Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ania z Zielonego Wzgórza
Urodziła się w 30 listopada 1874 roku w Clifton na Wyspie Księcia Edwarda. Była córką Hugh Johna Montgomery'ego i Clary Woolner Macneill Montgomery. Jej matka zmarła na gruźlicę, gdy Maud miała niespełna dwa lata, a ojciec przeniósł się do innego regionu Kanady polecając wychowanie dziewczynki swym teściom Alexandrowi Marquis Macneill i Lucy Woolner Macneill, zamieszkałym w rybackiej wiosce Cavendish na Wyspie Księcia Edwarda.
Państwo Macneill byli konserwatywnymi opiekunami oraz bogobojnymi prezbiterianami i nie okazywali dziecku uczuć (rodzina nawet drwiła z jej czytelniczych zamiłowań). Już wówczas (w wieku lat dziewięciu) półsierota zaczęła pisać swoje pamiętniki, co czyniła do końca życia. Ciepło i zrozumienie mała Montgomery odnajdywała w domu swej ciotki Annie Macneill Campbell w Park Corner. Jej córki okazywały Maud siostrzane uczucia (ze swoim przyrodnim rodzeństwem z drugiego małżeństwa ojca nie utrzymywała ściślejszych kontaktów).
W 1890 roku Maud przeniosła się na zachód do rodziny ojca. Podróż po Kanadzie była dla niej wielkim przeżyciem, a w Prince Albert znalazła nowych znajomych. Jednak jej stosunki z macochą nie układały się i we wrześniu następnego roku powróciła na Wyspę Księcia Edwarda, gdzie ukończyła naukę w szkole powszechnej. Jeszcze w grudniu 1890 roku Maud debiutowała w piśmie „The Patriot” wierszem „On Cape LeForce”.
W 1894 roku przyszła pisarka ukończyła w Prince of Wales College kurs nauczycielski i zdobyła dyplom nauczycielski pierwszej klasy. Do 1898 roku uczyła w szkołach w Bideford, Belmont i Lower Bedeque. W tym też czasie uczęszczała na zajęcia w Dalhousie University jako jedna z nielicznych kobiet. Zaręczyła się z kuzynem Edwinem Simpsonem, jednak nie darzyła go głębszym uczuciem. Jej sympatią cieszył się prosty farmer Herman Leard, jednak nie zdecydowała się z nim na ślub. Po śmierci dziadka w 1898 roku powróciła do rodzinnego domu, by zamieszkać z babcią, którą zajmowała się przez następne trzynaście lat.
W latach 1901-1902 współpracowała jako korektorka z czasopismem „The Daily Echo” w Halifax. Wciąż pisała opowiadania, które ukazywały się na łamach prasy zapewniając Maud utrzymanie i z roku na rok przynosząc coraz większe dochody. Prowadziła bogatą korespondencję z przyjaciółmi, m. in. z pisarką z Massachusetts Lucy Lincoln Montgomery, dziennikarzem Georgem Boydem MacMillanem z Alberty oraz początkującym pisarzem Ephraimem Weberem ze Szkocji. Powieść „Ania z Zielonego Wzgórza” ukazała się w 1908 (w Polsce w 1912 roku). W kolejnych latach ukazało się jej siedem dalszych części: „Ania z Avonlea” (1908), „Ania na Uniwersytecie” (1915), „Wymarzony Dom Ani” (1917), „Dolina Tęczy” (1919) i „Rilla ze Złotego Brzegu” (1921) oraz dopisane dużo później „Ania z Szumiących Topoli” i „Ania ze Złotego Brzegu” (1939). Cykl zyskał ogromne powodzenie czytelników, jednak wydanie w 1908 roku „Ani z Zielonego Wzgórza” nie zmieniło trybu życia autorki w Cavendish. Jej poglądy na ówczesną społeczną rolę kobiet były konserwatywne – uważała, że powinny zajmować się domem, dlatego nie popierała ruchu sufrażystek. Jej poglądy zmieniły się po 1915 roku, kiedy wiele kobiet z poświęceniem zaangażowało się w działania I wojny światowej.
Sufrażystki (z języka angielskiego suffrage - „prawo głosowania”), w krajach anglosaskich (w tym w Kanadzie) określenie kobiet walczących o równouprawnienie i uzyskanie praw wyborczych. Ruch powstał w 1848 w USA ogłaszając deklarację praw kobiety. Walka o prawa w całych Stanach Zjednoczonych trwała aż do przyjęcia przez Kongres 19. poprawki do konstytucji (1920). W Kanadzie czynne prawo wyborcze kobiety uzyskały w 1917 roku.
Ślub z pastorem Evanem MacDonaldem uznana już pisarka wzięła po śmierci babki w lipcu 1911 roku w Park Corner, po pięciu latach narzeczeństwa. Nigdy nie kochała swego partnera, jednak wzięcie ślubu nakazywały jej wiktoriańskie zasady epoki, w której żyła. Po ślubie zamieszkała w Leaskdale w Ontario, na Wyspę Księcia Edwarda powracała jedynie w czasie wakacji. Przejęła obowiązki żony pastora (nazywała je „synonimem statecznego niewolnictwa”), z którym miała trzech synów (Chestera, Stuarta i Hugha, który jednak zmarł przy porodzie). Wciąż prowadziła szczegółowy dziennik. W latach tych zmagała się z powracającą chorobą psychiczną męża. Kolejny po „Ani..” trzyczęściowy cykl o Emilce ze Srebrnego Nowiu zaczyna ukazywać się w 1923 roku. W tym też roku jako pierwsza kanadyjska kobieta zostaje przyjęta do Bractwa Królewskiego Towarzystwa Sztuki w Wielkiej Brytanii.
strona: 1 2
a) w Szkocji
b) na Wyspie Księcia Edwarda
c) w Nowej Szkocji
d) na Alasce
Rozwiązanie
Lucy Maud Montgomery zmarła podczas:
a) II wojny światowej
b) I wojny światowej
c) zimnej wojny
d) wojny secesyjnej
Rozwiązanie
Powieść "Ania z Zielonego Wzgórza" ukazała się w roku:
a) 1901
b) 1898
c) 1908
d) 1882
Rozwiązanie
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Lucy Maud Montgomery - biografia
Autor: Jakub RudnickiUrodziła się w 30 listopada 1874 roku w Clifton na Wyspie Księcia Edwarda. Była córką Hugh Johna Montgomery'ego i Clary Woolner Macneill Montgomery. Jej matka zmarła na gruźlicę, gdy Maud miała niespełna dwa lata, a ojciec przeniósł się do innego regionu Kanady polecając wychowanie dziewczynki swym teściom Alexandrowi Marquis Macneill i Lucy Woolner Macneill, zamieszkałym w rybackiej wiosce Cavendish na Wyspie Księcia Edwarda.
Państwo Macneill byli konserwatywnymi opiekunami oraz bogobojnymi prezbiterianami i nie okazywali dziecku uczuć (rodzina nawet drwiła z jej czytelniczych zamiłowań). Już wówczas (w wieku lat dziewięciu) półsierota zaczęła pisać swoje pamiętniki, co czyniła do końca życia. Ciepło i zrozumienie mała Montgomery odnajdywała w domu swej ciotki Annie Macneill Campbell w Park Corner. Jej córki okazywały Maud siostrzane uczucia (ze swoim przyrodnim rodzeństwem z drugiego małżeństwa ojca nie utrzymywała ściślejszych kontaktów).
W 1890 roku Maud przeniosła się na zachód do rodziny ojca. Podróż po Kanadzie była dla niej wielkim przeżyciem, a w Prince Albert znalazła nowych znajomych. Jednak jej stosunki z macochą nie układały się i we wrześniu następnego roku powróciła na Wyspę Księcia Edwarda, gdzie ukończyła naukę w szkole powszechnej. Jeszcze w grudniu 1890 roku Maud debiutowała w piśmie „The Patriot” wierszem „On Cape LeForce”.
W 1894 roku przyszła pisarka ukończyła w Prince of Wales College kurs nauczycielski i zdobyła dyplom nauczycielski pierwszej klasy. Do 1898 roku uczyła w szkołach w Bideford, Belmont i Lower Bedeque. W tym też czasie uczęszczała na zajęcia w Dalhousie University jako jedna z nielicznych kobiet. Zaręczyła się z kuzynem Edwinem Simpsonem, jednak nie darzyła go głębszym uczuciem. Jej sympatią cieszył się prosty farmer Herman Leard, jednak nie zdecydowała się z nim na ślub. Po śmierci dziadka w 1898 roku powróciła do rodzinnego domu, by zamieszkać z babcią, którą zajmowała się przez następne trzynaście lat.
W latach 1901-1902 współpracowała jako korektorka z czasopismem „The Daily Echo” w Halifax. Wciąż pisała opowiadania, które ukazywały się na łamach prasy zapewniając Maud utrzymanie i z roku na rok przynosząc coraz większe dochody. Prowadziła bogatą korespondencję z przyjaciółmi, m. in. z pisarką z Massachusetts Lucy Lincoln Montgomery, dziennikarzem Georgem Boydem MacMillanem z Alberty oraz początkującym pisarzem Ephraimem Weberem ze Szkocji. Powieść „Ania z Zielonego Wzgórza” ukazała się w 1908 (w Polsce w 1912 roku). W kolejnych latach ukazało się jej siedem dalszych części: „Ania z Avonlea” (1908), „Ania na Uniwersytecie” (1915), „Wymarzony Dom Ani” (1917), „Dolina Tęczy” (1919) i „Rilla ze Złotego Brzegu” (1921) oraz dopisane dużo później „Ania z Szumiących Topoli” i „Ania ze Złotego Brzegu” (1939). Cykl zyskał ogromne powodzenie czytelników, jednak wydanie w 1908 roku „Ani z Zielonego Wzgórza” nie zmieniło trybu życia autorki w Cavendish. Jej poglądy na ówczesną społeczną rolę kobiet były konserwatywne – uważała, że powinny zajmować się domem, dlatego nie popierała ruchu sufrażystek. Jej poglądy zmieniły się po 1915 roku, kiedy wiele kobiet z poświęceniem zaangażowało się w działania I wojny światowej.
Sufrażystki (z języka angielskiego suffrage - „prawo głosowania”), w krajach anglosaskich (w tym w Kanadzie) określenie kobiet walczących o równouprawnienie i uzyskanie praw wyborczych. Ruch powstał w 1848 w USA ogłaszając deklarację praw kobiety. Walka o prawa w całych Stanach Zjednoczonych trwała aż do przyjęcia przez Kongres 19. poprawki do konstytucji (1920). W Kanadzie czynne prawo wyborcze kobiety uzyskały w 1917 roku.
Ślub z pastorem Evanem MacDonaldem uznana już pisarka wzięła po śmierci babki w lipcu 1911 roku w Park Corner, po pięciu latach narzeczeństwa. Nigdy nie kochała swego partnera, jednak wzięcie ślubu nakazywały jej wiktoriańskie zasady epoki, w której żyła. Po ślubie zamieszkała w Leaskdale w Ontario, na Wyspę Księcia Edwarda powracała jedynie w czasie wakacji. Przejęła obowiązki żony pastora (nazywała je „synonimem statecznego niewolnictwa”), z którym miała trzech synów (Chestera, Stuarta i Hugha, który jednak zmarł przy porodzie). Wciąż prowadziła szczegółowy dziennik. W latach tych zmagała się z powracającą chorobą psychiczną męża. Kolejny po „Ani..” trzyczęściowy cykl o Emilce ze Srebrnego Nowiu zaczyna ukazywać się w 1923 roku. W tym też roku jako pierwsza kanadyjska kobieta zostaje przyjęta do Bractwa Królewskiego Towarzystwa Sztuki w Wielkiej Brytanii.
strona: 1 2
Szybki test:
Lucy Maud Montgomery urodziła się i wychowała:a) w Szkocji
b) na Wyspie Księcia Edwarda
c) w Nowej Szkocji
d) na Alasce
Rozwiązanie
Lucy Maud Montgomery zmarła podczas:
a) II wojny światowej
b) I wojny światowej
c) zimnej wojny
d) wojny secesyjnej
Rozwiązanie
Powieść "Ania z Zielonego Wzgórza" ukazała się w roku:
a) 1901
b) 1898
c) 1908
d) 1882
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies