Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Opowiadania Borowskiego

„Oto jest dziwne opętanie człowieka przez człowieka” - człowiek zlagrowany

Autor: Karolina Marl�ga

Ich dawne zasady zostały pogrzebane. Przystosowali się do obozowego życia szybciej, niż zwierzęta do życia w zoo. To, co niegdyś spowodowałoby w ich sercach opór, teraz było tylko kolejnym zwykłym dniem. Doskonałym przykładem życia według innych zasad (jeżeli bezwarunkowe dążenie do fizjologicznego przetrwania można nazwać zasadą) jest fragment z opowiadania „U nas, w Auschwitzu…”, pokazujący reakcję więźniów na błagania przywiezionych kobiet, nie znających jeszcze „zasad gry”: „Kiedyś chodziliśmy komandami do obozu. (…) Nadeszło DAW i dziesiątki innych komand i czekały przed bramą: dziesięć tysięcy mężczyzn i wtedy z FKL nadjechały samochody pełne nagich kobiet. Kobiety wyciągały ramiona i krzyczały: - Ratujcie nas! Jedziemy do gazu! Ratujcie nas! I przejechały koło nas w głębokim milczeniu dziesięciu tysięcy mężczyzn. Ani jeden człowiek nie poruszył się, ani jedna ręka nie podniosła się. Bo żywi zawsze mają rację przeciw umarłym”.

Ważne jest ostatnie zdanie cytatu. Jedynym celem, do którego dążono w obozie, było przeżycie. Tylko to liczyło się spośród codziennego odwracania się od drugiego człowieka, od samego siebie być może też (możemy się tylko domyślać uczuć skazańców – poprzez koncepcję behawiorystyczną, zastosowaną przez Borowskiego – nie znamy ich uczuć czy myśli).

Tematem, wokół którego toczyła się obozowa egzystencja, było jedzenie, próby jego poszukiwania, a czasem i konsekwencje zbyt szybkiego pochłaniania buraka (w opowiadaniu „Śmierć powstańca” więzień tak zachłannie je skradzione warzywo, iż mimo informacji o negatywnych skutkach tak gwałtownego spożywania, nie przestaje i w konsekwencji umiera w męczarniach). Nękani głodem, a jednocześnie zmuszani do niewolniczej pracy więźniowie, organizowali sobie życie wokół zabiegów o dodatkową łyżkę zupy czy skórki od chleba. W opowiadaniu „Proszę państwa do gazu” ludzie pracują przy rozładunku idących na śmierć więźniów, na koniec dnia wracają do obozu z zapasami przywiezionymi przez zagazowanych i spalonych ludzi: „Kanada obliczona chlebami, marmoladą, cukrem, pachnąca perfumami i czystą bielizną, ustawia się do odmarszu. Kapo kończy ładowanie kotła od herbaty złotem, jedwabiami i czarną kawą. To na bramę dla wachmanów; puszczą komando bez kontroli. Parę dni dobrze będzie żył z tego transportu: zjadał tylko szynki kiełbasy, konfitury i owoce, pił jego wódki i likiery, będzie chodził w jego bieliźnie, handlował jego złotem i tłumokami ”.

Streszczenia	Opracowanie
Pożegnanie z Marią - streszczenie Matura na Targowej - streszczenie Chłopiec z Biblią - streszczenie U nas, w Auschwitzu… - streszczenie Ludzie, którzy szli - streszczenie Dzień na Harmenzach - streszczenie Proszę państwa do gazu - streszczenie Śmierć powstańca - streszczenie Bitwa pod Grunwaldem - streszczenie	„Oto jest dziwne opętanie człowieka przez człowieka” - człowiek zlagrowany Biografia Tadeusza Borowskiego Narracja opowiadań Borowskiego Historia w opowiadaniach Tadeusza Borowskiego Wątki autobiograficzne w opowiadaniach Borowskiego Cechy opowiadań Borowskiego „Bo żywi zawsze mają rację przeciw umarłym”, czyli rola opowiadań Borowskiego w powojennym świecie Ważne cytaty z opowiadań Borowskiego Słownictwo obozowe w opowiadaniach Borowskiego Bibliografia Opowiadania Borowskiego na wielkim ekranie
Bohaterowie

„Oto jest dziwne opętanie człowieka przez człowieka” - człowiek zlagrowany

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: