Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ania z Zielonego Wzgórza
Motyw przyjaźni
Przyjaźń to jedna z najważniejszych wartości dla Ani Shirley. O przyjaciółce marzyła od dzieciństwa, dlatego wyobrażała sobie nieistniejące towarzyszki. Gdy przebywała u pani Tomson jej „bratnia dusza” mieszkała po drugiej stronie lustra, zaś u pani Hammond koleżankę zastępowało jej leśne echo. Swoje marzenia o pokrewnej istocie Ania zrealizowała w Avonlea. Jej sąsiadką była równolatka – Diana Barry. Już przy pierwszym spotkaniu dziewczynki przyrzekły sobie przyjaźń. Przez lata były wobec siebie wierne, lojalne, wspólnie spędzały każdą chwilę. Największym ciosem był dla nich zakaz widywania się wydany przez panią Barry, po tym, jak Ania omyłkowo upiła przyjaciółkę. Innymi przyjaciółmi Ani był milczący Mateusz, dzięki któremu pozostała na Zielonym Wzgórzu, a także pani Allan, żona pastora, z którą mogła porozmawiać na wiele nurtujących ją tematów.
Motyw natury
W powieści Montgomery wielką rolę odgrywa przyroda. Staje się tak głównie za sprawą Ani Shirley i jej wrażliwości. Już podczas pierwszej przejażdżki na Wyspie Księcia Edwarda dostrzega piękno tej prowincji uważanej za jedną z najpiękniejszych w Kanadzie. Jadąc aleją jabłoni, która nad wozem tworzy baldachim z kwiatów, nazywa ją Białą Drogą Rozkoszy. Zwykły staw państwa Barrych to dla niej Jezioro Lśniących Głębi. Ania zachwyca się kwitnącą za oknem wiśnią (Królowa Śniegu), a nawet rosnącą na oknie pelargonią (Jutrzenka). Ania traktuje elementy przyrody jak żywe istoty – rozmawia z drzewami i kwiatami. Samo usytuowanie Zielonego Wzgórza skazuje na obcowanie z naturą. Zwykła droga do szkoły przechodzi przez malownicze doliny, które na wiosnę obsypane są przylaszczkami oraz fiołkami. Ania w ogródku ma także własne grządki z kwiatami, a w jej pokoju w wazonie zawsze można odnaleźć kwitnące gałązki lub kwiaty. Dzięki niezwykłej wrażliwości bohaterki odkrywamy piękno każdej z pór roku w Avonlea.
Motyw wyobraźni
Bogata wyobraźnia stanowi jedną z głównych cech Ani Shirley. Fantazjuje od dzieciństwa, wyobrażając sobie kim mogłaby być, czy wymyślając nieistniejące przyjaciółki. Dzięki temu szary świat wokół niej nie jest tak przygnębiający. Ania wszystko widzi przez pryzmat swych fantazji. Prostym miejscom, przedmiotom nadaje inne, romantyczne i poetyckie znaczenie. Wciąż także marzy o lepszej przyszłości. Wierzy, że jej plany się spełnią. I rzeczywiście pozostanie na Zielonym Wzgórzu łączy się ze spełnieniem jej największych wizji. Wyobraźnia pomaga też Ani w nauce – tworzenie opowiadań i pisanie wypracowań nie sprawiają jej najmniejszego problemu. Dodatkowo fantazje pobudzają liczne lektury wierszy, poematów i powieści. Czasem bujanie w obłokach jednak przeszkadza – roztargniona Ania popełnia błędy, które nieraz mają tragiczne skutki. Chociaż wyobraźnia ani wraz z dojrzewaniem zmieniła się, to jednak dziewczyna nigdy nie zrezygnowała z marzeń, nawet jako odpowiedzialna nauczycielka.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
„Ania z Zielonego Wzgórza” – motywy literackie
Autor: Jakub RudnickiMotyw przyjaźni
Przyjaźń to jedna z najważniejszych wartości dla Ani Shirley. O przyjaciółce marzyła od dzieciństwa, dlatego wyobrażała sobie nieistniejące towarzyszki. Gdy przebywała u pani Tomson jej „bratnia dusza” mieszkała po drugiej stronie lustra, zaś u pani Hammond koleżankę zastępowało jej leśne echo. Swoje marzenia o pokrewnej istocie Ania zrealizowała w Avonlea. Jej sąsiadką była równolatka – Diana Barry. Już przy pierwszym spotkaniu dziewczynki przyrzekły sobie przyjaźń. Przez lata były wobec siebie wierne, lojalne, wspólnie spędzały każdą chwilę. Największym ciosem był dla nich zakaz widywania się wydany przez panią Barry, po tym, jak Ania omyłkowo upiła przyjaciółkę. Innymi przyjaciółmi Ani był milczący Mateusz, dzięki któremu pozostała na Zielonym Wzgórzu, a także pani Allan, żona pastora, z którą mogła porozmawiać na wiele nurtujących ją tematów.
Motyw natury
W powieści Montgomery wielką rolę odgrywa przyroda. Staje się tak głównie za sprawą Ani Shirley i jej wrażliwości. Już podczas pierwszej przejażdżki na Wyspie Księcia Edwarda dostrzega piękno tej prowincji uważanej za jedną z najpiękniejszych w Kanadzie. Jadąc aleją jabłoni, która nad wozem tworzy baldachim z kwiatów, nazywa ją Białą Drogą Rozkoszy. Zwykły staw państwa Barrych to dla niej Jezioro Lśniących Głębi. Ania zachwyca się kwitnącą za oknem wiśnią (Królowa Śniegu), a nawet rosnącą na oknie pelargonią (Jutrzenka). Ania traktuje elementy przyrody jak żywe istoty – rozmawia z drzewami i kwiatami. Samo usytuowanie Zielonego Wzgórza skazuje na obcowanie z naturą. Zwykła droga do szkoły przechodzi przez malownicze doliny, które na wiosnę obsypane są przylaszczkami oraz fiołkami. Ania w ogródku ma także własne grządki z kwiatami, a w jej pokoju w wazonie zawsze można odnaleźć kwitnące gałązki lub kwiaty. Dzięki niezwykłej wrażliwości bohaterki odkrywamy piękno każdej z pór roku w Avonlea.
Motyw wyobraźni
Bogata wyobraźnia stanowi jedną z głównych cech Ani Shirley. Fantazjuje od dzieciństwa, wyobrażając sobie kim mogłaby być, czy wymyślając nieistniejące przyjaciółki. Dzięki temu szary świat wokół niej nie jest tak przygnębiający. Ania wszystko widzi przez pryzmat swych fantazji. Prostym miejscom, przedmiotom nadaje inne, romantyczne i poetyckie znaczenie. Wciąż także marzy o lepszej przyszłości. Wierzy, że jej plany się spełnią. I rzeczywiście pozostanie na Zielonym Wzgórzu łączy się ze spełnieniem jej największych wizji. Wyobraźnia pomaga też Ani w nauce – tworzenie opowiadań i pisanie wypracowań nie sprawiają jej najmniejszego problemu. Dodatkowo fantazje pobudzają liczne lektury wierszy, poematów i powieści. Czasem bujanie w obłokach jednak przeszkadza – roztargniona Ania popełnia błędy, które nieraz mają tragiczne skutki. Chociaż wyobraźnia ani wraz z dojrzewaniem zmieniła się, to jednak dziewczyna nigdy nie zrezygnowała z marzeń, nawet jako odpowiedzialna nauczycielka.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies