Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Opowiadania Borowskiego
- Nie starał się ukazać wszystkich konsekwencji wojny, skupiając się na życiu w obozie. Opisał zasady panujące za jego bramami, bez osądzania więźniów z perspektywy humanitarnej, uczłowieczonej cywilizacji.
- Nie zajmował się jednym bohaterem, starając się opisać więźniów jako grupę, pewne środowisko.
- Tytułami sygnalizował treść opowiadania – „Dzień na Harmenzach” jest opowiadaniem, w którym opisał dzień pracy w niemieckim majątku, „Ludzie, którzy szli” to historia pochodów więźniów do krematorium, „Śmierć powstańca” – opis sytuacji śmierci skazanego uczestnika powstania warszawskiego, który zmarł po zjedzeniu kawałka buraka.
- Nie pokazywał uczuć współwięźniów – koncepcja behawiorystyczna. Borowski skupił się na przedstawieniu postaci poprzez opisanie jej reakcji, zachowania, wyglądu. Nie zagłębiał się w jej myśli czy uczucia.
- Dążył do obiektywizmu. Choć wprowadził narrację pierwszoosobową (zazwyczaj używaną do subiektywizacji opisu), to dzięki zastosowaniu koncepcji behawiorystycznej – jego opowiadania charakteryzują się suchymi, często drażniącymi swym chłodem, opisami wojennej, obozowej rzeczywistości.
a) opisany jest jeden więzień
b) opisani są przede wszystkim oprawcy
c) więźniowie opisani są jako grupa
d) opisane są przemyślenia wybranych więźniów
Rozwiązanie
Borowski w opowiadaniach:
a) osądzał więźniów z perspektywy humanitarnej
b) osądzał dekalog moralny bohaterów
c) nie opisywał suchej rzeczywistości
d) nie osądzał więźniów z perspektywy humanitarnej
Rozwiązanie
W opowiadaniach Borowski:
a) subiektywnie przedstawiał wydarzenia obozowe
b) ujawniał swoje uczucia i emocje
c) skupiał się na cechach psychicznych bohaterów
d) dążył do obiektywizmu
Rozwiązanie
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Cechy opowiadań Borowskiego
- Nie zajmował się jednym bohaterem, starając się opisać więźniów jako grupę, pewne środowisko.
- Tytułami sygnalizował treść opowiadania – „Dzień na Harmenzach” jest opowiadaniem, w którym opisał dzień pracy w niemieckim majątku, „Ludzie, którzy szli” to historia pochodów więźniów do krematorium, „Śmierć powstańca” – opis sytuacji śmierci skazanego uczestnika powstania warszawskiego, który zmarł po zjedzeniu kawałka buraka.
- Nie pokazywał uczuć współwięźniów – koncepcja behawiorystyczna. Borowski skupił się na przedstawieniu postaci poprzez opisanie jej reakcji, zachowania, wyglądu. Nie zagłębiał się w jej myśli czy uczucia.
- Dążył do obiektywizmu. Choć wprowadził narrację pierwszoosobową (zazwyczaj używaną do subiektywizacji opisu), to dzięki zastosowaniu koncepcji behawiorystycznej – jego opowiadania charakteryzują się suchymi, często drażniącymi swym chłodem, opisami wojennej, obozowej rzeczywistości.
Szybki test:
W opowiadaniach Borowskiego:a) opisany jest jeden więzień
b) opisani są przede wszystkim oprawcy
c) więźniowie opisani są jako grupa
d) opisane są przemyślenia wybranych więźniów
Rozwiązanie
Borowski w opowiadaniach:
a) osądzał więźniów z perspektywy humanitarnej
b) osądzał dekalog moralny bohaterów
c) nie opisywał suchej rzeczywistości
d) nie osądzał więźniów z perspektywy humanitarnej
Rozwiązanie
W opowiadaniach Borowski:
a) subiektywnie przedstawiał wydarzenia obozowe
b) ujawniał swoje uczucia i emocje
c) skupiał się na cechach psychicznych bohaterów
d) dążył do obiektywizmu
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies