Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Oświecenie

Żona modna - interpretacja i analiza

Autor: Karolina Marl�ga

Dalej kotka z kocięty i mysz na łańcuszku”.

Gdy już wszystko zostało wniesione i Piotr chciał zająć miejsce przy małżonce, okazało się oczywiście, że nie ma skrawka wolnej przestrzeni. Nie chcąc dalej opóźniać momentu wyjazdu, wziął „klatkę pod pachę, a suczkę na nogi”. W końcu wyjechali.

Podróż do pierwszego wspólnego domu nie przypominała arkadii. Małżonkowie siedzieli milczący i smutni. Gdy w końcu kobieta przerwała ciszę pytaniem o kucharza i usłyszała w odpowiedzi pieszczotliwy zwrot „Moje serce”, bohaterowie zaliczyli pierwszą sprzeczkę:
„A pfe, koncept z kalendarza,
Moje serce! Proszę się tych prostactw oduczyć!”.

Zaakceptowany został dopiero zwrot „mościa dobrodziejko”.

Po pytaniu o kucharza nadszedł czas na analizowanie składu dalszej służby. Mieszczanka zapytała o „stangryta”, a usłyszawszy, że oto właśnie ich wiezie, zażyczyła sobie zamianę:
„To furman. Trzeba od parady
Mieć inszego”.

Kolejna dyspozycją kobiety była zwolnienie starego kucharza i poszukanie nowego, który spełni jej wysokie wymagania:
„To musi być zapewne nieoszacowany -
Musi dobrze przypiekać reczuszki, łazanki,
Do gustu pani wojskiej, panny podstolanki”.

Aby utrzymać styl życia na poziomie, do którego przywykła młoda żona, jej mąż będzie musiał wymienić całą służbę i powiększyć ją o dodatkowych specjalistów:
„Wierz mi waćpan, jeżeli mamy się sposobić
Do uczciwego życia, weźże ludzi zgodnych,
Kucharzy cudzoziemców, pasztetników modnych,
Trzeba i cukiernika. Serwis zwierściadlany
Masz waćpan i figurki piękne z porcelany?”
„Nie mam”. „Jak to być może? Ale już rozumiem
I lubo jeszcze trybu wiejskiego nie umiem”.

Bohaterka nie zamierzała tolerować w swoim nowym domu wiejskiego przepychu, półek zastawionych „krajankami” i „gomółkami” w „pięknych piramidach”, „tatarskiego ziela w cukrze, imbieru chińskiegi w miodzie”, „w ładunkach bibułowych kminu kandyzowanego” czy „toruńskiego piernika pozłacanego”. Wierność tradycyjnemu wystrojowi wnętrz uważała wprawdzie za „piękną, wyborną i grzeczną”, lecz przywykła do innego otoczenia. Aby podkreślić odmienność swojej estetyki od wiejskiego poczucia piękna nazwała siebie skromnie „niegodną tych parad, takiej wspaniałości”.

Gdy bohaterowie w końcu dojechali do domu Piotra, żona skrytykowała wygląd ogrodzenia („A pfe, mospanie, parkan, czemu nie sztakiety?”). Wysiadłszy z pojazdu razem ze swoimi pupilami – suczką, kotką i myszką, odepchnęła starego sługę Franciszka. W oczach szafarza pojawiły się łzy, a jego pracodawca jedynie westchnął zrezygnowany i zdegustowany zachowaniem młodej żony.

Po przestąpieniu progu domu, kobieta została powitana przez lokalnego księdza plebana. Zamiast właściwego pozdrowienia, nowa gospodyni rzekła jedynie oschle „Kłaniam”, na co kleryk zmarszczył czoło.

Rozglądając się po domu, kobieta zaczęła krytykować każde pomieszczenie. Jadalnia okazała się za mała („Kto widział tak jadać! / Mała izba, czterdziestu nie może tu siadać”), brakowało „pokoju do bawienia”, odpowiednio dużego ogrodu („„Wyrzucić! Nie potrzeba przydatniego lustru, / To niemczyzna. Niech będą z cyprysów gaiki, / Mruczące po kamyczkach gdzieniegdzie strumyki, / Tu kiosk, a tu meczecik, holenderskie wanny, / Tu domek pustelnika, tam kościół Dyjanny. / Wszystko jak od niechcenia, jakby od igraszki, / Belwederek maleńki, klateczki na ptaszki, / A tu słowik miłośnie szczebiocze do ucha, / Synogarlica jęczy, a gołąbek grucha, / A ja sobie rozmyślam pomiędzy cyprysy
Nad nieszczęściem Pameli albo Heloisy...”). Słysząc niezadowolone komentarze, służba Piotra rozeszła się do swoich obowiązków:

strona: 1 2 3 4 5

Zobacz inne artykuły:

Karpiński Franciszek

Laura i Filon - interpretacja i analiza
Do Justyny. Tęskność na wiosnę - interpretacja i analiza
Pieśń o Narodzeniu Pańskim

Krasicki Ignacy

Inne

Motywy w bajkach Krasickiego
Satyry Krasickiego

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies