Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Folwark zwierzęcy
Przez następny rok zwierzęta pracowały z jeszcze większym wysiłkiem. Odbudowa wiatraka i codzienne obowiązki stanowiły niezwykle ciężkie zadanie. Czasami zwierzęta miały wrażenie, że teraz pracują dłużej i jedzą mniej niż za czasów pana Jonesa. W niedzielę Squealer odczytywał zestawienia liczb, które wskazywały, iż wydajność na folwarku wzrosła o dwieście, trzysta, a niekiedy nawet o pięćset procent. Zwierzęta, nie pamiętające już czasów przed Powstaniem, wierzyły w to, choć coraz częściej myślały, że wolałyby więcej jedzenia niż niepotrzebnych im wyników. W tych czasach Napoleon ukazywał się publicznie nie częściej niż raz na dwa tygodnie a swoje rozkazy wydawał za pośrednictwem Squealera lub którejś ze świń. Gdy pojawiał się na zebraniach, zawsze towarzyszyły mu psy, a przed nim szedł czarny kogucik, piejąc ilekroć Przywódca zabierał głos. Wśród zwierząt pojawiły się plotki, że knur zamieszkał osobno, jadał samotnie na kosztownym porcelanowym serwisie. Ogłoszono również, że w dniu urodzin Napoleona będzie oddawana salwa na wiwat. Zwierzęta przestały zwracać się do niego jedynie po imieniu i z szacunkiem nazywano go „naszym Przywódcą, towarzyszem Napoleonem”. Świnie zaczęły wymyślać dla niego również inne tytuły: „Ojciec Wszystkich Zwierząt”, „Postrach Ludzkości”, „Dobroczyńca Owczarni”, „Przyjaciel Kacząt”. Squealer, płacząc ze wzruszenia, mówił o mądrości Napoleona, dobroci jego serca i miłości, jaką darzy wszystkie zwierzęta, również te, które nadal żyją w ciemnocie i uciemiężeniu na innych folwarkach. Zaczęto przypisywać mu jako zasługi każde osiągnięcie i każde pomyślne wydarzenie. Minimus ułożył poemat na cześć Przywódcy, wychwalając go za dobrobyt, jaki zapanował w gospodarstwie i zapewniając o miłości, jaką darzą go wszyscy poddani. Napoleon był tak zadowolony z utworu, że nakazał, aby wypisać jego słowa na ścianie stodoły. Nad wierszem Squealer wymalował portret Przywódcy z profilu.
W międzyczasie Napoleon za pośrednictwem Whympera zaczął pertraktować z Frederickiem i Pilkingtonem, usiłując uzyskać jak najlepszą cenę za stos drewna. Właściciel Pinchfield nie chciał dać przyzwoitej ceny za buczynę i wówczas zaczęto mówić o tym, że wraz ze swoimi ludźmi planuje napad na Folwark Zwierzęcy oraz zniszczenie wiatraka. Snowball rzekomo nadal ukrywał się w gospodarstwie Fredericka. Latem trzy kury przyznały się do spisku na życie Napoleona, który zaplanował zdrajca. Natychmiast zostały stracone, a świnie podjęły odpowiednie środki ochrony, aby zapewnić Przywódcy bezpieczeństwo. Każdej nocy jego łoża pilnowały cztery psy, a młoda świnia, Pinkeye, musiała kosztować wszystkich potraw, jakie miał zjeść Napoleon. Wkrótce po tych zajściach ogłoszono, że drewno zostanie sprzedane panu Pilkingtonowi, z którym knur zamierzał podpisać stałe porozumienie w celu wymiany produktów między Folwarkiem Zwierzęcym a Foxwoodem. Kontakty z właścicielem gospodarstwa, choć utrzymywane były wyłącznie za pośrednictwem Whympera, stały się niemal przyjacielskie.
Mijało lato, a budowa wiatraka zbliżała się do końca. Wciąż pojawiały się pogłoski o planowanej przez Fredericka napaści, o wynajęciu dwunastu uzbrojonych ludzi i przejęciu Folwarku Zwierzęcego. Z Pinchfield dochodziły informacje o okrutnym traktowaniu zwierząt, a mieszkańcy folwarku z wściekłością myśleli o losie swych współbraci i coraz głośniej domagali się, aby pozwolono im zaatakować sąsiednie gospodarstwo. Wtedy Squealer zalecał roztropność i radził ufać strategii Napoleona. Wrogość do Fredericka nie osłabła. Pewnego niedzielnego poranka Przywódca zwołał zebranie w stodole i wyjaśnił, że nigdy nie zamierzał odsprzedać drewna właścicielowi Pinchfield, ponieważ zadawanie się z taką kanalią jest poniżej jego godności. Gołębiom, które nadal rozsyłały wiadomości o Powstaniu, zabroniono zbliżać się do Foxwood i miały głosić hasło „Śmierć Frederickowi”. U schyłku lata dowiedziano się o kolejnej zdradzie Snowballa, który podczas jednej z nocnych wizyt domieszał nasiona chwastów do zboża przeznaczonego na siew. W spisku brał udział gąsior, który wyznał swoją winę i natychmiast popełnił samobójstwo. Zwierzęta dowiedziały się również, że Snowball nigdy nie otrzymał żadnego orderu i była to jedynie plotka, którą sam rozgłaszał. Okazało się, że podczas Bitwy pod Oborą otrzymał naganę za tchórzostwo podczas starcia. Niektórzy mieszkańcy Folwarku Zwierzęcego słuchali tych nowin ze zdumieniem, lecz Squealer szybko przekonał ich, że najwyraźniej zawodzi ich pamięć.Streszczenie „Folwarku zwierzęcego”
Autor: Dorota BlednickaPrzez następny rok zwierzęta pracowały z jeszcze większym wysiłkiem. Odbudowa wiatraka i codzienne obowiązki stanowiły niezwykle ciężkie zadanie. Czasami zwierzęta miały wrażenie, że teraz pracują dłużej i jedzą mniej niż za czasów pana Jonesa. W niedzielę Squealer odczytywał zestawienia liczb, które wskazywały, iż wydajność na folwarku wzrosła o dwieście, trzysta, a niekiedy nawet o pięćset procent. Zwierzęta, nie pamiętające już czasów przed Powstaniem, wierzyły w to, choć coraz częściej myślały, że wolałyby więcej jedzenia niż niepotrzebnych im wyników. W tych czasach Napoleon ukazywał się publicznie nie częściej niż raz na dwa tygodnie a swoje rozkazy wydawał za pośrednictwem Squealera lub którejś ze świń. Gdy pojawiał się na zebraniach, zawsze towarzyszyły mu psy, a przed nim szedł czarny kogucik, piejąc ilekroć Przywódca zabierał głos. Wśród zwierząt pojawiły się plotki, że knur zamieszkał osobno, jadał samotnie na kosztownym porcelanowym serwisie. Ogłoszono również, że w dniu urodzin Napoleona będzie oddawana salwa na wiwat. Zwierzęta przestały zwracać się do niego jedynie po imieniu i z szacunkiem nazywano go „naszym Przywódcą, towarzyszem Napoleonem”. Świnie zaczęły wymyślać dla niego również inne tytuły: „Ojciec Wszystkich Zwierząt”, „Postrach Ludzkości”, „Dobroczyńca Owczarni”, „Przyjaciel Kacząt”. Squealer, płacząc ze wzruszenia, mówił o mądrości Napoleona, dobroci jego serca i miłości, jaką darzy wszystkie zwierzęta, również te, które nadal żyją w ciemnocie i uciemiężeniu na innych folwarkach. Zaczęto przypisywać mu jako zasługi każde osiągnięcie i każde pomyślne wydarzenie. Minimus ułożył poemat na cześć Przywódcy, wychwalając go za dobrobyt, jaki zapanował w gospodarstwie i zapewniając o miłości, jaką darzą go wszyscy poddani. Napoleon był tak zadowolony z utworu, że nakazał, aby wypisać jego słowa na ścianie stodoły. Nad wierszem Squealer wymalował portret Przywódcy z profilu.
W międzyczasie Napoleon za pośrednictwem Whympera zaczął pertraktować z Frederickiem i Pilkingtonem, usiłując uzyskać jak najlepszą cenę za stos drewna. Właściciel Pinchfield nie chciał dać przyzwoitej ceny za buczynę i wówczas zaczęto mówić o tym, że wraz ze swoimi ludźmi planuje napad na Folwark Zwierzęcy oraz zniszczenie wiatraka. Snowball rzekomo nadal ukrywał się w gospodarstwie Fredericka. Latem trzy kury przyznały się do spisku na życie Napoleona, który zaplanował zdrajca. Natychmiast zostały stracone, a świnie podjęły odpowiednie środki ochrony, aby zapewnić Przywódcy bezpieczeństwo. Każdej nocy jego łoża pilnowały cztery psy, a młoda świnia, Pinkeye, musiała kosztować wszystkich potraw, jakie miał zjeść Napoleon. Wkrótce po tych zajściach ogłoszono, że drewno zostanie sprzedane panu Pilkingtonowi, z którym knur zamierzał podpisać stałe porozumienie w celu wymiany produktów między Folwarkiem Zwierzęcym a Foxwoodem. Kontakty z właścicielem gospodarstwa, choć utrzymywane były wyłącznie za pośrednictwem Whympera, stały się niemal przyjacielskie.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25
Szybki test:
Sianokosy przeprowadzone przez zwierzęta zakończyły się:a) wcześniej niż planował Jones
b) niepowodzeniem
c) później niż planował Jones
d) w wyznaczonym przez Jonesa terminie
Rozwiązanie
Poemat na cześć Przywódcy ułożył:
a) Napoleon
b) Beniamin
c) Squealer
d) Minimus
Rozwiązanie
Boxer został odwieziony do:
a) ubojni
b) przychodni
c) szpitala
d) stadniny
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies