Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ania z Zielonego Wzgórza

Geneza „Ani z Zielonego Wzgórza”

Autor: Jakub Rudnicki

W 1894 roku Maud ukończyła w Prince of Wales College kurs nauczycielski i zdobyła dyplom nauczycielski pierwszej klasy, a następnie zaczęła uczyć w szkołach. Doświadczenia z Prince of Wales College posłużyły jako kanwa w opowieści o Ani. Ale autorka oszczędza swej bohaterce goryczy i rozczarowań, jakie jej przypadły w udziale. Dziadek Macneill z przekąsem wyrażał się o ambicjach wnuczki. Maud za nic nie zwierzyłaby mu się ze swoich marzeń o pisaniu. Po śmierci dziadka w 1898 roku Maud powraca do rodzinnego domu, by zamieszkać z babcią, którą zajmuje się przez następne trzynaście lat. Podobnie Ania decyduje się na opiekę nad Marylą po śmierci Mateusza. W przeciwieństwie do autorki robi to z miłości i przywiązania, a nie z poczucia obowiązku.

Podobieństwo zapisów pamiętnikarskich Montgomery oraz wypowiedzi powieściowych bohaterów:
Rok przed wydaniem książki Maud pisze w swoim pamiętniku: „Nie chciałabym być nikim innym w świecie, tylko sobą. Nawet gdybym miała być kimś lepszym i znaczniejszym”. Ania Shirley powie do swej przyjaciółki Diany „Nie chcę być nikim innym, tylko sobą, nawet, jeśli nie posiądę w życiu diamentów. Jestem najzupełniej zadowolona z tego, że jestem Anią z Zielonego Wzgórza z moim naszyjnikiem z perełek”. Maud zwierza się także swojemu pamiętnikowi: „są setki mnie…. niektóre z moich 'ja' są dobre i grzeczne, a niektóre nie”. Ania zaś powie Dianie: „jest we mnie tyle różnych Ani”.
Na kształt powieści o Ani Shirley wpłynęły także popularne ówcześnie „opowieści sieroce”. Część postaci występujących w powieści istniała rzeczywiście. Pierwowzorem wizerunku Ani Shirley była Evelyn Nesbit (modelka i tancerka rewiowa), której zdjęcie wycięte z „Metropolitan Magazine” wisiało na ścianie sypialni Maud. Diana była wzorowana Laurze Pritchard Agnew, która mieszkała w Prince Albert, zaś Gilbert Blythe był wzorowany na jej bracie Willu. Montgomery przyznała, że napisała powieść „w mroku dnia”, siedząc na wprost okna i patrząc na pola Cavendish. „Ania z Zielonego Wzgórza” odniosła błyskawiczny sukces. W przeciągu sześciu lat od 10 czerwca 1908 roku ukazało się 37 wydań. Do 1914 r. powieść czytano już po holendersku, szwedzku i po polsku. Po sukcesie „Ani z Zielonego Wzgórza”, Montgomery wydała jeszcze siedem kolejnych powieści o losach Ani ukazujących jej dorosłość, okres macierzyństwa i losy jej rodziny (ostatnia ukończona ukazała się w 1939 roku).
Evelyn Nesbit - amerykańska modelka i tancerka rewiowa żyjąca w latach 1884-1967. Znana była m.in. z powodu zamieszania w zabójstwo jej byłego kochanka, architekta Stanforda White'a, zamordowanego przez jej pierwszego męża Harry'ego K. Thawa. Popularność jej fotografii sprawiła, że na pozowaniu do zdjęć Evelyn mogła zarobić wystarczająco dużo, by utrzymać rodzinę i siebie. Jedno z jej zdjęć opublikowanych w jednym z amerykańskich magazynów zainspirowało kanadyjską pisarkę Lucy Maud Montgomery, która wyglądem Evelyn obdarzyła swoją bohaterkę Anię Shirley.

strona:    1    2  

Zobacz inne artykuły:

Inne
Ania Shirley - charakterystyka
Plan wydarzeń „Ani z Zielonego Wzgórza”
„Ania z Zielonego Wzgórza” - streszczenie w pigułce
Streszczenie szczegółowe „Ani z Zielonego Wzgórza”
Losy Ani Shirley
Geneza „Ani z Zielonego Wzgórza”
Problematyka i wątki „Ani z Zielonego Wzgórza”
Czas akcji „Ani z Zielonego Wzgórza”
Charakterystyka bohaterów „Ani z Zielonego Wzgórza”
Charakterystyka Gilberta Blythe
Charakterystyka Diany Barry
Charakterystyka Małgorzaty Linde
Charakterystyka Maryli Cuthbert
Charakterystyka Mateusza Cuthberta
Lucy Maud Montgomery - biografia
Gatunek i budowa powieści „Ania z Zielonego Wzgórza”
Motyw szkoły w „Ani z Zielonego Wzgórza”
„Ania z Zielonego Wzgórza” – motywy literackie
Rola wyobraźni i marzeń w „Ani z Zielonego Wzgórza”



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies