Charakterystyka chłopców z Placu Broni ostatnidzwonek.pl
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Chłopcy z Placu Broni

Charakterystyka chłopców z Placu Broni

Autor: Jakub Rudnicki

Chłopcy z Placu Broni chodzili do czwartej klasy jednej z budapesztańskich szkół. Jak większość chłopców w ich wieku nie przepadali za lekcjami i z wytęsknieniem czekali na koniec zajęć. Swój wolny czas spędzali na Placu Broni. Był on dla nich symbolem wolności i swobody. Mogli się tam bawić w indiańskie zabawy czy też grać w ulubione gry, takie jak palant. Cenioną umiejętnością była sprawność fizyczna, a nieraz umiejętność głośnego gwizdania, w czym prym wiódł Czonakosz.

Plac znajdowaÅ‚ siÄ™ w centrum miasta, otoczony byÅ‚ kamienicami i starym pÅ‚otem, zaÅ› z tyÅ‚u graniczyÅ‚ z tartakiem parowym. ChÅ‚opcy w tartacznym skÅ‚adzie wybudowali twierdze, a siebie mianowali kapitanami, podporucznikami i porucznikami. Jedynie Nemeczek byÅ‚ szeregowcem. Przyznane stopnie wojskowe sprawiaÅ‚y, że chÅ‚opcy czuli siÄ™ ważni i na Placu musieli oddawać sobie honory. Jeden z najważniejszych punktów obowiÄ…zujÄ…cego na Placu regulaminu przewidywaÅ‚, że każdy, kto tu wchodzi, musi starannie zamykać za sobÄ… furtkÄ™. Za zÅ‚amanie regulaminu groziÅ‚y kary np. areszt. ZawoÅ‚anie grupy brzmiaÅ‚o: „Hola ho! Hola ho!”.

Swojego miejsca zabaw byli w stanie bronić za wszelkÄ… cenÄ™. Gdy dowiedzieli siÄ™, że „czerwone koszule” planujÄ… odebrać im Plac postanowili przygotować siÄ™ do obrony. ChÅ‚opców wiele różniÅ‚o – byli wÅ›ród nich roÅ›li i silni, jak Czonakosz oraz wÄ…tli, jak Nemeczek. W obliczu zagrożenia wszyscy jednak gotowi byli na poÅ›wiÄ™cenia wobec swej „Ojczyzny”. Nikt siÄ™ nie wyÅ‚amaÅ‚ i wszyscy stawili siÄ™ na Placu w dniu bitwy. PrzyszedÅ‚ nawet ciężko chory Nemeczek, który pragnÄ…Å‚ walczyć ramiÄ™ w ramiÄ™ z kolegami. DziÄ™ki współpracy i skrupulatnemu wykonywaniu rozkazów chÅ‚opcom udaÅ‚o siÄ™ obronić miejsce zabaw.

PrzywódcÄ… chÅ‚opców z Placu Broni byÅ‚ zrównoważony, spokojny i poważny Janosz Boka. ByÅ‚ sprawiedliwy i podejmowaÅ‚ dziaÅ‚ania tylko wówczas, gdy byÅ‚o to konieczne. Nie wywyższaÅ‚ siÄ™ i kiedy mu zdarzyÅ‚o siÄ™ przewinienie, ukaraÅ‚ sam siebie. MiaÅ‚ autorytet wÅ›ród chÅ‚opców, dlatego podczas wyborów na przewodniczÄ…cego dostaÅ‚ najwiÄ™cej gÅ‚osów. Jego funkcji zazdroÅ›ciÅ‚ mu Gereb i zdradziÅ‚ swych kolegów, zdradzajÄ…c tajemnice Placu wrogim „czerwonym koszulom”. ZupeÅ‚nie inaczej zachowaÅ‚ siÄ™ Nemeczek, który nie wyjawiÅ‚ nieuczciwoÅ›ci Gereba jego ojcu i obroniÅ‚ dobre imiÄ™ kolegi.
ChÅ‚opcy pochodzili z różnych rodzin. Deżo Gereb miaÅ‚ w domu sÅ‚użbÄ™, zaÅ› Nemeczek żyÅ‚ bardzo skromnie – jego ojciec byÅ‚ krawcem. Wszyscy jednak trzymali siÄ™ razem i postÄ™powali wedÅ‚ug okreÅ›lonych reguÅ‚. JeÅ›li komuÅ› staÅ‚a siÄ™ krzywda, wstawiali siÄ™ za nim. Na przykÅ‚ad, gdy bracia Pastorowie odebrali Nemeczkowi kulki, postanowili wypowiedzieć wrogiej bandzie wojnÄ™. Byli lojalni wobec siebie. CzÄ™sto wspólnie wracali po szkole do domu. Oprócz wspólnych zabaw na Placu Broni powoÅ‚ali do życia ZwiÄ…zek Kitowców. WÅ›ród siebie wybierali prezesów, sekretarzy, protokolantów czy strażników pieczÄ™ci. CzÅ‚onkowie grupy mieli za zadanie dostarczać kit okienny, a prezes miaÅ‚ obowiÄ…zek rzuć kit, by nie wysechÅ‚. Bardzo skrupulatnie przestrzegano regulaminu, zaÅ› za zdradÄ™ lub tchórzostwo wpisywano imiÄ™ maÅ‚ymi literami do specjalnej ksiÄ™gi. Z powodu likwidacji grupy przez profesora Raca (odebranie skÅ‚adek czÅ‚onkowskich, chorÄ…giewki i pieczÄ™ci) czÅ‚onkowie postanowili kontynuować dziaÅ‚alność w tajemnicy.

Zazwyczaj chłopcy pozostają w kumpelskich relacjach, ale zdarzają się też między nimi konflikty. Przykładem może być stosunek Barabasza i Kolonaya. W Związku Kitowców tworzyli dwie odrębne frakcje i nigdy nie potrafili się pogodzić. Dawali sobie kuksańce i kłócili się. Boka zażądał by na czas wojny przestali rywalizować. Chłopcy pogodzili się po śmierci Nemeczka na obronionym Placu.

InnÄ… grupÄ… rywalizujÄ…cÄ… z chÅ‚opcami z Placu Broni byÅ‚y czerwone koszule. Ich nazwa wzięła siÄ™ od koloru stroju, który zawsze nosiÅ‚ ich przywódca Feri Acz na wzór dziewiÄ™tnastowiecznych wÅ‚oskich rewolucjonistów (garybaldczyków). Swoje miejsce spotkaÅ„ mieli w Ogrodzie Botanicznym na wyspie otoczonej stawem. Ich broniÄ… byÅ‚y włócznie i tomahawki. Swój arsenaÅ‚ umieÅ›cili w ruinach zamku. Ich zawoÅ‚anie brzmiaÅ‚o: „Hej hop! Hej hop!”. Cenili sobie honor i jasne reguÅ‚y gry. Przede wszystkim ich przywódca – Feri Acz staraÅ‚ siÄ™ być sprawiedliwy – ukazaÅ‚ braci Pastorów za znÄ™canie siÄ™ nad sÅ‚abszymi. UmiaÅ‚ też docenić odwagÄ™ maÅ‚ego Nemeczka, który bez lÄ™ku stanÄ…Å‚ naprzeciw dziesiÄ™ciu wrogich chÅ‚opców. WstÄ™pujÄ…c do grupy trzeba byÅ‚o zÅ‚ożyć przysiÄ™gÄ™. Na przykÅ‚ad Gereb po zÅ‚ożeniu przysiÄ™gi na prawo czerwonych koszul otrzymaÅ‚ stopieÅ„ podporucznika, włóczniÄ™ i tomahawk, a jego nazwisko znalazÅ‚o siÄ™ w tajnym rejestrze. Szybko jednak chÅ‚opcy odwrócili siÄ™ od niego, potÄ™piajÄ…c zdradÄ™ chÅ‚opca. Obie drużyny zobowiÄ…zaÅ‚y siÄ™ podczas wojny przestrzegać okreÅ›lonych zasad – nie chcieli prowadzić regularnej bijatyki, a mierzyli siÄ™ w zapasach.

strona:    1    2  

Zobacz inne artykuły:

Inne
„ChÅ‚opcy z Placu Broni” - streszczenie szczegółowe
„ChÅ‚opcy z Placu Broni” - streszczenie w piguÅ‚ce
„ChÅ‚opcy z Placu Broni” - plan wydarzeÅ„
Ferenc Molnár - biografia
Charakterystyka chłopców z Placu Broni
Janosz Boka - charakterystyka
Erno Nemeczek - charakterystyka
Charakterystyka bohaterów „ChÅ‚opców z Placu Broni”
Czas i miejsce akcji „ChÅ‚opców z Placu Broni”
Geneza „ChÅ‚opców z Placu Broni”
Opis Placu Broni
Motywy literackie w „ChÅ‚opcach z Placu Broni”
Główne wÄ…tki „ChÅ‚opców z Placu Broni”
Problematyka „ChÅ‚opców z Placu Broni”
„ChÅ‚opcy z Placu Broni” - cytaty



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies