Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Opowiadania Borowskiego

„Oto jest dziwne opętanie człowieka przez człowieka” - człowiek zlagrowany

Autor: Karolina Marl�ga

Oto jedna ze scen z opowiadania „Ludzie, którzy szli”, przedstawiająca, że w obozie cały czas trzeba było liczyć się z konsekwencjami swoich kroków: „Post (…) podniósł głowę, jakby coś sobie przypominając. – Ty, warszawiak; chodź, dam ci chleb, oddasz go Żydom – rzekł sięgając po torbę. (…) Po tamtej stronie rowu ciągnie się linia wart i postom wolno strzelać do ludzi. Za łebek dostają trzy dni urlopu i pięć marek”.

Prócz kradzieży człowiek zlagrowany dopuszczał się także innych, niecywilizowanych zbrodni. Zapominał na czas pobytu w obozie o wszelkich zasadach, których przestrzeganie świadczyło o człowieczeństwie. W opowiadaniu „Ludzie, którzy szli” ukazane zostało, jak Andrzej, przyjaciel narratora, mechanicznie i bez zastanowienia wykonuje rozkaz zabicia dwóch bezbronnych ludzi: „(…) chwycił kij i uderzył na odlew. Grek zasłonił się ręką, zaskowyczał i upadł. Andrzej położył mu kij na gardło, stanął na kiju i zakołysał się”. Z drugim zrobił to samo, nie wykazując żadnych oznak zdenerwowania czy wstydu.

Obserwowanie milionów zabitych („Od połowy maja prawie dwa miesiące, licz po dwadzieścia tysięcy dziennie… Koło miliona!” – „Ludzie, którzy szli”), anonimowych ludzi („Wylewa się z wagonu różnobarwna fala, objuczona, podobna do ogłupiałej, ślepej rzeki, która szuka nowego koryta. Ale zanim oprzytomnieją, uderzeni świeżym powietrzem i zapachem zieleni, już im pakunki wyrywa się z rąk, ściąga się palta, kobietom wyrywa się torebki, odbiera parasole (…) Za plecami stoi esman, spokojny, opanowany, fachowy” - „Proszę państwa do gazu”) spowodowało, że w ludziach osadzonych w obozie, umarło współczucie, litość czy najprostsze przejawy człowieczeństwa.

Gdy w „Proszę państwa do gazu” narrator wykonuje polecenie uprzątnięcia pustych wagonów, z których wynosi martwe dzieci, uduszone i leżące w ludzkich odchodach, nie widać w jego zachowaniu przejawów ludzkich uczuć, są tylko mechaniczne czynności: „Wskakuję o środka. Porozrzucane po kątach wśród kału ludzkiego i pogubionych zegarków leżą poduszone, podeptane niemowlęta, nagie potworki o ogromnych głowach i wydętych brzuchach. Wynosi się je jak kurczaki, trzymając po parę w jednej garści”, pragnie wrócić do obozu, do swego zwykłego dnia: „(…)Naraz obóz wydał mi się jakąś zatoką spokoju. Wciąż umierają inni, samemu się jeszcze jakoś żyje, ma się co jeść, ma się siły do pracy, ma się ojczyznę, dom, dziewczynę…”.

Streszczenia	Opracowanie
Pożegnanie z Marią - streszczenie Matura na Targowej - streszczenie Chłopiec z Biblią - streszczenie U nas, w Auschwitzu… - streszczenie Ludzie, którzy szli - streszczenie Dzień na Harmenzach - streszczenie Proszę państwa do gazu - streszczenie Śmierć powstańca - streszczenie Bitwa pod Grunwaldem - streszczenie	Biografia Tadeusza Borowskiego „Oto jest dziwne opętanie człowieka przez człowieka” - człowiek zlagrowany Historia w opowiadaniach Tadeusza Borowskiego Narracja opowiadań Borowskiego Wątki autobiograficzne w opowiadaniach Borowskiego „Bo żywi zawsze mają rację przeciw umarłym”, czyli rola opowiadań Borowskiego w powojennym świecie Cechy opowiadań Borowskiego Ważne cytaty z opowiadań Borowskiego Słownictwo obozowe w opowiadaniach Borowskiego Bibliografia Opowiadania Borowskiego na wielkim ekranie
Bohaterowie

„Oto jest dziwne opętanie człowieka przez człowieka” - człowiek zlagrowany

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: