Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Konrad Wallenrod
Jacek Łukasiewicz – autor monografii poety - tak pisze o grupie „przyjaciół wiedzy”, połączonej wspólnymi ideałami: „Do swych obrzędów ostentacyjnie wprowadzili mleko. Ani też nie nosili (…) futer z sobola i rosomaka… Chcieli być wybrańcami fortuny (…) Czytali mnóstwo i to w paru językach. Po polsku, łacinie, rosyjsku, francusku (…) Potem przyszedł niemiecki i angielski. Wśród lektur literackich wpierw był Wolter (…)”. Literackim wyrazem ówczesnej atmosfery i doświadczeń stała się między innymi Pieśń filaretów (1820), a najogólniejszym programem ideowym Oda do młodości (1820).
W roku 1819 Mickiewicz rozpoczął pracę jako nauczyciel w szkole powiatowej w Kownie, gdzie mieszkał do roku 1823. Przygotowywał lekcje literatury łacińskiej, polskiej wymowy, prawa i historii. Podczas pobytu w Kownie napisał rozprawę, za którą w roku 1822 otrzymał tytuł magistra filozofii.
Brzemiennym w skutkach doświadczeniem młodzieńczym była nieszczęśliwa miłość Adama do Marii z Wereszczaków - hrabiny Wawrzyńcowej Puttkamerowej. Na drodze wspólnego szczęścia stanęło zakochanym zawarte w 1821 roku małżeństwo Puttkamerów. Maria stała się Mickiewiczowskim symbolem romantycznego ideału miłości.
Po wykryciu w roku 1823 organizacji filomackich władze carskie osadziły Mickiewicza w zamienionym na więzienie klasztorze bazylianów w Wilnie (przebywał tam od jesieni 1823 roku do marca 1824), a następnie skazały za udział w tajnych młodzieżowych organizacjach na zesłanie w głąb Rosji.
W latach 1824-1829 przebywał w Petersburgu, Odessie, Moskwie oraz na Krymie. Ten pięcioletni pobyt w Rosji był dla niego czasem owocnym. Odnalazł się wśród kulturalnych literackich elit Moskwy i Petersburga, które chwaliły i doceniały jego talent oraz niepowtarzalne improwizacje. Łukasiewicz pisze: „Szanowano go, podziwiano w najlepszych intelektualnych towarzystwach; był uwielbiany przez kobiety. Ale jednocześnie czuł się jak w więzieniu – przestronnym wprawdzie, nawet wykwintnym, lecz w więzieniu. Stał się poetą europejskim, czuł się swobodny, wiele improwizował, układał podczas przyjęć wiersze, a nawet tragedie. Budził entuzjazm swą sprawnością techniczną”.
W Rosji zetknął się ze środowiskiem przyszłych dekabrystów, poznał też Aleksandra Puszkina, Nikołaja Polewojewa, Piotra Wiaziemskiego. Doświadczenia okresu rosyjskiego zaowocowały kolejno Sonetami (1826), Konradem Wallenrodem (1828), a w dalszej kolejności Dziadami częścią III (Ustęp) i wierszem Do przyjaciół Moskali (1832).Adam Mickiewicz - biografia
Autor: Karolina MarlgaJacek Łukasiewicz – autor monografii poety - tak pisze o grupie „przyjaciół wiedzy”, połączonej wspólnymi ideałami: „Do swych obrzędów ostentacyjnie wprowadzili mleko. Ani też nie nosili (…) futer z sobola i rosomaka… Chcieli być wybrańcami fortuny (…) Czytali mnóstwo i to w paru językach. Po polsku, łacinie, rosyjsku, francusku (…) Potem przyszedł niemiecki i angielski. Wśród lektur literackich wpierw był Wolter (…)”. Literackim wyrazem ówczesnej atmosfery i doświadczeń stała się między innymi Pieśń filaretów (1820), a najogólniejszym programem ideowym Oda do młodości (1820).
W roku 1819 Mickiewicz rozpoczął pracę jako nauczyciel w szkole powiatowej w Kownie, gdzie mieszkał do roku 1823. Przygotowywał lekcje literatury łacińskiej, polskiej wymowy, prawa i historii. Podczas pobytu w Kownie napisał rozprawę, za którą w roku 1822 otrzymał tytuł magistra filozofii.
Brzemiennym w skutkach doświadczeniem młodzieńczym była nieszczęśliwa miłość Adama do Marii z Wereszczaków - hrabiny Wawrzyńcowej Puttkamerowej. Na drodze wspólnego szczęścia stanęło zakochanym zawarte w 1821 roku małżeństwo Puttkamerów. Maria stała się Mickiewiczowskim symbolem romantycznego ideału miłości.
Po wykryciu w roku 1823 organizacji filomackich władze carskie osadziły Mickiewicza w zamienionym na więzienie klasztorze bazylianów w Wilnie (przebywał tam od jesieni 1823 roku do marca 1824), a następnie skazały za udział w tajnych młodzieżowych organizacjach na zesłanie w głąb Rosji.
W latach 1824-1829 przebywał w Petersburgu, Odessie, Moskwie oraz na Krymie. Ten pięcioletni pobyt w Rosji był dla niego czasem owocnym. Odnalazł się wśród kulturalnych literackich elit Moskwy i Petersburga, które chwaliły i doceniały jego talent oraz niepowtarzalne improwizacje. Łukasiewicz pisze: „Szanowano go, podziwiano w najlepszych intelektualnych towarzystwach; był uwielbiany przez kobiety. Ale jednocześnie czuł się jak w więzieniu – przestronnym wprawdzie, nawet wykwintnym, lecz w więzieniu. Stał się poetą europejskim, czuł się swobodny, wiele improwizował, układał podczas przyjęć wiersze, a nawet tragedie. Budził entuzjazm swą sprawnością techniczną”.
Następnie wieszcz, który dotąd nie opuszczał granic carskiego imperium, prawie dwa lata podróżował po Europie. Odwiedzał kraje i miasta, o których przedtem tylko czytał i słyszał: Berlin (słuchał wykładów Hegla), Drezno, Praga (spotkał się z czeskim poetą Yaclavem Hanką), Karlove Vary (spotkanie z Antonim Odyńcem, towarzyszem dalszej podróży), Weimar (słynna wizyta u Goethego), Bonn (wizyta u Augusta W. Schlegla), Szwajcaria, Wenecja, Florencja, Rzym, Neapol, Sycylia, Genewa (spotkanie z Zygmuntem Krasińskim). Gdy przebywał w Rzymie, w grudniu 1830 roku dotarła do niego wiadomość o wybuchu powstania w Warszawie.
Zdecydował się wracać do ojczyzny z zamiarem przyłączenia się do powstania listopadowego. W czerwcu 1831 roku przybył do Paryża, skąd pod przybranym nazwiskiem (Adam Muhl) został skierowany przez Legację Polską do Warszawy. W sierpniu dotarł do Wielkopolski. Zrezygnowawszy z zamiaru przedostania się do Królestwa (widząc zbliżającą się kleskę), wyraził chęć wzięcia udziału w walce zbrojnej o niepodległość.
Do wiosny 1832 roku pozostał w Wielkopolsce. Czas upływał mu na odwiedzinach w ziemiańskich dworach (Skórzewskich w Kopaszewie, Górzeńskich w Śmiełowie, Turnów w Objezierzu i Grabowskich w Łukowe).
strona: 1 2 3 4
Szybki test:
Tytuł magistra filozofii otrzymał Mickiewicz w roku:a) 1824
b) 1820
c) 1822
d) 1818
Rozwiązanie
Filareci to miłośnicy:
a) wiedzy
b) wolności
c) cnoty
d) miłości
Rozwiązanie
Oprócz Legionu Polskiego Mickiewicz utworzył w Konstantynopolu:
a) Legion Litewski
b) Legion Grecki
c) Legion Włoski
d) Legion Żydowski
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies