Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Medaliony
Prozę o tematyce wojennej podzielić można na poświęconą polskiemu wysiłkowi militarnemu, okupacyjnej codzienności oraz doświadczeniu obozowemu. Dominują tu formy reportażowe, zbiory opowiadań, nowelistyczne cykle często stylizowane na quasi – dokument oraz relacje wspomnieniowe. Autorzy po powieść sięgali rzadziej . Wynikało to z troski pisarzy o prawomocność perspektywy narracyjnej. Utożsamiony z autorem opowiadacz najczęściej występuje jako świadek bądź współuczestnik wydarzeń.
W przypadku narracji trzecioosobowej autor stara się podkreślić duchową autonomię postaci, rezygnuje wówczas z epickiego dystansu - pozycji pozwalającej na wartościowanie zachowań bohaterów, ich wyjaśnienie i uporządkowanie. Rozwiązanie takie wskazuje na szczególny charakter wypadków, niemoc ujęcia w klamrę słów czegoś, co trudno wyrazić. Czego nie można oddać wiarygodnie w postaci zapisu, bo nigdy nie będzie on adekwatny do przeżytego cierpienia Ściśle związana była z tym stylistyczna powściągliwość, jaką dyktowało dążenie do podkreślenia niezwykłości zdarzeń (tragizm, wzniosłość) oraz nieprzystawalność słowa do „nieludzkiego” świata.
W takiej konwencji napisane są „Medaliony” uznawane gatunkowo za prozę z pogranicza literatury faktu. Wchodzą one w skład ogółu utworów narracyjnych, odwołujących się do współczesnych autorowi autentycznych zdarzeń i przynoszących relacje na ich temat.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Proza o tematyce wojennej – wyznaczniki ogólne, założenia
Autor: Ewa PetniakProzę o tematyce wojennej podzielić można na poświęconą polskiemu wysiłkowi militarnemu, okupacyjnej codzienności oraz doświadczeniu obozowemu. Dominują tu formy reportażowe, zbiory opowiadań, nowelistyczne cykle często stylizowane na quasi – dokument oraz relacje wspomnieniowe. Autorzy po powieść sięgali rzadziej . Wynikało to z troski pisarzy o prawomocność perspektywy narracyjnej. Utożsamiony z autorem opowiadacz najczęściej występuje jako świadek bądź współuczestnik wydarzeń.
W przypadku narracji trzecioosobowej autor stara się podkreślić duchową autonomię postaci, rezygnuje wówczas z epickiego dystansu - pozycji pozwalającej na wartościowanie zachowań bohaterów, ich wyjaśnienie i uporządkowanie. Rozwiązanie takie wskazuje na szczególny charakter wypadków, niemoc ujęcia w klamrę słów czegoś, co trudno wyrazić. Czego nie można oddać wiarygodnie w postaci zapisu, bo nigdy nie będzie on adekwatny do przeżytego cierpienia Ściśle związana była z tym stylistyczna powściągliwość, jaką dyktowało dążenie do podkreślenia niezwykłości zdarzeń (tragizm, wzniosłość) oraz nieprzystawalność słowa do „nieludzkiego” świata.
W takiej konwencji napisane są „Medaliony” uznawane gatunkowo za prozę z pogranicza literatury faktu. Wchodzą one w skład ogółu utworów narracyjnych, odwołujących się do współczesnych autorowi autentycznych zdarzeń i przynoszących relacje na ich temat.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies