Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Medaliony
Tajemna receptura utylizacji ludzkich zwłok – proces produkcji mydła:
(fragmenty relacji gdańszczanina)
„O produkcji mydła nikt nie miał wiedzieć. Spanner zabronił mówić nawet studentom. Ale oni tam zaglądali, potem może jeszcze jeden drugiemu powiedział, więc chyba wiedzieli...A nawet raz tak było, że do Palarni zawołali czterech studentów i z nimi razem gotowali. Ale na co dzień dostęp do produkcji miał szef, straszy preparator, ja i dwóch robotników, Niemców. Mydło gotowe brał doktor Spanner i on nim dysponował.
-Mydło gotowe?... No, jak się robi – ono naprzód jest miękkie, no to musiało ostygnąć. Wtedy musieliśmy pokrajać...I Spanner zamknął mydło na klucz.”
„Z kości miały być robione kościotrupy. W roku 1944 profesor Spanner kazał, żeby studenci odkładali tłuszcz z trupów osobno. Co wieczór po skończeniu kursów, jak studenci odeszli, robotnicy zabierali talerze z tłuszczem. Były też talerze z żyłami i z mięsem. Więc mięso wyrzucali albo palili.”
„Studenci mieli także powiedziane, żeby skórę całkiem czyściutko już odjąć, później tłuszcz czysto, później według książki preparatorskiej muskuły aż do kości. Tłuszcz wybierany przez robotników z talerzy później został leżeć całą zimę, a później, jak studenci wyjeżdżali, był przez pięć – sześć dni wyrobiony na mydło.”
Formy znęcania się nad człowiekiem, upokarzania go i wykorzystywania: (wybrane przykłady – w cytatach)
(z opowiadania „Dno” – wypowiada się kobieta, była więźniarka Pawiaka, przebywająca również na terenach niemieckich lagrów)
„W Ravensbruck nas, owszem, męczyli. Znęcali się zastrzykami, wyrabiali na kobietach praktyki, otwierali rany...I to ich doktorzy robili, inteligencja.”
„ – Przed obozem byłyśmy dwa miesiące na Pawiaku. Co tam wyprawiali, jakie robili zbrodnie na ludziach! Zastrzyki, ściąganie krwi dla żołnierzy – i dopiero wieszali albo brali na rozstrzał. Nigdy nie wzięli zdrowego człowieka na rozstrzał, tylko z nim przedtem wszystko zrobili.”
„ – Strasznie mnie bili, żebym powiedziała, kto przychodził, co tam u mnie robili, kiedy niby to była lekcja tańca i moja córka grała na fortepianie. Bili mnie gumową pałką...Jak zasłoniłam twarz rękami, to mi tą pałką wybili palce (...).”Najważniejsze cytaty „Medalionów”
Autor: Jakub RudnickiTajemna receptura utylizacji ludzkich zwłok – proces produkcji mydła:
(fragmenty relacji gdańszczanina)
„O produkcji mydła nikt nie miał wiedzieć. Spanner zabronił mówić nawet studentom. Ale oni tam zaglądali, potem może jeszcze jeden drugiemu powiedział, więc chyba wiedzieli...A nawet raz tak było, że do Palarni zawołali czterech studentów i z nimi razem gotowali. Ale na co dzień dostęp do produkcji miał szef, straszy preparator, ja i dwóch robotników, Niemców. Mydło gotowe brał doktor Spanner i on nim dysponował.
-Mydło gotowe?... No, jak się robi – ono naprzód jest miękkie, no to musiało ostygnąć. Wtedy musieliśmy pokrajać...I Spanner zamknął mydło na klucz.”
„Z kości miały być robione kościotrupy. W roku 1944 profesor Spanner kazał, żeby studenci odkładali tłuszcz z trupów osobno. Co wieczór po skończeniu kursów, jak studenci odeszli, robotnicy zabierali talerze z tłuszczem. Były też talerze z żyłami i z mięsem. Więc mięso wyrzucali albo palili.”
„Studenci mieli także powiedziane, żeby skórę całkiem czyściutko już odjąć, później tłuszcz czysto, później według książki preparatorskiej muskuły aż do kości. Tłuszcz wybierany przez robotników z talerzy później został leżeć całą zimę, a później, jak studenci wyjeżdżali, był przez pięć – sześć dni wyrobiony na mydło.”
Formy znęcania się nad człowiekiem, upokarzania go i wykorzystywania: (wybrane przykłady – w cytatach)
(z opowiadania „Dno” – wypowiada się kobieta, była więźniarka Pawiaka, przebywająca również na terenach niemieckich lagrów)
„W Ravensbruck nas, owszem, męczyli. Znęcali się zastrzykami, wyrabiali na kobietach praktyki, otwierali rany...I to ich doktorzy robili, inteligencja.”
„ – Przed obozem byłyśmy dwa miesiące na Pawiaku. Co tam wyprawiali, jakie robili zbrodnie na ludziach! Zastrzyki, ściąganie krwi dla żołnierzy – i dopiero wieszali albo brali na rozstrzał. Nigdy nie wzięli zdrowego człowieka na rozstrzał, tylko z nim przedtem wszystko zrobili.”
„Przez ten czas dwa razy golili mi głowę do skóry i tak musiałam iść na mróz. Nic nie wolno było włożyć na głowę, zaraz bili. Chodaki nam dali drewniane. Tylko na palcach było przybite trochę płótna papierowego, żeby się trzymały. Takie miałyśmy sine nogi, Boże kochany, jakby kto farbką pomalował.”
„Rano i wieczór czarna kawa bez cukru i do tego dziesięć deka chleba na cały dzień. Naprzód dawali piętnaście deka, a później już tylko dziesięć – no to był taki kawałek. Więc byłyśmy wciąż głodne. Straszny był głód.”
„ – Esmanki były zadowolone, jak myśmy umierały – (...) – Kiedy kobiety umierały stojąc na apelu i przewracały się na ziemię, esmanki nie wierzyły, śmiały się, kopały je, że udają. Kopały je, gdy one nieraz od kwadransa już nie żyły.”
(z opowiadania „Kobieta cmentarna” – wspomnienie kobiety, którą przeżycia wojenne zupełnie wyizolowały z rzeczywistości)
„Do ludzi strzelają po ulicach. Palą ich w mieszkaniach. Po nocach krzyki takie i płacz. Nikt nie może ani spać, ani jeść, nikt nie może wytrzymać.”
(z opowiadania „Dwojra Zielona”)
„Oko straciłam pierwszego stycznia 43 roku. Była taka zabawa u Niemców. Oni się bawili w Sylwestra. Zastrzelili sześćdziesiąt pięć ludzi. Z mojego domu to ja jedna zostałam, że jeszcze żyję. Strzelali na ulicy, na śniegu, o szóstej rano. Wchodzili do mieszkań. To ja chciałam uciekać, wyskoczyłam przez okno. Myślałam, że się zabiłam. I dostałam strzał w oko.”
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies