Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Oświecenie
Krytyka Krasickiego nie jest wymierzona w stronę okrutnych wilków, ale właśnie w stronę niewinnego jagnięcia. Czego spodziewało się, stając na drodze wygłodniałych drapieżników? Czytelnik nie odczuwa współczucia, nie jest mu żal jagnięcia, które infantylnym pytaniem wyraża przekonanie, iż wilki dostrzegą w nim kandydata na kompana, a nie pyszną przekąskę. Zachowanie wilków było zdeterminowane ich naturą, nie można było na nie wpłynąć, ponieważ takie są prawa przyrody.
Oświeceniowy moralista, jak często nazywano Krasickiego, w tej bajce napiętnował nie wilki, lecz właśnie bezbronne jagnię, zbyt naiwne i dziecinne, aby zrozumieć, że pewnym odwiecznych prawidłowości nie da się zmienić. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, iż jagnię samo sobie zgotowało smutny koniec. Skoro los obdarzył go słabością charakteru oraz „smacznością” ciała, nie powinno samotnie zapuszczać się na terytorium największego wroga („w lesie”).
Analizowana bajka jest ważna nie tylko z powodu zawartych w niej uniwersalnych prawd, lecz także z uwagi na użycie w niej wielu różnorodnych form wypowiedzi. Pierwszy wers „Zawżdy znajdzie przyczynę, kto zdobyczy pragnie:” pełni rolę sentencji o charakterze ponadczasowej prawdy, drugi i część trzeciego – „Dwa wilki jedno w lesie nadybały jagnie / Już go miały rozerwać” – są opisem sytuacji, prezentują konkretne wydarzenie oraz bohaterów. Z kolei pozostała część trzeciej linijki oraz pierwsza czwartej wprowadzają do bajki dialog („rzekło: jakiem prawem? / Smaczneś, słabeś, i w lesie.....”), zaś ostatnie dwa wyrazy są puentą: „zjadły niezabawem”.
Przewaga wilków nad swoją ofiarą wynikała nie tylko z cech charakteru (silny i duży wilk oraz małe i słabe jagnię), lecz także z ich liczebności (dwa wilki i jedno jagnię). Podkreślenie tych różnić sprawia, iż początkowa teza bajki – o istnieniu usprawiedliwienia dla każdej rzeczy, jakiej pragniemy – zostaje uzupełniona o przekonanie, iż przyczyna do zrobienia czegoś znajdzie się tylko wtedy, gdy posiadamy przewagę - jakościową lub ilościową - nad potencjalną ofiarą.
strona: 1 2
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Jagnię i wilcy - interpretacja i analiza
Autor: Karolina Marl�gaKrytyka Krasickiego nie jest wymierzona w stronę okrutnych wilków, ale właśnie w stronę niewinnego jagnięcia. Czego spodziewało się, stając na drodze wygłodniałych drapieżników? Czytelnik nie odczuwa współczucia, nie jest mu żal jagnięcia, które infantylnym pytaniem wyraża przekonanie, iż wilki dostrzegą w nim kandydata na kompana, a nie pyszną przekąskę. Zachowanie wilków było zdeterminowane ich naturą, nie można było na nie wpłynąć, ponieważ takie są prawa przyrody.
Oświeceniowy moralista, jak często nazywano Krasickiego, w tej bajce napiętnował nie wilki, lecz właśnie bezbronne jagnię, zbyt naiwne i dziecinne, aby zrozumieć, że pewnym odwiecznych prawidłowości nie da się zmienić. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, iż jagnię samo sobie zgotowało smutny koniec. Skoro los obdarzył go słabością charakteru oraz „smacznością” ciała, nie powinno samotnie zapuszczać się na terytorium największego wroga („w lesie”).
Analizowana bajka jest ważna nie tylko z powodu zawartych w niej uniwersalnych prawd, lecz także z uwagi na użycie w niej wielu różnorodnych form wypowiedzi. Pierwszy wers „Zawżdy znajdzie przyczynę, kto zdobyczy pragnie:” pełni rolę sentencji o charakterze ponadczasowej prawdy, drugi i część trzeciego – „Dwa wilki jedno w lesie nadybały jagnie / Już go miały rozerwać” – są opisem sytuacji, prezentują konkretne wydarzenie oraz bohaterów. Z kolei pozostała część trzeciej linijki oraz pierwsza czwartej wprowadzają do bajki dialog („rzekło: jakiem prawem? / Smaczneś, słabeś, i w lesie.....”), zaś ostatnie dwa wyrazy są puentą: „zjadły niezabawem”.
Przewaga wilków nad swoją ofiarą wynikała nie tylko z cech charakteru (silny i duży wilk oraz małe i słabe jagnię), lecz także z ich liczebności (dwa wilki i jedno jagnię). Podkreślenie tych różnić sprawia, iż początkowa teza bajki – o istnieniu usprawiedliwienia dla każdej rzeczy, jakiej pragniemy – zostaje uzupełniona o przekonanie, iż przyczyna do zrobienia czegoś znajdzie się tylko wtedy, gdy posiadamy przewagę - jakościową lub ilościową - nad potencjalną ofiarą.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies