Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Kordian
Postaci realistyczne:
Kordian – główny bohater dramatu, młodzieniec poszukujący życiowej ścieżki i sensu życia; podróżnik, kolekcjoner życiowych doświadczeń, potem żołnierz – Podchorąży wyznaczający sobie specjalną misję – cel życia: przywrócić wolność narodowi.
Sługa Grzegorz – poddany Kordiana, zamieszkuje wraz z nim w szlacheckim dworku na prowincji, stary legionista (wiarus), brał udział w kampaniach Napoleona (w Egipcie – 1798 – 1799, kampania rosyjska 1812), opowiada Kordianowi bajkę o Janku, co psom szył buty oraz relacjonuje dwie historie ze swojego żołnierskiego żywota. Rozbudza tym w Kordianie uczucia patriotyczne, metaforycznie ukazuje trzy propozycje życia. Żegna swojego pana w więziennej celi, gdy ten za próbę zabójstwa Cara, zostaje skazany na śmierć.
Laura – ukochana Kordiana, starsza od niego. Traktuje młodzieńca jako osobę niedojrzałą. Ignoruje jego uczucia. Czyta wiersze pisane ręką Kordiana i będące wyrazem jego miłości do niej. Towarzyszy Kordianowi na spacerach i konnych przejażdżkach.
Dozorca w James Parku – żąda od Kordiana zapłaty za miejsce siedzące na ławce: „Panie mój!! Pens za krzesło!...”
Wioletta – Kordian spotyka się z nią w willi we Włoszech. Piękna dziewczyna utrzymuje, że kocha młodzieńca, lecz gdy ów informuje ją, że stracił wszystkie bogactwa, nie chce być z nim dłużej. Okazuje się wyrachowaną egoistką, złorzeczy Kordianowi. Chłopak traci wiarę w miłość:
„Wioletta: Ach! Ach! Ja nieszczęśliwa, zabrał mi klejnoty! (...)
Przegrałeś moje serce razem z klejnotami! (...)”.
Papież – Kordian spotyka się z głową Kościoła na audiencji. Pragnie, by ojciec święty pobłogosławił naród polski. Papież nie wyraża zainteresowania prośbą przybysza, każe Polakom siedzieć cicho, czcić Cara i modlić się. Jego uwagę pochłania gadająca po łacinie papuga o imieniu Luterek. Audiencja przybiera przez to charakter tragikomiczny.
Szewc, Żołnierz, Szlachcic – wyraziciele myśli patriotycznej, przeciwnicy caratu.„Kordian” charakterystyka pozostałych bohaterów
Autor: Ewa PetniakPostaci realistyczne:
Kordian – główny bohater dramatu, młodzieniec poszukujący życiowej ścieżki i sensu życia; podróżnik, kolekcjoner życiowych doświadczeń, potem żołnierz – Podchorąży wyznaczający sobie specjalną misję – cel życia: przywrócić wolność narodowi.
Sługa Grzegorz – poddany Kordiana, zamieszkuje wraz z nim w szlacheckim dworku na prowincji, stary legionista (wiarus), brał udział w kampaniach Napoleona (w Egipcie – 1798 – 1799, kampania rosyjska 1812), opowiada Kordianowi bajkę o Janku, co psom szył buty oraz relacjonuje dwie historie ze swojego żołnierskiego żywota. Rozbudza tym w Kordianie uczucia patriotyczne, metaforycznie ukazuje trzy propozycje życia. Żegna swojego pana w więziennej celi, gdy ten za próbę zabójstwa Cara, zostaje skazany na śmierć.
Laura – ukochana Kordiana, starsza od niego. Traktuje młodzieńca jako osobę niedojrzałą. Ignoruje jego uczucia. Czyta wiersze pisane ręką Kordiana i będące wyrazem jego miłości do niej. Towarzyszy Kordianowi na spacerach i konnych przejażdżkach.
Dozorca w James Parku – żąda od Kordiana zapłaty za miejsce siedzące na ławce: „Panie mój!! Pens za krzesło!...”
Wioletta – Kordian spotyka się z nią w willi we Włoszech. Piękna dziewczyna utrzymuje, że kocha młodzieńca, lecz gdy ów informuje ją, że stracił wszystkie bogactwa, nie chce być z nim dłużej. Okazuje się wyrachowaną egoistką, złorzeczy Kordianowi. Chłopak traci wiarę w miłość:
„Wioletta: Ach! Ach! Ja nieszczęśliwa, zabrał mi klejnoty! (...)
Przegrałeś moje serce razem z klejnotami! (...)”.
Papież – Kordian spotyka się z głową Kościoła na audiencji. Pragnie, by ojciec święty pobłogosławił naród polski. Papież nie wyraża zainteresowania prośbą przybysza, każe Polakom siedzieć cicho, czcić Cara i modlić się. Jego uwagę pochłania gadająca po łacinie papuga o imieniu Luterek. Audiencja przybiera przez to charakter tragikomiczny.
Garbaty Elegant – zasłania przemarsz cesarskiego orszaku, jest przedmiotem kpin Szewca, Żołnierza i Szlachcica.
Lud – obecny podczas koronacji i biorący udział w uczcie, reprezentanci: Pierwszy z Ludu, Drugi z Ludu, Trzeci z Ludu, Pierwszy Młodzieniec, Drugi Młodzieniec, Stojący Na Kolumnie (obwieszcza, że Wielki Książę Konstanty potrącił kobietę z dzieckiem), Głosy (z ludu): Głos Daleki, Głos Bliższy, Nieznajomy, który śpiewa pieśń o narodowym letargu i tajonym buncie.
Spiskowi – spiskowcy w liczbie stu pięćdziesięciu pięciu (wynik podczas głosowania dotyczącego kwestii zabójstwa cara, pięciu za zbrodnią, pozostali przeciw).
Prezes – siedemdziesięciodziewięcioletni mężczyzna, uosabia poglądy antyrewolucyjne, boi się konsekwencji zamachu, głównie politycznych. Racjonalny, myśli perspektywicznie, wiedzie z Kordianem - Podchorążym ideologiczną polemikę, podczas której wyjaśnią swoje obawy:
„A kiedy się na Polskę wszystkie ludy zwalą,
Wielu przecie postawisz wojska? wielu ludzi?
Czym zbrojnych? Czy sztyletu zakrwawioną stalą?”
Ksiądz – pięćdziesięcioletni mężczyzna, jest wyrazicielem niepokojów moralnych, obawia się etycznych konsekwencji czynu, przemawia przez niego wiara w Boga i ustanowione przez Stwórcę prawa. Zbrodnię (zamach na cara) postrzega jako niewybaczalny grzech, zło:
„Sam Bóg nie pozwoli,
Aby zbrodnia, w kościelnym rozwinięta domu,
Miała ogień błyskawic ze skrzydłami gromu.
Bóg, co zabójców rzuca w piekielne ogniska!”
Starzec z Ludu – „sympatyzuje” z planem Kordiana, jego cel uznaje za słuszny, sądzi, że zbrodnia popełniona w imię wyższego celu zostanie wybaczona, znajduje argumenty na jej usprawiedliwienie:
strona: 1 2 3 4
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies