Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Chłopi
Autor Chłopów naprawdę nazywał się Stanisław Władysław Rejment i przyszedł na świat 7 maja 1867 roku we wsi Kobiele Wielkie (okolice Piotrkowa), jako piąte dziecko wiejskiego organisty Józefa i jego żony - Antoniny.
Na ogromny awans społeczny późniejszego pisarza miało wpływ wiele czynników. Przede wszystkim - jego matka Antonina, kobieta szlacheckiego pochodzenia, która wyniosła z domu szczegółowe wykształcenie i zainteresowanie kulturą. Młody umysł Stanisława rozwijał się również dzięki kontaktom ze stryjem jego matki – ks. Szymonem Kupczyńskim.
Starania obu tych osób o edukację przyszłego pisarza były jednak trudne; nie mógł on otwarcie wyrażać swego zamiłowania do sztuki - nie aprobował tego jego ojciec. Józef Rejment pragnął, by Władysław, tak jak jego starszy brat, pomagał w powiększaniu majątku rolnego, co było powodem częstych awantur między mężczyznami. W końcu oddał go na ucznia do krawca (Konstantego Jakimowicza, męża jednej z sióstr Reymonta), który miał przysposobić chłopca do zawodu wybranego przez organistę. Następne cztery lata upłynęły na nauce, po czym w końcu młodzieniec zdobył świadectwo potwierdzające, iż jest czeladnikiem. Reymont nigdy nie wykazał się w praktyce zdobytymi umiejętnościami.
Dalsze lata upłynęły młodemu Władysławowi na pogłębianiu swych kulturalnych zainteresowań, czemu sprzyjał pobyt w Warszawie: oddawał się namiętnemu czytaniu, zachwycił się teatrem, seansami spirytystycznymi i magnetycznymi.
Do rodziców powrócił po nieudanych próbach aktorskich w trupie teatralnej, mając dziewiętnaście lat. Jago pisarski talent zaczął ujawniać się dopiero cztery lata później, gdy zaczął prowadzić dzienniki. W międzyczasie zatrudnił się na kolei, którą porzucił, by ponownie występować w objazdowym teatrze.
Przestawionymi imionami i zmienioną wersją nazwiska Reymont zaczął się podpisywać od momentu, gdy spod jego pióra zaczęły wychodzić nowele, opowiadania i szkice. Uczynił tak nie dlatego, by przestać się utożsamiać z apodyktycznym i surowym ojcem, lecz by jago nazwisko brzmiało bardziej „światowo”.
Na stałe zamieszkał w Warszawie w 1893 roku - i od tego momentu tak naprawdę zaczęła się jego literacka kariera, uwieńczona 13 listopada 1924 roku Nagrodą Nobla za powieść Chłopi. Zmarł rok po tym wydarzeniu (5 grudnia 1925 roku) wskutek nękającej go od dłuższego czasu choroby serca.
a) Częstochowy
b) Skierniewic
c) Kielc
d) Piotrkowa
Rozwiązanie
Reymont zmarł 5 grudnia 1925 roku:
a) trzy lata po otrzymaniu literackiej Nagrody Nobla
b) dwa lata po otrzymaniu literackiej Nagrody Nobla
c) cztery lata po otrzymaniu literackiej Nagrody Nobla
d) rok po otrzymaniu literackiej Nagrody Nobla
Rozwiązanie
Reymont był piątym dzieckiem Józefa wiejskiego:
a) karczmarza
b) organisty
c) nauczyciela
d) kowala
Rozwiązanie
Więcej pytań
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Życiorys Stanisława Władysława Reymonta
Autor Chłopów naprawdę nazywał się Stanisław Władysław Rejment i przyszedł na świat 7 maja 1867 roku we wsi Kobiele Wielkie (okolice Piotrkowa), jako piąte dziecko wiejskiego organisty Józefa i jego żony - Antoniny.
Na ogromny awans społeczny późniejszego pisarza miało wpływ wiele czynników. Przede wszystkim - jego matka Antonina, kobieta szlacheckiego pochodzenia, która wyniosła z domu szczegółowe wykształcenie i zainteresowanie kulturą. Młody umysł Stanisława rozwijał się również dzięki kontaktom ze stryjem jego matki – ks. Szymonem Kupczyńskim.
Starania obu tych osób o edukację przyszłego pisarza były jednak trudne; nie mógł on otwarcie wyrażać swego zamiłowania do sztuki - nie aprobował tego jego ojciec. Józef Rejment pragnął, by Władysław, tak jak jego starszy brat, pomagał w powiększaniu majątku rolnego, co było powodem częstych awantur między mężczyznami. W końcu oddał go na ucznia do krawca (Konstantego Jakimowicza, męża jednej z sióstr Reymonta), który miał przysposobić chłopca do zawodu wybranego przez organistę. Następne cztery lata upłynęły na nauce, po czym w końcu młodzieniec zdobył świadectwo potwierdzające, iż jest czeladnikiem. Reymont nigdy nie wykazał się w praktyce zdobytymi umiejętnościami.
Dalsze lata upłynęły młodemu Władysławowi na pogłębianiu swych kulturalnych zainteresowań, czemu sprzyjał pobyt w Warszawie: oddawał się namiętnemu czytaniu, zachwycił się teatrem, seansami spirytystycznymi i magnetycznymi.
Do rodziców powrócił po nieudanych próbach aktorskich w trupie teatralnej, mając dziewiętnaście lat. Jago pisarski talent zaczął ujawniać się dopiero cztery lata później, gdy zaczął prowadzić dzienniki. W międzyczasie zatrudnił się na kolei, którą porzucił, by ponownie występować w objazdowym teatrze.
Przestawionymi imionami i zmienioną wersją nazwiska Reymont zaczął się podpisywać od momentu, gdy spod jego pióra zaczęły wychodzić nowele, opowiadania i szkice. Uczynił tak nie dlatego, by przestać się utożsamiać z apodyktycznym i surowym ojcem, lecz by jago nazwisko brzmiało bardziej „światowo”.
Na stałe zamieszkał w Warszawie w 1893 roku - i od tego momentu tak naprawdę zaczęła się jego literacka kariera, uwieńczona 13 listopada 1924 roku Nagrodą Nobla za powieść Chłopi. Zmarł rok po tym wydarzeniu (5 grudnia 1925 roku) wskutek nękającej go od dłuższego czasu choroby serca.
Szybki test:
Stanisław Władysław Rejment przyszedł na świat 7 maja 1867 roku we wsi Kobiele Wielkie niedaleko:a) Częstochowy
b) Skierniewic
c) Kielc
d) Piotrkowa
Rozwiązanie
Reymont zmarł 5 grudnia 1925 roku:
a) trzy lata po otrzymaniu literackiej Nagrody Nobla
b) dwa lata po otrzymaniu literackiej Nagrody Nobla
c) cztery lata po otrzymaniu literackiej Nagrody Nobla
d) rok po otrzymaniu literackiej Nagrody Nobla
Rozwiązanie
Reymont był piątym dzieckiem Józefa wiejskiego:
a) karczmarza
b) organisty
c) nauczyciela
d) kowala
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:

kontakt | polityka cookies