Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ten obcy
Irena Jurgielewiczowa, a właściwie Irena Jurgielewicz z domu Drozdowicz urodziła się 13 stycznia 1903 w Działoszynie koło Wielunia.
Studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie, w 1928 roku, uzyskała stopień doktora za dysertację Technika powieści Stefana Żeromskiego. Ukończyła także pedagogikę na Wolnej Wszechnicy Polskiej, a następnie została wykładowczynią na tej uczelni (1934-1939).
Jej debiut w czasopiśmie „Wiedza i Życie” przypada na rok 1933. Podczas okupacji włączyła się w działania służące tajnemu nauczaniu uniwersyteckiemu. Była żołnierzem Armii Krajowej. Po upadku powstania warszawskiego w 1944 roku trafiła do obozu jenieckiego. Do Polski powróciła w 1946 roku i podjęła pracę jako wykładowczyni na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Pedagogicznym (1947-1950). Następnie została kierownikiem literackim Państwowego Teatru Nowej Warszawy. Pracowała także jako nauczycielka.
Jako pisarka dla dzieci zadebiutowała w 1948 roku utworem: Historia o czterech warszawskich pstroczkach. Utwór ten powstał podczas okupacji, a do jego wydania namówiła autorkę Ewa Szelburg-Zarembina. Następnie ukazały się takie utwory, jak: O chłopcu, który szukał domu (1957), Kajtek, warszawski szpak (1958), Jak jeden malarz chciał namalować szczęśliwego motyla (1960). W późniejszych latach zaczęła tworzyć psychologiczne powieści dla młodzieży, wśród których najbardziej znane są: Ten obcy z 1961 oraz Niespokojne godziny (1964), Wszystko inaczej (1968), Inna? (1975), Ważne i nieważne (1971). Jurgielewiczowa należała do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Utwór Ten obcy w 1964 roku został umieszczony w 1964 na Liście Honorowej IBBY (międzynarodowa Lista Honorowa im. H.Ch. Andersena) i przetłumaczony na wiele języków. W 1998 roku autobiografia pisarki Byłam, byliśmy znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike. Autorka na wniosek dzieci pisarka otrzymała Order Uśmiechu.
Irena Jurgielewiczowa zmarła 25 maja 2003 w Warszawie w wieku stu lat. O sobie, w wywiadzie dla „Gazety Wyborczej” autorka mówiła:
Dokonałam w swoim życiu tylko jednego odkrycia: staram się być jak najbardziej uczciwym człowiekiem. Nie robić przykrości innym. Nie dochodzić swego, pogodzić się z tym, że krzywdy bywają w życiu. Lepiej wybaczyć, aniżeli czuć się wiecznie skrzywdzonym.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Irena Jurgielewiczowa - biografia
Autor: Jakub RudnickiIrena Jurgielewiczowa, a właściwie Irena Jurgielewicz z domu Drozdowicz urodziła się 13 stycznia 1903 w Działoszynie koło Wielunia.
Studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie, w 1928 roku, uzyskała stopień doktora za dysertację Technika powieści Stefana Żeromskiego. Ukończyła także pedagogikę na Wolnej Wszechnicy Polskiej, a następnie została wykładowczynią na tej uczelni (1934-1939).
Jej debiut w czasopiśmie „Wiedza i Życie” przypada na rok 1933. Podczas okupacji włączyła się w działania służące tajnemu nauczaniu uniwersyteckiemu. Była żołnierzem Armii Krajowej. Po upadku powstania warszawskiego w 1944 roku trafiła do obozu jenieckiego. Do Polski powróciła w 1946 roku i podjęła pracę jako wykładowczyni na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Pedagogicznym (1947-1950). Następnie została kierownikiem literackim Państwowego Teatru Nowej Warszawy. Pracowała także jako nauczycielka.
Jako pisarka dla dzieci zadebiutowała w 1948 roku utworem: Historia o czterech warszawskich pstroczkach. Utwór ten powstał podczas okupacji, a do jego wydania namówiła autorkę Ewa Szelburg-Zarembina. Następnie ukazały się takie utwory, jak: O chłopcu, który szukał domu (1957), Kajtek, warszawski szpak (1958), Jak jeden malarz chciał namalować szczęśliwego motyla (1960). W późniejszych latach zaczęła tworzyć psychologiczne powieści dla młodzieży, wśród których najbardziej znane są: Ten obcy z 1961 oraz Niespokojne godziny (1964), Wszystko inaczej (1968), Inna? (1975), Ważne i nieważne (1971). Jurgielewiczowa należała do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Utwór Ten obcy w 1964 roku został umieszczony w 1964 na Liście Honorowej IBBY (międzynarodowa Lista Honorowa im. H.Ch. Andersena) i przetłumaczony na wiele języków. W 1998 roku autobiografia pisarki Byłam, byliśmy znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike. Autorka na wniosek dzieci pisarka otrzymała Order Uśmiechu.
Irena Jurgielewiczowa zmarła 25 maja 2003 w Warszawie w wieku stu lat. O sobie, w wywiadzie dla „Gazety Wyborczej” autorka mówiła:
Dokonałam w swoim życiu tylko jednego odkrycia: staram się być jak najbardziej uczciwym człowiekiem. Nie robić przykrości innym. Nie dochodzić swego, pogodzić się z tym, że krzywdy bywają w życiu. Lepiej wybaczyć, aniżeli czuć się wiecznie skrzywdzonym.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies