Maciej Boryna – szczegółowa charakterystyka ostatnidzwonek.pl
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Chłopi

Maciej Boryna – szczegółowa charakterystyka

Autor: Karolina Marlêga

JednÄ… z głównych postaci powieÅ›ci ChÅ‚opi WÅ‚adysÅ‚awa StanisÅ‚awa Reymonta jest Maciej Boryna, który swym charakterem nadaje dzieÅ‚u niepowtarzalnego znaczenia. DziÄ™ki temperamentowi, wyznawanym zasadom, miÅ‚oÅ›ci do ziemi – powstaÅ‚a jedna z najpiÄ™kniejszych symbolicznych scen Å›mierci (gdy umiera na polu, w Å›wietle księżyca).

BorynÄ™ poznajemy jako dojrzaÅ‚ego, przystojnego i krzepkiego mężczyznÄ™, najbogatszego gospodarza we wsi, wÅ‚aÅ›ciciela trzydziestu dwóch morgów: „Już sam dom najlepszy we wsi, duży, widny, wysoki, staneje kieby w jakim dworze, wybielone, z podÅ‚ogami, czyste! A co sprzÄ™tów, co statków różnych, obrazów samych ze dwadzieÅ›cia i wszystkie ze szkÅ‚ami! A tu jeszcze obory, stajnie, stodoÅ‚a, szopa! A maÅ‚o to lewentarza? PiÄ™cioro samych krowich ogonów, nie liczÄ…c byka, któren profit daje niezgorszy? Trzy konie! A gdzie jeszcze grunt? Gdzie gÄ™si, Å›winie?...”.

W chwili rozpoczÄ™cia akcji ten dwukrotny wdowiec ma okoÅ‚o sześćdziesiÄ™ciu lat: „Hale, krzepki to juÅ›ci, że jest, ale już ma ze sześćdziesiÄ…t roków”, „Kpicie czy co?... A dyć na ZielnÄ… skoÅ„czyÅ‚em pięćdziesiÄ…t i osiem roków” i czworo dzieci: Antka (męża Hanki i ojca dwójki dzieci), przebywajÄ…cego w wojsku GrzelÄ™, MagdÄ™ (żonÄ™ kowala) oraz nastoletniÄ… JózkÄ™.

Faktem z przeszÅ‚oÅ›ci Macieja, poznawanym w miarÄ™ rozwoju akcji, jest miÄ™dzy innymi epizod bycia soÅ‚tysem w Lipcach, czego w rozmowie z DominikowÄ… najzamożniejszy gospodarz nie wspomina dobrze: „- UtrafiliÅ›cie, że ambitu nijakiego nie mam. Co mi po tym? SoÅ‚tysem byÅ‚em bez trzy roki, tom dopÅ‚aciÅ‚ gotowym groszem. A com namarnowaÅ‚ siebie i konisków! com siÄ™ nakÅ‚yźniÅ‚ i nabiegaÅ‚, że i teÅ„ pies polowy nie wiÄ™cej. A upadek w gospodarstwie byÅ‚ i marnacja, że jaże mi moja nie daÅ‚a dobrego sÅ‚owa...”.

Mimo iż nie zajmowaÅ‚ siÄ™ już w sposób urzÄ™dowy dowodzeniem wsiÄ…, nadal pozostawaÅ‚ jej nieoficjalnym przywódcÄ…. Nic nie mogÅ‚o siÄ™ wydarzyć bez jego zgody, przyzwolenia. MieszkaÅ„cy osady najbardziej liczyli siÄ™ z jego zdaniem. Obejmuje pozycjÄ™ lidera w momencie protestu chÅ‚opów przeciw wyciÄ™ciu lasu. Oto fragment, opisujÄ…cy ten moment: „Maciej blady byÅ‚ kiej Å›ciana i surowy, że aż mróz szedÅ‚ od niego, ale oczy jarzyÅ‚y mu siÄ™ kiej wilkowi, szedÅ‚ wyprostowany, chmurny a pewny siebie, znajomków pozdrawiaÅ‚ skinieniem i oczami po ludziach wodziÅ‚, rozstÄ…piali siÄ™ przed nim czyniÄ…c wolne przejÅ›cie, a on wstÄ…piÅ‚ na belki leżące pod karczmÄ…, lecz nim przemówiÅ‚, zaczÄ™li w tÅ‚umie krzyczeć: - Prowadźcie, Macieju! Prowadźcie! - Na las! Na las! - darÅ‚y siÄ™ drugie”.
Był szalenie samodzielny i władczy, nie pozwalał nikomu, choćby w części, zająć ważnej pozycji w wiejskiej hierarchii. Miał gwałtowne usposobienie. Negatywne cechy charakteru ujawniał często w relacjach z innymi ludźmi, a zwłaszcza z posiadającym już własną rodzinę synem, wobec którego bywał apodyktyczny i którego traktował ostro.

Jest postaciÄ… wielowymiarowÄ…. Z jednej strony despotyczny, oschÅ‚y, poważny i bezwzglÄ™dny, źle reagowaÅ‚ na ciÄ…gÅ‚y pÅ‚acz synowej czy pretensje syna, nieczuÅ‚y na ludzkÄ… krzywdÄ™, którÄ… uważa za przeznaczenie („- Trzymam ze sobÄ… i ze sprawiedliwoÅ›ciÄ…, miarkujcie ino. Mam co innego na gÅ‚owie. To i pÅ‚akaÅ‚ nie bÄ™dÄ™, że tam który Wojtek abo Bartek nie ma co do gÄ™by wÅ‚ożyć, ksiÄ™dzowa to sprawa, nie moja! Jeden, żeby i chciaÅ‚, nie uradzi wszystkiemu”), a z drugiej strony, odkrywszy zdradÄ™ Jagny – zmienia swe nastawienie do ludzi i rodziny.

Los również nie okazuje siÄ™ dla niego Å‚askawy w kontaktach z sÄ…siadami. Gdy nie zostaÅ‚ zaproszony na spotkanie-naradÄ™, w celu ustalenia taktyki walki z dziedzicem, poczuÅ‚ siÄ™ urażony i pominiÄ™ty: „Jakże, czekaÅ‚, wypatrywaÅ‚ jak ten gÅ‚upi, a oni bez niego radzili! Nie daruje im tego, popamiÄ™tajÄ…. MajÄ… go widać za nic, to im pokaże, co znaczy na wsi. (…) Ale nie rzekÅ‚ ni sÅ‚owa z tych deliberacji, jakże, nie baba przeciech, by siÄ™ przed drugimi użalaÅ‚ i przyjacielstwa szukaÅ‚! GryzÅ‚o go to srodze, bolaÅ‚o nawet wielce, ale zasie komu do tego!”.

strona:    1    2    3  

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„ChÅ‚opi” – streszczenie szczegółowe
„ChÅ‚opi” – streszczenie w piguÅ‚ce
Życiorys Stanisława Władysława Reymonta
Geneza „ChÅ‚opów”
Narracja „ChÅ‚opów”
Czas i miejsce akcji „ChÅ‚opów”
Kalendarium twórczości Reymonta
JÄ™zyk „ChÅ‚opów”
Problematyka „ChÅ‚opów”
Kompozycja „ChÅ‚opów”
„ChÅ‚opi” jako epopeja
„ChÅ‚opi” – mÅ‚odopolska powieść czy epopeja?
Interpretacja tytuÅ‚u „ChÅ‚opi”
Motywy literackie w „ChÅ‚opach”
Konwencje literackie w „ChÅ‚opach”
„ChÅ‚opi” na dużym ekranie
Najważniejsze cytaty z „ChÅ‚opów”
Bibliografia




Bohaterowie
Hanka – szczegółowa charakterystyka
Jagna – szczegółowa charakterystyka
Antek – szczegółowa charakterystyka
Maciej Boryna – szczegółowa charakterystyka
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „ChÅ‚opów”
Jagustynka - charakterystyka postaci



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies