Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Bracia Lwie Serce

Problematyka „Braci Lwie Serce”

Autor: Jakub Rudnicki

„Bracia Lwie Serce” to opowieść o braterstwie i przyjaźni Jonathana i Karola, a także niezwykła historia o wolności, szlachetności, odpowiedzialności i poświęceniu się dla drugiego człowieka, ale także o ludzkiej potrzebie bycia wolnym i pogodzeniu się ze śmiercią. Porusza także problem samotności oraz przełamywania własnych słabości.

Podstawowym zagadnieniem jakie dotyczy całego utworu Lindgren jest niezwykła więź, jaka łączy dwóch braci – starszego Jonatana i młodszego – Karola, zwanego Sucharkiem. Niespełna dziesięcioletni Karol jest chory na śmiertelną chorobę. Brat pomaga mu, jak może – opiekuje się nim i umila czas opowiadaniem baśniowych historii. Powoduje, że jego cierpienie i samotność spowodowane niemożliwością wychodzenia z domu stają się znośne. Prawdziwym testem ich relacji jest jednak wydarzenie zakończone dla Jonatana tragedią. Ginie ratując brata z płonącego domu. Czas rozłąki mija jednak wkrótce.

Bracia spotykają się w magicznym świecie Nangijai, gdzie zamieszkują w Dolinie Wiśni. Dzielą pasje – jeżdżą konno, pływają, łowią w rzece ryby. Najważniejszy czas to wieczór, kiedy Jonatan opowiada bratu niesamowite historie. Los sprawia, że ponownie się rozłączają. Tym razem Sucharek wyrusza w niebezpieczną podróż, by pomóc bratu. Gdy odnajduje go u Mateusza, są nierozłączni i razem stawiają czoła wyzwaniom. Karol podziwia brata i uważa go za autorytet, Jonatan nigdy nie okazuje swej wyższości, choć stara się opiekować młodszym przyjacielem. Ich losy na zawsze połączy decyzja podjęta przez Sucharka – skacze wraz z bratem w przepaść, by odejść wraz z nim do krainy Nanglimy. Ich związek jest tak silny, że potrafi zwalczyć nawet śmierć.

Inną wartością, która ma w powieści znaczenie jest wolność. Mieszkańcy Nangijai nie godzą na odebranie im przez tyrana Tengila godności i suwerenności. Mimo że poddają się zniewoleniu, gdyż wobec przewagi wroga są bezsilni, to jednak wciąż spiskują. Każdy z nich gromadzi broń, choć jest to zakazane pod karą śmierci. Wdowa po zabitym przez okrutnego najeźdźcę człowieku obcina swoje włosy na cięciwy do łuków. Nawet gdy zostaje pojmany i uwięziony ich przywódca Orwar, nie poddają się planując jak zrzucić ciężkie brzemię i zniewolenie. Ich wytrwałość, pomoc sojuszników z sąsiedniej krainy, a także udział Jonatana i Karola sprawiają, że zwyciężają Tengila. Mogą znów cieszyć się wolnością. Wolność to dla nich najwyższa cecha i są dla niej gotowi do największych poświęceń.

Z historią Sucharka łączy się temat śmierci. Na Ziemi cierpi na nieuleczalną chorobę. Gdy dowiaduje się, że umrze – boi się tak, jak każdy człowiek. Nie widzi w śmierci nic pozytywnego – wyobraża ją sobie, jak dziecko, jak leżenie w pustym grobie. Jonatan tłumaczy mu, że wcale tak nie jest, że na ziemi zostaje tylko powłoka. Istnieje przecież Nangija, gdzie zmarli mogą się spotkać i wieść spokojne i radosne życie. To kraina ognisk i bajek. Okazuje się jednak, że i tam śmierć ma dostęp. Bracia muszą ponownie umrzeć, by dotrzeć do Nanglimy – świata przypominającego raj, gdzie nie może zdarzyć się już zła bajka, a ludzie są szczęśliwi wśród natury. Sposób ukazania śmierci przez Lindgren jest wieloznaczny. Z jednej strony to przejście do świata baśni, w którym dopiero trzeba zasłużyć na prawdziwy raj. Ranny Jonatan, obawiając się kalectwa, prosi brata, by skoczył z nim w przepaść. Karol ma wolny wybór, jednak decyduje się w tej ostatniej chwili być z bratem i uratować go tak, jak on niegdyś uratował go z pożaru. Obydwie historie nakładają się na siebie. Śmierć stanowi tu wybawienie, a jego symbolem jest światło.

Powieść Lindgren nie zawiera w sobie przytłaczającego dydaktyzmu, jednak pokazuje jakie wartości powinny być dla nas najważniejsze. To głównie szlachetność i gotowość na poświęcenie dla innych. Jonatan nie tylko ratuje brata, włącza się w walkę ze złem, ale też ratuje życie wrogowi, jednemu z żołnierzy Tengila – P�rkowi. Podobnie Karol smuci się, gdy widzi ginącego i gnanego przez prąd rzeki ku zgubie Jossiego. Mimo jego zdrady współczuje mu. Jonatan nie bierze bezpośredniego udziału w walce – nie potrafi zabijać. Jest na to za młody, a może zbyt czysty. Ranienie go przez mityczną bestię symbolizującą zło Katlę symbolizuje skażenie go złem. Przynosi ono kalectwo. Można to zinterpretować jako fakt, że kto raz zmierzył się ze złem i nawet je pokonał, jest już skażony. Musi odejść do lepszego świata, gdzie zło nie ma już dostępu.

strona: 1 2

Zobacz inne artykuły:

Inne

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies