Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Opowiadania Borowskiego
- Nie starał się ukazać wszystkich konsekwencji wojny, skupiając się na życiu w obozie. Opisał zasady panujące za jego bramami, bez osądzania więźniów z perspektywy humanitarnej, uczłowieczonej cywilizacji.
- Nie zajmował się jednym bohaterem, starając się opisać więźniów jako grupę, pewne środowisko.
- Tytułami sygnalizował treść opowiadania – „Dzień na Harmenzach” jest opowiadaniem, w którym opisał dzień pracy w niemieckim majątku, „Ludzie, którzy szli” to historia pochodów więźniów do krematorium, „Śmierć powstańca” – opis sytuacji śmierci skazanego uczestnika powstania warszawskiego, który zmarł po zjedzeniu kawałka buraka.
- Nie pokazywał uczuć współwięźniów – koncepcja behawiorystyczna. Borowski skupił się na przedstawieniu postaci poprzez opisanie jej reakcji, zachowania, wyglądu. Nie zagłębiał się w jej myśli czy uczucia.
- Dążył do obiektywizmu. Choć wprowadził narrację pierwszoosobową (zazwyczaj używaną do subiektywizacji opisu), to dzięki zastosowaniu koncepcji behawiorystycznej – jego opowiadania charakteryzują się suchymi, często drażniącymi swym chłodem, opisami wojennej, obozowej rzeczywistości.
a) subiektywnie przedstawiał wydarzenia obozowe
b) dążył do obiektywizmu
c) ujawniał swoje uczucia i emocje
d) skupiał się na cechach psychicznych bohaterów
Rozwiązanie
Borowski w opowiadaniach:
a) nie opisywał suchej rzeczywistości
b) osądzał więźniów z perspektywy humanitarnej
c) nie osądzał więźniów z perspektywy humanitarnej
d) osądzał dekalog moralny bohaterów
Rozwiązanie
W opowiadaniach Borowskiego:
a) opisany jest jeden więzień
b) opisani są przede wszystkim oprawcy
c) opisane są przemyślenia wybranych więźniów
d) więźniowie opisani są jako grupa
Rozwiązanie
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Cechy opowiadań Borowskiego
- Nie zajmował się jednym bohaterem, starając się opisać więźniów jako grupę, pewne środowisko.
- Tytułami sygnalizował treść opowiadania – „Dzień na Harmenzach” jest opowiadaniem, w którym opisał dzień pracy w niemieckim majątku, „Ludzie, którzy szli” to historia pochodów więźniów do krematorium, „Śmierć powstańca” – opis sytuacji śmierci skazanego uczestnika powstania warszawskiego, który zmarł po zjedzeniu kawałka buraka.
- Nie pokazywał uczuć współwięźniów – koncepcja behawiorystyczna. Borowski skupił się na przedstawieniu postaci poprzez opisanie jej reakcji, zachowania, wyglądu. Nie zagłębiał się w jej myśli czy uczucia.
- Dążył do obiektywizmu. Choć wprowadził narrację pierwszoosobową (zazwyczaj używaną do subiektywizacji opisu), to dzięki zastosowaniu koncepcji behawiorystycznej – jego opowiadania charakteryzują się suchymi, często drażniącymi swym chłodem, opisami wojennej, obozowej rzeczywistości.
Szybki test:
W opowiadaniach Borowski:a) subiektywnie przedstawiał wydarzenia obozowe
b) dążył do obiektywizmu
c) ujawniał swoje uczucia i emocje
d) skupiał się na cechach psychicznych bohaterów
Rozwiązanie
Borowski w opowiadaniach:
a) nie opisywał suchej rzeczywistości
b) osądzał więźniów z perspektywy humanitarnej
c) nie osądzał więźniów z perspektywy humanitarnej
d) osądzał dekalog moralny bohaterów
Rozwiązanie
W opowiadaniach Borowskiego:
a) opisany jest jeden więzień
b) opisani są przede wszystkim oprawcy
c) opisane są przemyślenia wybranych więźniów
d) więźniowie opisani są jako grupa
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies