Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Tango

Artur (młody człowiek) – charakterystyka szczegółowa

Autor: Karolina Marl�ga

Ala jest postacią, z którą Artura wiąże najgłębsza więź emocjonalna. Jak sam przyznaje u kresu swego życia, szczerze kochał kuzynkę. Gdy znajdowała się w pobliżu, bohater zawsze dbał o to, by czuła się bezpiecznie, sprowadzało się do tego, że przepędzał z pokoju Edka. Nie podoba mu się to, jak traktują ją mężczyźni, chciał przywrócić jej, jak i innym kobietom, dawne uwielbienie i majestat. Ala przekonała się jednak o jego nieprzewidywalności, gdy dał ponieść się impulsowi i rzucił się na nią. Przez niemal cały czas trwania akcji dramatu, Artur pogardliwie odnosi się do Edka. Nie może pojąć, co taki „osobnik” robi w ich domu. Obrażał mężczyznę wiele razy nazywając go między innymi „plebsem”. Krzyczał na niego i wciąż mu rozkazywał. Dopiero w jednej z ostatnich scen, gdy zrozumiał, że Edek przyda mu się do wprowadzenia w domu porządku, zmienił swoje podejście do niego. Skłamał nawet: „Edek, ja cię lubię. Zawsze cię lubiłem”. Właśnie ostatnie wydarzenia sprawiły, że bohater poczuł się lepszy od pozostałych domowników. Można powiedzieć, że popadł w istny samozachwyt: „Ja wznoszę się ponad doczesność, ja ogarniam was wszystkich, bo ja mam mózg, który wyzwolił się od wnętrzności. Ja! (…) Ja jestem silny. Spójrzcie na mnie, jam jest koroną waszych marzeń! Nie jestem ani syntezą, ani analizą, jestem czynem, jestem wolą, jestem energią! Siłą jestem! Znajduję się ponad, wewnątrz i obok wszystkiego. Dziękujcie mi, ja spełniłem waszą młodość. To dla was!”

Artur jest postacią posiadającą własne poglądy i żelazne zasady, których przestrzega. Przede wszystkim uważa, że pokolenie Stomila i Eleonory doprowadziło do upadku obowiązujących niegdyś norm moralnych, estetycznych, a nawet erotycznych. Jego zdaniem to rodzice stworzyli „Ten burdel, gdzie nic nie funkcjonuje, bo wszystko dozwolone, gdzie nie ma ani zasad, ani wykroczeń (…)”. Bohater podejmuje się przywrócenia dawnego ładu, początkowo poprzez formę, jaką miał być tradycyjny ślub, później próbuje uczynić to za pomocą wielkiej idei, a ostatecznie decyduje się na siłowe przejęcie władzy w domu i narzucenie swojej woli pozostałym.

Jak mówi o nim matka: „To pierwszy człowiek z zasadami od pięćdziesięciu lat (…) Są trochę staroświeckie, to prawda, ale za to takie niezwykłe w dzisiejszych czasach...”. Bohaterowi zależało na tym, by przywrócić rytuały, normy i wzorce ze „starej epoki”. Pragnął, by kobiety powróciły na piedestał, ponieważ według niego mężczyźni doprowadzili celowo do „braku konwencji w sprawach erotycznych”. Uważał, że przedstawiciele jego płci zdominowali zarówno kobiety, jaki i artystów i dzieci: „historia świata jest historią brutalnego ucisku kobiet, dzieci i artystów przez mężczyzn”. Siebie uważał za obiektywne, wynoszące się ponad stan indywiduum. Co ciekawe, według niego artyści wcale nie byli mężczyznami, ponieważ nie wykazywali się takimi cechami jak honor czy logika oraz wiarą w postęp. Zależało mu także na tym, by najstarsi domownicy zachowywali się tak, jak przystało na ich wiek. Miał dość babci grającej w karty z Edkiem i wujem, który powinien był pisać swoje pamiętniki. Domagał się od ojca, by ten w staroświecki sposób rozprawił się ze zdradzającą go żoną i jej kochankiem.

Bohater skonstruował plan przywrócenia dawnego porządku. Polegał on na zastosowaniu formy, która zmusi domowników do postępowania zgodnie z ustaloną przed wiekami tradycją. Zdecydował, że ową formą będzie ślub. Gdy wszystko było już gotowe, bohater „upił się mądrze” i dotarło do niego, że nic nie wskóra w ten sposób. Zmodyfikował swój plan i zamienił formę na wielką, żywą ideę. Doszedł wreszcie do wniosku, iż wszystko straciło swój sens w „nowoczesności”. Ostatecznym rozwiązaniem służącym przejęciu władzy w domu miało być użycie siły: „Tylko władza da się stworzyć z niczego. Tylko władza jest, choćby niczego nie było. Oto jestem w górze, nad wami. W dole was widzę, w dole!”, mówił bohater. Niestety okazał się być zbyt słaby. Wiadomość, iż został zdradzony przez Alę z Edkiem powoduje, iż kompletnie traci nad sobą panowanie. W rozpaczy i otępieniu próbował zemścić się na prymitywnym lokaju, lecz sam padł jego ofiarą.

strona: 1 2 3

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Tango” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Tanga” w pigułce	Geneza „Tanga” Narodziny totalitaryzmu na przykładzie „Tanga” Przewrotny konflikt pokoleń ukazany w „Tangu” „Tango” jako obraz współczesnego świata „Tango” jako groteska o wolności Komizm w „Tangu” Budowa i język „Tanga” Plan wydarzeń „Tanga” O twórczości Mrożka powiedzieli... Kalendarium twórczości Sławomira Mrożka Biografia Sławomira Mrożka „Tango” na deskach Teatru Współczesnego w Warszawie Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Eleonory Charakterystyka Stomila Artur (młody człowiek) – charakterystyka szczegółowa „Tango” – charakterystyka pozostałych bohaterów

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies