JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Opowiadania Borowskiego
Opowiadanie składa się z trzech części. Cała akcja zamyka się w ciągu jednej doby, trwając od wieczora dnia pierwszego do wieczora dnia następnego, w lutym 1943 roku. Miejscem akcji jest Warszawa, a dokładniej skład materiałów budowlanych przy ulicy Skaryszewskiej w Warszawie. Bohaterem opowiadania jest inteligencka młodzież, zmuszona przez nową, okupacyjną rzeczywistość, do handlu bimbrem czy podrabianymi obrazami.
Rozdział I
Opowiadanie rozpoczyna ponury opis wojennej rzeczywistoÅ›ci („opuchÅ‚e chmury”, „burzliwe niebo”, „bezlistne drzewo”). Bohater mieszkaÅ‚ w pokoiku przy kantorku firmy budowlanej, w którym pracowaÅ‚ jako magazynier. OdbywaÅ‚o siÄ™ u niego przyjÄ™cie z okazji Å›lubu przyjaciół. Pan mÅ‚ody, który byÅ‚ pianistÄ… „wyznania narodowego”, latem zostaÅ‚ ochrzczony „(…) przy zapalonych Å›wiecach, wiechciach kwiatów i miednicy chÅ‚odnej, kaplicznej wody, którÄ… zapobiegliwy ksiÄ…dz umyÅ‚ mu dokÅ‚adnie gÅ‚owÄ™ (…)”. Rodzice jego wybranki nie udzielili parze mÅ‚odej bÅ‚ogosÅ‚awieÅ„stwa, ponieważ nie akceptowali takiego mezaliansu. WÅ›ród goÅ›ci byÅ‚ przyjaciel narratora – Tomasz z ciężarnÄ… żonÄ… - redaktor naczelny dwutygodnika i mężczyzna uważajÄ…cy siÄ™ za lewicowca. Poza tym handlowaÅ‚ faÅ‚szywymi obrazami. Kolejnym goÅ›ciem byÅ‚ Piotr, który leżaÅ‚ miÄ™dzy „rozmemÅ‚anymi” dziewczynami. Oprócz niego można byÅ‚o tam spotkać zachowujÄ…cego siÄ™ dosyć swobodnie, można by rzec – ordynarnie – Apoloniusza, autora znamiennego zdania: „wojna minie, a poezja zostanie”. W pokoju przebywaÅ‚a także mÅ‚oda Å»ydówka, która uciekÅ‚a z getta. WczeÅ›niej byÅ‚a pieÅ›niarkÄ… żyjÄ…cÄ… w luksusowych warunkach, teraz zaÅ› nÄ™dzarkÄ…, cieszÄ…cÄ… siÄ™ ze zdobycia szczoteczki do zÄ™bów czy zjedzenia kanapki. Choć byÅ‚a szczęśliwa z faktu opuszczenia żydowskiej dzielnicy, jednoczeÅ›nie martwiÅ‚ jÄ… los pozostawionych tam najbliższych.
Najważniejszym goÅ›ciem dla narratora byÅ‚a Maria, jego narzeczona. Studentka polonistyki uczyÅ‚a siÄ™ na tajnych kompletach (zajÄ™ciach uniwersyteckich), na które akurat przygotowywaÅ‚a książkÄ™ „Hamlet”. Rozmawiali we dwoje o miÅ‚oÅ›ci i poezji. Dziewczyna widziaÅ‚a w tej drugiej niepojÄ™tÄ… siÅ‚Ä™, która jako jedyna: „umie wiernie pokazać czÅ‚owieka”, na co bohater dodaÅ‚: „miarÄ… poezji, a może i religii, jest miÅ‚ość czÅ‚owieka do czÅ‚owieka”. Z pokoju obok dobiegaÅ‚a muzyka z patefonu i zapach alkoholu. Pod sufitem na sznurkach suszyÅ‚y siÄ™ okÅ‚adki do tomiku poezji bohatera. Towarzystwo dobrze siÄ™ bawiÅ‚o.
W pewnym momencie mężczyzna poszedÅ‚ otworzyć bramÄ™, gdyż zajechaÅ‚a tam furmanka po brzegi zaÅ‚adowana meblami. Gdy udaÅ‚o siÄ™ przepchnąć przez bramÄ™ koÅ‚a zablokowane w rynsztoku, wyszÅ‚a do niego Maria. PożegnaÅ‚a siÄ™ z narzeczonym – kierownik prosiÅ‚ jÄ… o wczeÅ›niejsze przyjÅ›cie do pracy. Dziewczyna rozwoziÅ‚a wyprodukowany wczeÅ›niej bimber do odbiorców, a szef byÅ‚ z niej zadowolony (używaÅ‚a do produkcji trunku maÅ‚o wÄ™gla). Pożegnanie z MariÄ… - streszczenie
Autor: Karolina MarlêgaOpowiadanie skÅ‚ada siÄ™ z trzech części. CaÅ‚a akcja zamyka siÄ™ w ciÄ…gu jednej doby, trwajÄ…c od wieczora dnia pierwszego do wieczora dnia nastÄ™pnego, w lutym 1943 roku. Miejscem akcji jest Warszawa, a dokÅ‚adniej skÅ‚ad materiałów budowlanych przy ulicy Skaryszewskiej w Warszawie. Bohaterem opowiadania jest inteligencka mÅ‚odzież, zmuszona przez nowÄ…, okupacyjnÄ… rzeczywistość, do handlu bimbrem czy podrabianymi obrazami.
Rozdział I
Opowiadanie rozpoczyna ponury opis wojennej rzeczywistoÅ›ci („opuchÅ‚e chmury”, „burzliwe niebo”, „bezlistne drzewo”). Bohater mieszkaÅ‚ w pokoiku przy kantorku firmy budowlanej, w którym pracowaÅ‚ jako magazynier. OdbywaÅ‚o siÄ™ u niego przyjÄ™cie z okazji Å›lubu przyjaciół. Pan mÅ‚ody, który byÅ‚ pianistÄ… „wyznania narodowego”, latem zostaÅ‚ ochrzczony „(…) przy zapalonych Å›wiecach, wiechciach kwiatów i miednicy chÅ‚odnej, kaplicznej wody, którÄ… zapobiegliwy ksiÄ…dz umyÅ‚ mu dokÅ‚adnie gÅ‚owÄ™ (…)”. Rodzice jego wybranki nie udzielili parze mÅ‚odej bÅ‚ogosÅ‚awieÅ„stwa, ponieważ nie akceptowali takiego mezaliansu. WÅ›ród goÅ›ci byÅ‚ przyjaciel narratora – Tomasz z ciężarnÄ… żonÄ… - redaktor naczelny dwutygodnika i mężczyzna uważajÄ…cy siÄ™ za lewicowca. Poza tym handlowaÅ‚ faÅ‚szywymi obrazami. Kolejnym goÅ›ciem byÅ‚ Piotr, który leżaÅ‚ miÄ™dzy „rozmemÅ‚anymi” dziewczynami. Oprócz niego można byÅ‚o tam spotkać zachowujÄ…cego siÄ™ dosyć swobodnie, można by rzec – ordynarnie – Apoloniusza, autora znamiennego zdania: „wojna minie, a poezja zostanie”. W pokoju przebywaÅ‚a także mÅ‚oda Å»ydówka, która uciekÅ‚a z getta. WczeÅ›niej byÅ‚a pieÅ›niarkÄ… żyjÄ…cÄ… w luksusowych warunkach, teraz zaÅ› nÄ™dzarkÄ…, cieszÄ…cÄ… siÄ™ ze zdobycia szczoteczki do zÄ™bów czy zjedzenia kanapki. Choć byÅ‚a szczęśliwa z faktu opuszczenia żydowskiej dzielnicy, jednoczeÅ›nie martwiÅ‚ jÄ… los pozostawionych tam najbliższych.
Najważniejszym goÅ›ciem dla narratora byÅ‚a Maria, jego narzeczona. Studentka polonistyki uczyÅ‚a siÄ™ na tajnych kompletach (zajÄ™ciach uniwersyteckich), na które akurat przygotowywaÅ‚a książkÄ™ „Hamlet”. Rozmawiali we dwoje o miÅ‚oÅ›ci i poezji. Dziewczyna widziaÅ‚a w tej drugiej niepojÄ™tÄ… siÅ‚Ä™, która jako jedyna: „umie wiernie pokazać czÅ‚owieka”, na co bohater dodaÅ‚: „miarÄ… poezji, a może i religii, jest miÅ‚ość czÅ‚owieka do czÅ‚owieka”. Z pokoju obok dobiegaÅ‚a muzyka z patefonu i zapach alkoholu. Pod sufitem na sznurkach suszyÅ‚y siÄ™ okÅ‚adki do tomiku poezji bohatera. Towarzystwo dobrze siÄ™ bawiÅ‚o.
ZaÅ‚adowanej furmance, stojÄ…cej na podwórzu, przyglÄ…daÅ‚ siÄ™ żandarm pilnujÄ…cy sÄ…siedniego budynku – byÅ‚ej szkoÅ‚y miejskiej, w której obecnie uwiÄ™zieni byli ludzie, czekajÄ…cy na wywiezienie na roboty do Niemiec. Furman powiedziaÅ‚ do bohatera, iż na polecenie pana kierownika przywiózÅ‚ rzeczy doktorowej na przechowanie. Kobieta ta byÅ‚a Å»ydówkÄ…, której udaÅ‚o siÄ™ wyjść z getta (w którym zostali córka i zięć - to wÅ‚aÅ›nie on zaÅ‚atwiÅ‚ teÅ›ciowej zwolnienie). Oboje mieli opuÅ›cić getto nastÄ™pnego dnia (zatrzymaÅ‚y ich interesy). Na wozie, przy rozÅ‚adunku którego pomagaÅ‚ Tomasz (choć byÅ‚ chory na serce), leżaÅ‚y meble, drobniejsze sprzÄ™ty, caÅ‚y dobytek, jaki w obecnej chwili zostaÅ‚ bogatej niegdyÅ› doktorowej. UkÅ‚adali wszystko w szopie. Gdy skoÅ„czyli, narrator ustaliÅ‚ z woźnicÄ…, by ten rano zawiózÅ‚ „na lewo” metr wapna do klienta.
Rozdział II
Rano spadł śnieg. Bohater otworzył bramę, by dać znak potencjalnym klientom. Wcześniej jednak odprawił pijanych gości i posprzątał pokój.
strona: 1 2 3
Szybki test:
W którym roku rozgrywa się akcja opowiadania "Pożegnanie z Marią"?a) W 1943
b) W 1942
c) W 1944
d) W 1941
RozwiÄ…zanie
Czym zajmował się Tadek z opowiadania "Pożegnianie z Marią"?
a) wykładał na uniwersytecie
b) był magazynierem
c) nie miał stałego zajęcia
d) pracował na budowie
RozwiÄ…zanie
Jaki los spotkał Marię z opowiadania "Pożegnanie z Marią"?
a) zagazowano jÄ… w obozie koncentracyjnym
b) zakatowano jÄ… na Pawiaku
c) zastrzelono ją podczas próby ucieczki z obozu koncentracyjnego
d) zastrzelono jÄ… podczas Å‚apanki
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies