Charakterystyka pozostałych bohaterów ostatnidzwonek.pl
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Król Edyp

Charakterystyka pozostałych bohaterów

Autor: Karolina Marlêga

Tyrezjasz

Choć postać ta jest uczestnikiem tylko jednej rozmowy, pojawiając się tylko w epejsodionie I, to jednak jej rola jest ogromna. Tyrezjasz jest bowiem strażnikiem prawdy, która odmienia życie królewskiej pary.
Bohater ten, nazywany również Terezjaszem lub Tejrezjaszem, byÅ‚ starożytnym wróżbitÄ…: „W którego duszy prawda ma ostojÄ™”. Nie wiadomo, ile dokÅ‚adnie miaÅ‚ lat, lecz wiek ten byÅ‚ tak znaczny, że żyÅ‚ na Å›wiecie najdÅ‚użej ze wszystkich ludzi. DoÅ›wiadczenia, które zdobyÅ‚ i mÄ…drość, którÄ… pogÅ‚Ä™biaÅ‚ sprawiÅ‚y, że poznaÅ‚ wszystkie tajemnice i nigdy nie myliÅ‚ siÄ™ w udzielanych radach. Edyp miaÅ‚ jak najlepsze zdanie o tym bohaterze przed konfrontacjÄ…: „O Tyrezjaszu, co sprawy przenikasz / Jasne i tajne, na ziemi i niebie! / Chociaż ty Å›lepym, nie uszÅ‚o twej wiedzy, / Jako choruje gród ten, przeto w tobie / UpatrzyliÅ›my zbawcÄ™ i lekarza”.

W opisie wyglÄ…du najbardziej znaczÄ…cÄ… kwestiÄ… jest fakt, iż Tyrezjasz byÅ‚ Å›lepcem. StraciÅ‚ wzrok dwieÅ›cie lat przed wydarzeniami opisanymi w dramacie, gdy Atena odkryÅ‚a, że podglÄ…daÅ‚ jÄ… w kÄ…pieli i odebraÅ‚a mu zmysÅ‚ wzroku. KarÄ™ zÅ‚agodziÅ‚ nieco jej ojciec – Zeus - ofiarujÄ…c Tyrezjaszowi dar przewidywaniu przyszÅ‚oÅ›ci i rozumienia przeszÅ‚oÅ›ci.

Poznajemy go podczas rozmowy z Edypem, gdy ujawnia swój szacunek dla przeszÅ‚oÅ›ci oraz ogromnÄ… mÄ…drość dotyczÄ…cÄ… druzgocÄ…cej siÅ‚y prawdy. Nie chciaÅ‚ ujawnić tajemnic przeszÅ‚oÅ›ci, mimo pÅ‚omiennych próśb Edypa oraz bÅ‚agaÅ„ Chóru: „Biada, o biada tej wiedzy, co szkodÄ™ / Niesie wierzÄ…cym; znam ja to zbyt dobrze / I pomny na to nie byÅ‚bym tu stanÄ…Å‚”.

WolaÅ‚ uciec, niż przyczynić siÄ™ do upadku moralnego królewskiej rodziny, wierzÄ…c przy tym, że prawda znajdzie odpowiedni sposób, by wyjść na jaw. ProsiÅ‚ wÅ‚adcÄ™, by puÅ›ciÅ‚ go do domu, by nie nalegaÅ‚ na poznanie prawdy. WymigiwaÅ‚ siÄ™ z odpowiedziÄ… na pytanie o tożsamość mordercy: „Próżno mnie kusisz, nie rzeknÄ™ już sÅ‚owa”, oskarżajÄ…c króla nawet o znÄ™canie: „opór mój ganisz, a w sobie nie widzÄ…c / ObÅ‚Ä™dów gniewu, nade mnÄ… siÄ™ znÄ™casz”.
ByÅ‚ tak zatwardziaÅ‚y w swym uporze, że, choć skromny, wdaÅ‚ siÄ™ z Edypem w kłótniÄ™. W efekcie wymiany zdaÅ„ usÅ‚yszaÅ‚, że jest zdrajcÄ… i spiskowcem, „czarodziejem”, „kuglarzem, który zysk bystro wypatrzy”. OdpowiedziaÅ‚ wówczas: „Którego szukasz, ty jesteÅ› mordercÄ…”. W dalszej części oskarżyÅ‚ króla o haniebne życie, obcowanie z tymi, którzy sÄ… mu najbliżsi, oraz poinformowaÅ‚, że jest dla siebie „zatratÄ…”: „NÄ™dzy twej, nie wiesz, z kim życie ci schodzi, / Gdzie zamieszkaÅ‚eÅ› i kto ciebie rodzi”.

Gdy zostaÅ‚ wygnany, na pożegnanie rzekÅ‚ tajemniczo, że dzieÅ„, w którym Edyp pozna swÄ… przeszÅ‚ość, dowie siÄ™ o swoim pochodzeniu, jednoczeÅ›nie go „zrodzi” i zabije. PowiedziaÅ‚ również w przypÅ‚ywie Å‚aski jasnowidzenia, że czÅ‚owiek, którego szuka i który jest zabójcÄ… Lajosa: „jest tutaj na miejscu. / Obcym go mieniÄ…, ale siÄ™ okaże, / Iż on zrodzony w Tebach; nie ucieszy / Tym siÄ™ odkryciem; z widzÄ…cego ciemny, / Z bogacza żebrak – na obczyznÄ™ pójdzie, / Kosturem drogi szukajÄ…c po ziemi. / I wyjdzie na jaw, że z dziećmi obcowaÅ‚ / WÅ‚asnymi, jak brat i ojciec, że matki / Synem i mężem byÅ‚, wreszcie rodzica / WspółsiewcÄ… w łóżku i razem mordercÄ…”.

Tyrezjasz przewidziaÅ‚, że gdy król przyjrzy siÄ™ dokÅ‚adniej zwiÄ…zkom rodzinnym – zmiażdży go zÅ‚o. DziÄ™ki tym wróżbom jest odwiecznym przykÅ‚adem i symbolem jasnowidzenia, a wizerunek Å›lepego znawcy przeszÅ‚oÅ›ci i przyszÅ‚oÅ›ci wpisaÅ‚ siÄ™ na trwaÅ‚e do kultury i sztuki.

Kapłan

Jest drugoplanowym bohaterem tragedii, pojawiajÄ…c siÄ™ jedynie w Prologu. To z nim rozmawia przygnieciony klÄ™skami spadajÄ…cymi na Teby król Edyp, to do tego starca zwraca siÄ™ z pytaniem, czy postÄ™powaniem mieszkaÅ„ców Teb kieruje strach, czy cierpienie. Podczas tej rozmowy KapÅ‚an prosi wÅ‚adcÄ™ o pomoc i wsparcie: „Bo miasto – sam widzisz – odmÄ™ty/ ZÅ‚ego zalaÅ‚y i lud bodaj gÅ‚owÄ™ / Wznosi wÅ›ród klÄ™ski i krwawej pożogi (…)”. Choć przyznaje, że „grążyÅ‚” ich upadek, to jednak bÅ‚aga o ratunek: „stanowczo wznieÅ› gród ten ku szczęściu”, ciÄ…gle widzÄ…c nadziejÄ™ poprawy losów mieszkaÅ„ców Teb. Na koniec powierza los TebaÅ„czyków Febusowi, czyli Appolinowi: „A niechby Febus, co przesÅ‚aÅ‚ te rady, / Jak zbawca z ciężkiej nas wywiódÅ‚ zagÅ‚ady”, ujawniajÄ…c tym samym pokÅ‚adanie wiary starożytnych w bogach i bóstwach.

strona:    1    2    3  

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Król Edyp” – streszczenie szczegółowe
Streszczenie „Króla Edypa” w piguÅ‚ce
Streszczenie mitu rodu Labdakidów
Życiorys Sofoklesa
Czas i miejsce akcji „Króla Edypa”
Problematyka „Króla Edypa” Sofoklesa
Cechy dramatu antycznego na przykÅ‚adzie struktury i kompozycji „Króla Edypa”
Motyw cierpienia w „Królu Edypie”
Plan wydarzeÅ„ „Króla Edypa” Sofoklesa
Poszukiwanie ostatecznej prawdy w dramacie „Król Edyp”
Niepewność ludzkiego losu na przykładzie losów Edypa
Słowniczek pojęć z zakresu tragedii antycznej
NawiÄ…zania do „Króla Edypa”
Rola przeznaczenia na przykÅ‚adzie dramatu Sofoklesa „Król Edyp”
Dzieje Edypa
Kalendarium życia Sofoklesa
Twórczość Sofoklesa
Cytaty z Sofoklesa
Cytaty o Sofoklesie
Najważniejsze cytaty z „Króla Edypa”
Bibliografia




Bohaterowie
Edyp – charakterystyka bohatera
Kreon – charakterystyka postaci
Jokasta – charakterystyka postaci
Charakterystyka pozostałych bohaterów



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies