Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Folwark zwierzęcy

Streszczenie „Folwarku zwierzęcego”

Autor: Dorota Blednicka

Pewnej niedzieli Squearel ogłosił, że kury muszą oddawać swoje jaja, ponieważ Napoleon zawarł umowę na dostawę czterystu jaj tygodniowo. Za uzyskane ze sprzedaży pieniądze świnie miały zakupić ziarno i mąkę, aby zwierzęta mogły przetrwać do lata. Kury podniosły lament, krzycząc, że odbieranie im jaj, przeznaczonych do wysiadywania, jest morderstwem. Po raz pierwszy od wygnania pana Jonesa na folwarku podniósł się bunt. Przywództwo objęły trzy czarne minorki. Kury postanowiły pokrzyżować plany Przywódcy. Podfruwały pod krokwie i tam znosiły jajka, które spadały i rozbijały się. Napoleon podjął szybkie i bezwzględne kroki – nakazał wstrzymanie wydawania racji żywnościowych dla niosek i zapowiedział, że każde zwierzę, które ośmieli się je nakarmić, zostanie ukarane śmiercią. Psy przestrzegały wykonania rozkazów. Po pięciu dniach buntowniczki skapitulowały i wróciły do swoich koszy. Dziewięć kur zmarło z głodu i zostały pochowane w sadzie, a świnie ogłosiły, że zdechły na kokcydiozę. Whymper nigdy nie dowiedział się o zajściu, a jajka zostały dostarczone zgodnie z umową.

Przez cały ten czas nikt nie widział Snowballa. Do folwarku docierały informacje, że knur ukrywa się na jednym z sąsiednich gospodarstw. Napoleon żył w lepszych stosunkach z sąsiadami. W obejściu odkryto stos drewna i prawnik doradził, aby sprzedali pnie. Zakupem zainteresował się zarówno pan Pilkington, jak i pan Frederick. Przywódca długo zastanawiał się z kim dojść do porozumienia, a zwierzęta zauważyły, że kiedy miał zamiar sprzedać buczynę do Foxwood, Snowball ukrywał się właśnie tam, a gdy wahał się, czy nie lepiej dogadać się z właścicielem Pinchfield, zdrajca „przenosił się” do drugiego gospodarstwa.

Na wiosnę w Folwarku Zwierzęcym zawrzało. Rozeszła się pogłoska, że Snowball nocami zakrada się na teren gospodarstwa i czyni rozmaite szkody. Oskarżano go o kradzież zboża, przewrócenie wiadra z mlekiem, rozbicie jaj, stratowanie świeżo obsianych zagonów oraz obgryzienie kory z drzew owocowych. Zwierzęta były tak poruszone, że nie mogły zasnąć. Od tej pory wszelkie zło zaczęto przypisywać działalności zdrajcy. Krowy mówiły, że to właśnie on zakrada się do obory i doi je podczas snu. Szczury zaczęto uważać za sprzymierzeńców knura. Napoleon oświadczył, że zbrodnie Snowballa zostaną dokładnie zbadane. Otoczony psami dokonał inspekcji budynków w poszukiwaniu śladów wygnańca. Wszędzie czuł zapach wroga, a psy warczały złowrogo i obnażały kły. Jego zabiegi przerażały pozostałe zwierzęta. Wydawało im się, że Snowball zagraża im z każdej strony. Wieczorem pojawił się Squealer z wiadomością, że zdrajca sprzymierzył się z panem Frederickiem i razem chcą napaść na folwark. Świnie odkryły, że knur od początku działał w zmowie z panem Jonesem i był tajnym agentem. Wskazywały na to dokumenty, które dopiero teraz zostały odnalezione. Przekonywał zwierzęta, że Snowball usiłował spowodować klęskę w Bitwie pod Oborą. Oszołomione zwierzęta milczały. Pamiętały co prawda, że knur dzielnie poprowadził natarcie na ludzi, doskonale zorganizował obronę i ani przez chwilę nie zatrzymał się, choć pan Jones wystrzelił z dwururki i zranił mu grzbiet. W tej chwili jednak nie wiedziały, czy taka była prawda, czy po prostu tak im się wydawało. Początkowo nie mogły uwierzyć w oskarżenia Squealera. Boxer oznajmił, że nie może w to wierzyć, ponieważ Snowball dzielnie walczył i dostał order „Bohatera Zwierzęcego Pierwszej Klasy” natychmiast po zwycięstwie. Świnia wykrzyknęła, że było to ogromną pomyłką. Snowball miał w odpowiedniej chwili dać zwierzętom sygnał do ucieczki i w ten sposób zapewnić zwycięstwo ludziom. Squealer przekonywał zwierzęta, że w chwili, kiedy pan Jones z parobkami zbiegł na podwórko, zdrajca uciekł z pola walki. Powstańcy wygrali wyłącznie dzięki interwencji Napoleona, który z okrzykiem „Śmierć ludzkości!” rzucił się na Jonesa i pogryzł go. Mieszkańcy folwarku zaczęli sądzić, że tak właśnie było. Boxer odparł, że nadal nie wierzy, iż Snowball był zdrajcą już w chwili Bitwy pod Oborą. Wtedy knur oznajmił dobitnie, że towarzysz Napoleon kategorycznie twierdzi, iż Snowball od samego początku pozostawał na usługach pana Jonesa. Koń, słysząc te słowa, uznał, że to, co mówi Przywódca jest słuszne. Przed wyjściem Squealer nakazał, aby wszystkie zwierzęta miały oczy szeroko otwarte, ponieważ są poważne powody, by przypuszczać, że wśród nich ukrywają się tajni agenci, współpracujący ze zdrajcą.




strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24    25  

Szybki test:

Pan Whymper był:
a) pośrednikiem między folwarkiem a światem zewnętrznym
b) właścicielem Foxwood
c) właścicielem ubojni
d) właścicielem Pinchfield
Rozwiązanie

Po rewolucji postanowiono, że mieszkanie zostanie przeznaczone na:
a) muzeum
b) pracownię świń
c) szpital
d) spichlerz
Rozwiązanie

Pod koniec powieści ludzie i świnie kłócili się o:
a) brak alkoholu
b) nieuczciwą grę w karty
c) cenę mleka i jaj
d) sposób prowadzenia folwarku
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
Streszczenie „Folwarku zwierzęcego”
Geneza „Folwarku zwierzęcego”
Charakterystyka bohaterów „Folwarku zwierzęcego”
Artyzm powieści „Folwark zwierzęcy”– kompozycja, narracja, język
Obraz państwa totalitarnego w „Folwarku Zwierzęcym”
Czas i miejsce akcji „Folwarku zwierzęcego”
„Folwark zwierzęcy” - streszczenie w pigułce
Od buntu do totalitaryzmu – schemat przejęcia władzy na podstawie powieści Georga Orwella „Folwark Zwierzęcy”
Uniwersalna wymowa powieści „Folwark Zwierzęcy”
„Folwark Zwierzęcy” jako powieść – parabola
George Orwell – biografia
Motywy literackie w „Folwarku zwierzęcym”
Główne wątki w powieści „Folwark Zwierzęcy”
Rewolucja Październikowa jako inspiracja – aluzje polityczne w powieści Georga Orwella „Folwark Zwierzęcy”
Plan wydarzeń „Folwarku zwierzęcego”
Cechy systemu totalitarnego na przykładzie „Folwarku Zwierzęcego”
George Orwell – kalendarium życia i twórczości
Adaptacje „Folwarku Zwierzęcego”
Najważniejsze cytaty z „Folwarku zwierzęcego”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies