Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Akademia pana Kleksa
Adaś Niezgódka był dwunastoletnim uczniem Akademii pana Kleksa. Miał rude włosy. Trafił do specyficznej szkoły ponieważ w domu cechowała go niezdarność. Zawsze spóźniał się do szkoły, nigdy nie zdążył odrobić lekcji, miał także dwie lewe ręce i wszystko wypadało mu z rąk. Naczynia spadały, zanim jeszcze zdążył ich dotknąć. Po tym, jak zaplamił atramentem swój strój, obrus i kostium mamy rodzice postanowili oddać go do szkoły mieszczącej się przy ulicy Czekoladowej.
Niezgódka, mimo że późno trafił do Akademii był przez dyrektora szkoły uważany za najzdolniejszego ucznia. Dlatego pan Kleks przydzielił go do kuchni i wyznaczył jako swojego pomocnika. Później także skorzystał z jego pomocy, gdy ożywiał lalkę Filipa – Alojzego. Adaś podobnie jak inni chłopcy próbował naśladować pana Kleksa i wznieść się w górę. Po wielu nieudanych próbach pewnego niedzielnego popołudnia w końcu poczuł się lekki i zaczął się unosić. Przeżył wówczas swą niezapomnianą przygodę – znalazł się w psim raju, gdzie spotkał swego ukochanego psa – Reksia. Był dla niego dobry, dlatego nigdy nie trafił na ulicę Dręczycieli.
Bohater pamiętnika o Akademii był dobrym, życzliwym kolegą. Potrafił wspólnie się bawić, uczyć, ale i wykonywać obowiązki przydzielone przez pana Kleksa. Myślał o kolegach, gdy trafił do bajki „O Śpiącej Królewnie i siedmiu braciach” wziął dla nich lody, niestety te rozpuściły się. Był uczynny i nie przywiązywał wagi do swojej własności. Pomógł Królowej Żabce uratować żaby i raki i oddał jej złoty kluczyk, za co otrzymał Żabkę Podajłapkę, Zaalarmował też kolegów, prosząc, by ratowali ryby ze stawu bez wody. Adaś miał także niezwykłe sny. Jeden z nich „O siedmiu szklankach” został zapisany przez pana Kleksa do specjalnej księgi.
Adaś Niezgódka był autorem pamiętnika, w którym spisał wszystko to, co przeżył w Akademii pana Kleksa. Z niezdarnego chłopca zmienił się w bystrego, inteligentnego i koleżeńskiego młodzieńca. Uwierzył w siebie i swoje zdolności. Myślę, że Adaś byłby świetnym kolegą zarówno w zabawie, jak i nauce szkolnej.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Adaś Niezgódka - charakterystyka
Autor: Jakub RudnickiAdaś Niezgódka był dwunastoletnim uczniem Akademii pana Kleksa. Miał rude włosy. Trafił do specyficznej szkoły ponieważ w domu cechowała go niezdarność. Zawsze spóźniał się do szkoły, nigdy nie zdążył odrobić lekcji, miał także dwie lewe ręce i wszystko wypadało mu z rąk. Naczynia spadały, zanim jeszcze zdążył ich dotknąć. Po tym, jak zaplamił atramentem swój strój, obrus i kostium mamy rodzice postanowili oddać go do szkoły mieszczącej się przy ulicy Czekoladowej.
Niezgódka, mimo że późno trafił do Akademii był przez dyrektora szkoły uważany za najzdolniejszego ucznia. Dlatego pan Kleks przydzielił go do kuchni i wyznaczył jako swojego pomocnika. Później także skorzystał z jego pomocy, gdy ożywiał lalkę Filipa – Alojzego. Adaś podobnie jak inni chłopcy próbował naśladować pana Kleksa i wznieść się w górę. Po wielu nieudanych próbach pewnego niedzielnego popołudnia w końcu poczuł się lekki i zaczął się unosić. Przeżył wówczas swą niezapomnianą przygodę – znalazł się w psim raju, gdzie spotkał swego ukochanego psa – Reksia. Był dla niego dobry, dlatego nigdy nie trafił na ulicę Dręczycieli.
Bohater pamiętnika o Akademii był dobrym, życzliwym kolegą. Potrafił wspólnie się bawić, uczyć, ale i wykonywać obowiązki przydzielone przez pana Kleksa. Myślał o kolegach, gdy trafił do bajki „O Śpiącej Królewnie i siedmiu braciach” wziął dla nich lody, niestety te rozpuściły się. Był uczynny i nie przywiązywał wagi do swojej własności. Pomógł Królowej Żabce uratować żaby i raki i oddał jej złoty kluczyk, za co otrzymał Żabkę Podajłapkę, Zaalarmował też kolegów, prosząc, by ratowali ryby ze stawu bez wody. Adaś miał także niezwykłe sny. Jeden z nich „O siedmiu szklankach” został zapisany przez pana Kleksa do specjalnej księgi.
Adaś Niezgódka był autorem pamiętnika, w którym spisał wszystko to, co przeżył w Akademii pana Kleksa. Z niezdarnego chłopca zmienił się w bystrego, inteligentnego i koleżeńskiego młodzieńca. Uwierzył w siebie i swoje zdolności. Myślę, że Adaś byłby świetnym kolegą zarówno w zabawie, jak i nauce szkolnej.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies