Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ten obcy
Jurgielewiczowa w powieści „Ten obcy” posługuje się prostym, powszechnie zrozumiałym językiem. Autorka w dialogach między młodymi bohaterami używa języka potocznego, natomiast np. w wypowiedziach babki Mariana i Julka stosuje język gwarowy, stosowany na wsi („Co wy takie ciche?” – do wnuków czy „chodzi z miną, jakby siedem wsi zamiarował podpalić”). Występują także słowa potoczne, takie jak: „krewa” wyrażenie, które w sposób emocjonalny mówi o całkowitym fiasku, niepowodzeniu, niepomyślnym zakończeniu czegoś. W tekście występują barwne porównania np.: „jakby to nie chłopięca ręka spoczęła na jego barku, ale barwny motyl, gotów w każdej chwili odlecieć.”
strona: 1 2
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Kompozycja, narracja i język powieści „Ten obcy”
Autor: Jakub RudnickiJurgielewiczowa w powieści „Ten obcy” posługuje się prostym, powszechnie zrozumiałym językiem. Autorka w dialogach między młodymi bohaterami używa języka potocznego, natomiast np. w wypowiedziach babki Mariana i Julka stosuje język gwarowy, stosowany na wsi („Co wy takie ciche?” – do wnuków czy „chodzi z miną, jakby siedem wsi zamiarował podpalić”). Występują także słowa potoczne, takie jak: „krewa” wyrażenie, które w sposób emocjonalny mówi o całkowitym fiasku, niepowodzeniu, niepomyślnym zakończeniu czegoś. W tekście występują barwne porównania np.: „jakby to nie chłopięca ręka spoczęła na jego barku, ale barwny motyl, gotów w każdej chwili odlecieć.”
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies