważ czują się „historycznymi świadkami” upadku narodowego, a jedyną możliwością oporu jest wyrażenie nieżyczliwych sądów. W dodatku, jakby na ironię, nie zauważają przemarszu carskiego „konduktu”. Są zbyt zaaferowani rozmową i obserwowaniem reakcji społecznych – rozentuzjazmowanego gdzieniegdzie tłumu.

Pochód zasłania im niepozorny Garbaty Elegant. Tłum wkrótce rzednie.

Scena druga
Osoby: Prymas, Car, Kanclerz, polscy dygnitarze, rosyjscy generałowie, lud.

W kościele katedralnym odbywa się uroczyste zaprzysiężenie Cara na króla Polski. Władca wkłada na głowę królewską koronę i odbiera od kanclerza miecz państwa. Tym mieczem cesarz czyni znak krzyża – na cztery strony świata. W ceremonii uczestniczą polscy dostojnicy państwowi i „jenerałowie moskiewscy”.

Car Mikołaj I Pawłowicz (z dynastii Romanowów) – (1796 – 1855). Po bezpotomnej śmierci brata – cara Aleksandra I, do tronu pretendował Konstanty (drugi z trzech braci), lecz ów zrzekł się korony i „odstąpił” ją najmłodszemu bratu – Mikołajowi. Mikołaj został władcą Rosji (1825), a także Polski (1825 – 1831). Przeciwko nowemu cesarzowi zawiązał się spisek szlacheckich wojskowych (oficerów). Wzniecili oni powstanie zwane powstaniem dekabrystów, ponieważ wybuchło w grudniu 1825 - grudzień w języku rosyjskim tłumaczony jest jako diekabr, stąd nazwa przewrotu (dekabrystami nazywano potem rewolucjonistów biorących udział w spisku i w walkach). Spisek zdradzono, nastąpił szereg masowych aresztowań, a buntowników karano wywózkami na Sybir lub śmiercią.

Scena trzecia
Osoby: Lud, Szlachcic, Szewc, Stojący Na Kolumnie, Nieznajomy

Tuż po koronacji na placu przed zamkiem królewskim zgromadził się lud. Szlachcic wnioskuje, że car, choć przysięgał na konstytucję, nie będzie dotrzymywał jej postanowień. Ktoś inny zapowiada, że nowo mianowany monarcha zapewne lada chwila zasiądzie za suto zastawionym stołem i raczej nie będzie się zbytnio troskał sprawami Polaków: „Choć królem, to jeść musi jak i każde zwierzę.”

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11  

Szybki test:

Na placu po skoku Kordiana rozlega się melodia:
a) Mazurka Dąbrowskiego
b) pieśni żałobnej
c) hymnu rosyjskiego
d) marsza wojskowego
Rozwiązanie

Słowa: „Patrz, car zabity – we krwi – zabita rodzina – Bo to następstwo zbrodni... lecz nas Bóg ukarze!” wypowiada:
a) Starzec
b) Ksiądz
c) Podchorąży
d) Prezes
Rozwiązanie

Blada postać o uwiędłej twarzy, przywołana przez diabły to:
a) Krukowiecki
b) Lelewel
c) Czartoryski
d) Chłopicki
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Kordian” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Kordiana” w pigułce	Geneza „Kordiana” Juliusz Słowacki życiorys Obraz polskiego społeczeństwa w „Kordianie” Słowackiego (sąd nad Polakami) Losy Kordiana Artyzm „Kordiana” - stylistyka i język Konflikt wartości w „Kordianie” Słowackiego Spór Słowackiego i Mickiewiczem o rolę poezji „Kordian” jako dramat romantyczny Kompozycja i struktura „Kordiana” Obraz narodów europejskich w „Kordianie” O roli poety i poezji w „Kordianie” Motyw spisku w „Kordianie” Słowackiego Plan wydarzeń „Kordiana” Nawiązania historyczne „Kordiana” - powstanie listopadowe i jego słynne bitwy „Kordian” na deskach teatrów – najciekawsze inscenizacje i opinie o nich Skok Kordiana w aspekcie historycznym Twórczość Słowackiego - kalendarium Krytyka literacka o „Kordianie” Najważniejsze cytaty z „Kordiana” Słowackiego Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Kordiana - kliniczny przypadek romantyka „Kordian” charakterystyka pozostałych bohaterów

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies