Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Chłopcy z Placu Broni

Problematyka „Chłopców z Placu Broni”

Autor: Jakub Rudnicki

Powieść „Chłopcy z Placu Broni” powstałą w czasach, gdy nie istniało samodzielne państwo węgierskie, a kraj znajdował się pod zwierzchnictwem Austrii. Zachowanie chłopców, obrona „Ojczyzny”, czyli Placu Broni, poświęcenie w imię walki o własną ziemię sprawiają, że książkę można odnieść do idei nacjonalistycznych, popularnych na przełomie XIX i XX wieku na Węgrzech, podobnie jak w całej Europie. Bohaterowie mówią o sobie jako „armii” broniącej swojej „ziemi” bądź też „ojczyzny”, a wartością, która zdaje się dla nich najważniejsza, jest wierność „sprawie”, mającej charakter nieomal narodowy, nawet jeśli wymaga ona ofiary życia. Obrona Placu Broni przez małych chłopców może w miniaturze symbolizować starania wielu ówczesnych państw o odzyskanie niepodległości czy suwerenności. Takie cechy jak odwaga, męstwo, ale i honor stanowią fundament zwycięstwa. Niektórzy, jak Nemeczek są gotowi do największych poświęceń dla „małej ojczyzny”, oddają za nią życie, a w ostatniej chwili przed śmiercią wspominają ją. Powieść często bywa czytana jako propagująca tego typu system wartości, jednak można ją również interpretować jako satyrę na europejski nacjonalizm i mroczne przeczucie nadchodzącej I wojny światowej, która wybuchła kilka lat po publikacji.

Ferenc Molnar pokazuje także świat budapesztańskich nastolatków, żyjących pod koniec XIX wieku. Możemy poznać, jak wygląda ówczesna szkoła i jakim autorytetem cieszą się nauczyciele (profesor Rac). Jednym z największych przewinień jest zakładanie i członkostwo w organizacjach takich jak Związek Kitowców. Choć jego działalność w żadnym stopniu nie mogła zaszkodzić strukturom państwa, to jednak przez nauczyciela została uznana za szkodliwą i zdelegalizowana. W powieści obserwujemy, że status majątkowy uczniów jest różny (od syna ubogiego krawca, po domy, gdzie jest obecna służba). Dzieci dorastają spędzając większość czasu wspólnie. Po szkole jedzą obiad i udają się do ulubionych miejsc. Grają w kulki, w palanta, bawią się w Indian. Wydają się szczęśliwi.

Pisarz porusza także problem przyjaźni i lojalności wobec kolegów. W obliczu obrony wspólnej idei muszą się zjednoczyć, a ich waśnie nie mają wówczas znaczenia. Niektórzy z zazdrości o władzę są zdolni do zdrady swego obozu, jednak jak pokazuje Molnar, zdrajców nikt nie lubi i nikt nie szanuje, nawet ci, do których przystał. Wartością jest niewątpliwie honor, męstwo i gotowość do poświęceń w imię wspólnej sprawy. Wzorem do naśladowania jest tu Nemeczek, a także dojrzały i kompetentny Janosz Boka.

„Chłopcy z Placu Broni” poruszają też problem śmierci. Główny bohater – Nemeczek umiera, choć na początku był jedynie przeziębiony. Śmierć przychodzi naturalnie. Obserwujący śmierć Erna Boka, który dowiaduje się również o zajęciu Placu Broni na budowę nowej kamienicy dojrzewa. Przekonuje się, że „czym właściwie jest życie, w którym smutki i radości tak dziwnie splatają się w jeden wspólny los.”

Zobacz inne artykuły:

Inne

„Chłopcy z Placu Broni” - streszczenie szczegółowe
„Chłopcy z Placu Broni” - streszczenie w pigułce
„Chłopcy z Placu Broni” - plan wydarzeń
Ferenc Moln�r - biografia
Charakterystyka chłopców z Placu Broni
Janosz Boka - charakterystyka
Erno Nemeczek - charakterystyka
Charakterystyka bohaterów „Chłopców z Placu Broni”
Opis Placu Broni
Motywy literackie w „Chłopcach z Placu Broni”
Główne wątki „Chłopców z Placu Broni”
Problematyka „Chłopców z Placu Broni”
Czas i miejsce akcji „Chłopców z Placu Broni”
Geneza „Chłopców z Placu Broni”
„Chłopcy z Placu Broni” - cytaty

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies