Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Akademia pana Kleksa
Głównym wątkiem w powieści, który obserwujemy przez cały tok akcji jest nauka w Akademii dziwaka i uczonego – pana Ambrożego Kleksa. Przyjmuje on jedynie chłopców, których imię zaczyna się na literę „A”. W Akademii jest wszystko potrzebne do nauki i życia – to połączenie szkoły i internatu. Znajdują się tu sale lekcyjne, jest jadalnia i sypialnia. Chłopcy, mimo że nie uczą się tradycyjnych przedmiotów, muszą zachowywać dyscyplinę, a każdy z nich ma przydzielone obowiązki. Oprócz lekcji takich jak fleksografia czy przędzenie liter chłopcy odbywają wycieczki np. do fabryki dziur i dziurek. Idą wówczas czwórkami śpiewając hymn Akademii. Ponadto mają szanse odwiedzić inne bajki, do których prowadzą specjalne furtki w murze. Inną atrakcją są zabawy w olbrzymim parku, który otacza Akademię. Przede wszystkim szkoła służy otwarciu młodych umysłów, wzbudzeniu wiary w siebie i pobudzeniu wyobraźni.
Kolejnym wątkiem są losy Adasia Niezgódki. Jest to dwunastoletni uczeń Akademii, który trafia do szkoły przez swoją niezdarność i problemy z dyscypliną. U pana Kleksa okazuje się on być najzdolniejszym uczniem. Rozwija wiarę w siebie, spełnia polecenia nauczyciela, staje się odważnym, ciekawym świata, wrażliwym chłopcem. W Akademii Adaś przeżywa wiele przygód – odwiedza m. in. bajki o dziewczynce z zapałkami i o śpiącej królewnie i siedmiu braciach. Jako jedyny uczy się unoszenia w powietrzu, dzięki czemu trafia do psiego raju, w którym spotyka ulubionego psa Reksa. Ma także niezwykły sen o siedmiu szklankach, który zapisany zostaje w specjalnej księdze. Po wysłuchaniu opowieści Mateusza jego pasją staje się kolekcjonowanie guzików. Łamie nawet zasady przyzwoitości i odcina guziki od palt i płaszczy przypadkowych przechodniów. Nie czyni tego ze złośliwości, ale by pomóc powrócić Mateuszowi do pierwotnej postaci.
Historia Mateusza to baśń w baśni. Zostaje wpleciona w treść opowieści o chłopcach, z którą łączy się poprzez postać szpaka Mateusza. Ptak zdradza swą tajemnicę Adasiowi Niezgódce. Wspomina, że niegdyś był księciem na dworze potężnego i powszechnie szanowanego króla. Był jedynym pretendentem do tronu, dlatego dbano o niego i spełniano każdą jego zachciankę. Jego pasją była jazda konna oraz polowania. Ojciec w trosce o syna zabronił mu przejażdżek. Zrozpaczony książę stracił apetyt i zainteresowanie czymkolwiek. Pewnego dnia w tajemnicy wybrał się na przejażdżkę i przypadkowo zabił króla wilków. Zwierzę raniło go, a rana nie chciała się goić. Mateusz nikł w oczach. Dopiero doktor Paj-Chi-Wo uzdrowił go i ofiarował magiczną czapkę bogdychanów. Po kilku latach na królestwo i pałac napadły watahy wilków. Gdy wdarły się do komnaty księcia założył on czapkę i zmienił się w szpaka. Nie mógł jednak powrócić do pierwotnej postaci, bo zaginął guzik od magicznego przedmiotu. Przechodził z rąk do rąk, aż trafił w końcu do pana Kleksa.
Zemsta golarza Filipa - to najbardziej mroczny i tajemniczy wątek powieści. Wiemy, że Filip jest fryzjerem, który dostarcza panu Kleksowi piegów. Dzięki nim uczony zachowuje kondycje i dobre samopoczucie. Jednak miedzy Filipem a nauczycielem dochodzi do kłótni. Golarz mówi, by Kleks szukał gdzie indziej dostawcy piegów. Od tego momentu pan Kleks zaczyna się kurczyć i jest coraz bardziej roztargniony. Filip sprowadza do Akademii dwóch synów – prawdziwego Anatola i lalkę – Alojzego. Pan Kleks ożywia sztucznego chłopca, który bardzo szybko zaczyna się uczyć. Jest jednak krnąbrny, dręczy innych i niszczy Akademię. Kleks wydaje się bezradny wobec golarza i wybryków Alojzego. Dopiero gdy ten niszczy jego sekrety – tajemną wiedzę doktora Paj-Chi-Wo, uczony rozkręca go na części. Pojawia się wówczas Filip i mówi: „Tak pan dotrzymał naszej umowy? Dwadzieścia lat pracowałem nad moją lalką, znosiłem panu piegi i kolorowe szkiełka, oddałem panu cały mój majątek, aby mógł pan stworzyć tę głupią Akademię. Miał pan za to z Alojzego zrobić człowieka. I co pan zrobił? Zmarnował pan cały trud, cały wysiłek mojego życia! Nie ujdzie to panu płazem, nie, panie Kleks. Ja panu pokażę, co potrafi Filip, kiedy chce się zemścić. Ja panu pokażę!”. Następnie gasi płomyki na bożonarodzeniowej choince. Zapada ciemność.
Główne wątki „Akademii pana Kleksa”
Autor: Jakub RudnickiGłównym wątkiem w powieści, który obserwujemy przez cały tok akcji jest nauka w Akademii dziwaka i uczonego – pana Ambrożego Kleksa. Przyjmuje on jedynie chłopców, których imię zaczyna się na literę „A”. W Akademii jest wszystko potrzebne do nauki i życia – to połączenie szkoły i internatu. Znajdują się tu sale lekcyjne, jest jadalnia i sypialnia. Chłopcy, mimo że nie uczą się tradycyjnych przedmiotów, muszą zachowywać dyscyplinę, a każdy z nich ma przydzielone obowiązki. Oprócz lekcji takich jak fleksografia czy przędzenie liter chłopcy odbywają wycieczki np. do fabryki dziur i dziurek. Idą wówczas czwórkami śpiewając hymn Akademii. Ponadto mają szanse odwiedzić inne bajki, do których prowadzą specjalne furtki w murze. Inną atrakcją są zabawy w olbrzymim parku, który otacza Akademię. Przede wszystkim szkoła służy otwarciu młodych umysłów, wzbudzeniu wiary w siebie i pobudzeniu wyobraźni.
Kolejnym wątkiem są losy Adasia Niezgódki. Jest to dwunastoletni uczeń Akademii, który trafia do szkoły przez swoją niezdarność i problemy z dyscypliną. U pana Kleksa okazuje się on być najzdolniejszym uczniem. Rozwija wiarę w siebie, spełnia polecenia nauczyciela, staje się odważnym, ciekawym świata, wrażliwym chłopcem. W Akademii Adaś przeżywa wiele przygód – odwiedza m. in. bajki o dziewczynce z zapałkami i o śpiącej królewnie i siedmiu braciach. Jako jedyny uczy się unoszenia w powietrzu, dzięki czemu trafia do psiego raju, w którym spotyka ulubionego psa Reksa. Ma także niezwykły sen o siedmiu szklankach, który zapisany zostaje w specjalnej księdze. Po wysłuchaniu opowieści Mateusza jego pasją staje się kolekcjonowanie guzików. Łamie nawet zasady przyzwoitości i odcina guziki od palt i płaszczy przypadkowych przechodniów. Nie czyni tego ze złośliwości, ale by pomóc powrócić Mateuszowi do pierwotnej postaci.
Historia Mateusza to baśń w baśni. Zostaje wpleciona w treść opowieści o chłopcach, z którą łączy się poprzez postać szpaka Mateusza. Ptak zdradza swą tajemnicę Adasiowi Niezgódce. Wspomina, że niegdyś był księciem na dworze potężnego i powszechnie szanowanego króla. Był jedynym pretendentem do tronu, dlatego dbano o niego i spełniano każdą jego zachciankę. Jego pasją była jazda konna oraz polowania. Ojciec w trosce o syna zabronił mu przejażdżek. Zrozpaczony książę stracił apetyt i zainteresowanie czymkolwiek. Pewnego dnia w tajemnicy wybrał się na przejażdżkę i przypadkowo zabił króla wilków. Zwierzę raniło go, a rana nie chciała się goić. Mateusz nikł w oczach. Dopiero doktor Paj-Chi-Wo uzdrowił go i ofiarował magiczną czapkę bogdychanów. Po kilku latach na królestwo i pałac napadły watahy wilków. Gdy wdarły się do komnaty księcia założył on czapkę i zmienił się w szpaka. Nie mógł jednak powrócić do pierwotnej postaci, bo zaginął guzik od magicznego przedmiotu. Przechodził z rąk do rąk, aż trafił w końcu do pana Kleksa.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies