Charakterystyka pozostałych bohaterów - strona 2
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Król Edyp

Charakterystyka pozostałych bohaterów

Autor: Karolina Marlêga

Posłaniec z Koryntu

Ten drugoplanowy bohater tragedii pojawia siÄ™ jedynie w epejsodionie trzecim, by opowiedzieć Edypowi o Å›mierci jego przybranego ojca – Polybosa i ujawnić tajemnicÄ™ pochodzenia wÅ‚adcy Teb. UÅ›wiadomiÅ‚ króla sÅ‚owami: „Polybos tobie żadnym nie byÅ‚ krewnym (…) Wszakże ni ja ciÄ™ spÅ‚odziÅ‚em, ni tamten. (…) z rÄ…k moich otrzymaÅ‚ ciÄ™ w darze”. To on niegdyÅ›, bÄ™dÄ…c pastuchem górskiego bydÅ‚a, znalazÅ‚ maÅ‚ego noworodka „w krÄ™tych Kiteronu jarach”, z przebitymi stopami, porzuconego przez rodziców i pozostawionego na pewnÄ… Å›mierć. PrzekazaÅ‚ go Polybosowi, ratujÄ…c tym samym życie maÅ‚emu Edypowi oraz – przyczyniajÄ…c siÄ™ do speÅ‚nienia przepowiedni wyroczni delfickiej.

SÅ‚uga Lajosa

Pojawia siÄ™ w epejsodionie czwartym, odsÅ‚aniajÄ…c nieodwracalnie tajemnice pochodzenia i przeszÅ‚oÅ›ci króla. W czasie akcji dramatu byÅ‚ już staruszkiem. NiegdyÅ› pracowaÅ‚ u Lajosa (męża Jokasty i poprzedniego wÅ‚adcy Teb) jako pastuch i parobek, „chodziÅ‚ za bydÅ‚em”. Åšwiadectwo dobrego serca, które chwali Chór: „On to, mój panie, wÅ›ród domu Lajosa / Wiernym byÅ‚ sÅ‚ugÄ…, jak maÅ‚o kto inny”, daÅ‚ w chwili, gdy uratowaÅ‚ maÅ‚ego noworodka, skazanego przez rodziców na pewnÄ… Å›mierć. SprzeciwiÅ‚ siÄ™ poleceniu Jokasty, nakazujÄ…cej zabić swe dziecko i przekazaÅ‚ Edypa znajomemu PosÅ‚aÅ„cowi z Koryntu (niegdyÅ› przez trzy lata „W ciepÅ‚ych miesiÄ…cach wyganiali trzody”). MiaÅ‚ nadziejÄ™, że na nowej ziemi królewskiemu synowi bÄ™dzie dobrze, a tymczasem ratujÄ…c Edypa – przyczyniÅ‚ siÄ™ go jego zguby: „bo jeÅ›li / TyÅ› owym dzieckiem, to jesteÅ› nÄ™dzarzem”.

Posłaniec domowy

WystÄ™puje w ostatniej części dramatu – w Exodosie, wpisujÄ… siÄ™ na zawsze do historii literatury jako informator o nieszczęściu. Wychodzi z wnÄ™trza paÅ‚acu ze sÅ‚owami:

„A najgorszÄ… mÄ™kÄ…
Ta, którÄ… czÅ‚owiek wÅ‚asnÄ… Å›ciÄ…gnie rÄ™kÄ…”
,

po czym informuje o samobójstwie Jokasty:
„Gdy bowiem w szale rozpaczy wkroczyÅ‚a
W przedsionek, wbiegła prosto do łożnicy,
Włosy targając obiema rękami,
A drzwi za sobą gwałtownie zawarłszy,
Cieniów zmarłego woła Lajosa,
Starych pamiętna miłości, od których
On zginÄ…Å‚, matkÄ™ zostawiajÄ…c na to,
Aby płodziła dalej z własnym płodem.
Jękła nad łożem, co dało nieszczęsnej
Męża po mężu i po dzieciach dzieci,
I jak wÅ›ród tego skoÅ„czyÅ‚a, już nie wiem”


i samookaleczeniu rozszalaÅ‚ego Edypa, który, widzÄ…c martwÄ… żonÄ™ i matkÄ™ jednoczeÅ›nie – wyÅ‚upiÅ‚ sobie zÅ‚otymi sprzÄ…czkami z jej szaty:

„JÄ™czÄ…c: że odtÄ…d wyÅ›cie nie widziaÅ‚y,
Co ja cierpiałem i com ja popełnił,
Przeto na przyszÅ‚ość w ciemnoÅ›ci dojrzycie –
Wśród takich zaklęć, raz w raz on wymierza
Ciosy w powieki; wydarte źrenice
Zbarwiły lica, bo krew nie ściekała
Zrazu kroplami, lecz pełnym strumieniem
I z ran sÄ…czyÅ‚a w dół czarna posoka”.


Posłaniec podsumował ten widok słowami:

„To siÄ™ z obojgu zerwaÅ‚o nieszczęście,
Nieszczęście wspólne mężowi i żonie. –
Była tu świetność zaprawdę świetnością
Za dni minionych, w dniu jednak dzisiejszym
Nastała groza, śmierć, hańba i jęki,
Nie brak niczego co zÅ‚em siÄ™ nazywa”
.

Chór

Chór pojawia się w dramacie parokrotnie, spełniając rozmaite funkcje. W Parodosie relacjonuje krytyczną sytuację w Tebach, prosi opiekuńcze bóstwa o pomoc, w Epejsodionie I doradza Edypowi zasięgnięcie rady Tyrezjasza, przyczyniają się do ważnej i bogatej w konsekwencje rozmowy.

Chór jest obroÅ„cÄ… Edypa. Wielokrotnie skÅ‚ada mu hoÅ‚d, stara siÄ™ podtrzymać wÅ‚adcÄ™ na duchu i nadziei: „Strasznym to, panie, lecz póki ów Å›wiadek / Prawdy nie wyzna, trwaj jeszcze w nadziei”. W Stasimonie III pieśń Chóru jest peÅ‚na optymizmu i nadziei na boskie pochodzenie monarchy, stawiajÄ…c go tym samym w tej samej grupie, co Apollo czy Atena. Ostatnie sÅ‚owa dramatu należą również do tego bohatera zbiorowego, który lituje siÄ™ nad losem starca. Choć „sÅ‚ynne zgÅ‚Ä™biÅ‚ tajnie i byÅ‚ z ludzi najprzedniejszym, / Z wyżyn swoich na nikogo ze zawiÅ›ciÄ… nie spoglÄ…daÅ‚”, to jednak życie nie byÅ‚o dla niego Å‚askawe.

strona:    1    2    3  

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Król Edyp” – streszczenie szczegółowe
Streszczenie „Króla Edypa” w piguÅ‚ce
Streszczenie mitu rodu Labdakidów
Życiorys Sofoklesa
Czas i miejsce akcji „Króla Edypa”
Problematyka „Króla Edypa” Sofoklesa
Cechy dramatu antycznego na przykÅ‚adzie struktury i kompozycji „Króla Edypa”
Motyw cierpienia w „Królu Edypie”
Plan wydarzeÅ„ „Króla Edypa” Sofoklesa
Poszukiwanie ostatecznej prawdy w dramacie „Król Edyp”
Niepewność ludzkiego losu na przykładzie losów Edypa
Słowniczek pojęć z zakresu tragedii antycznej
NawiÄ…zania do „Króla Edypa”
Rola przeznaczenia na przykÅ‚adzie dramatu Sofoklesa „Król Edyp”
Dzieje Edypa
Kalendarium życia Sofoklesa
Twórczość Sofoklesa
Cytaty z Sofoklesa
Cytaty o Sofoklesie
Najważniejsze cytaty z „Króla Edypa”
Bibliografia




Bohaterowie
Edyp – charakterystyka bohatera
Kreon – charakterystyka postaci
Jokasta – charakterystyka postaci
Charakterystyka pozostałych bohaterów



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies