JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Konrad Wallenrod
Przemowa
Narrator opisuje średniowieczne dzieje Litwy, wspominając zwłaszcza jej losy w XIV i XV wieku. Wielokrotnie wspomina, że opisywana historia dotyczy państwa już nieistniejącego, co jest przejawem zastosowanej przez Adama Mickiewicza konwencji kostiumu historycznego. Pod przykrywką średniowiecznej historii przemycił w utworze kwestię walki narodowowyzwoleńczej. Tworząc opowieść o losach rycerza Wallenroda, chciał odwrócić wzrok cenzorów od ukazanego sposobu walki aprobującego podstęp w imię słusznej sprawy.
Wstęp
Narrator nakreÅ›la tÅ‚o wydarzeÅ„, informujÄ…c, że od momentu podbicia Prusów (zaprzyjaźnionych dawniej z Litwinami) przez Krzyżaków upÅ‚ynęło ponad sto lat. Od tego czasu „Niemen rozdziela Litwinów od wrogów”. WstÄ™p koÅ„czy siÄ™ pesymistycznÄ… zapowiedziÄ… wydarzeÅ„: „Wszystko rozerwie nienawiść narodów; / Wszystko rozerwie; - lecz serca kochanków / ZÅ‚Ä…czÄ… siÄ™ znowu w pieÅ›niach wajdeloty”.
I Obiór
Akcja poematu rozpoczyna siÄ™ w momencie, gdy do Maryjenburga (dzisiejszego Malborka) Å›pieszÄ… komturowie krzyżaccy, których zadaniem jest obiór nowego wielkiego mistrza. WÅ›ród wielu kandydatów najwiÄ™ksze szanse ma Konrad Wallenrod, cudzoziemiec wsÅ‚awiony walkami z poganami… NastÄ™puje prezentacja sylwetki tytuÅ‚owego bohatera.
II
Rozpoczyna się uroczyste otwarcie obrad kapituły, czemu towarzyszą modły i hymny. Pojawia się postać tajemniczej Pustelnicy, od dziesięciu lat zamurowanej na własną prośbę w wieży nad jeziorem. Halban nuci pieśń o pięknej, nieszczęśliwej Litwince.
[PIESŃ]
Liryczny utwór opowiadaÅ‚ o piÄ™knej Litwie: „Wilija, naszych strumieni rodzica, / Dno ma zÅ‚ociste i niebieskie lica” i jej mieszkance, która czerpie wodÄ™ ze źródÅ‚a…
Niemen i Wilia to dwie rzeki pÅ‚ynÄ…ce na Litwie, a pieśń ta jest tak naprawdÄ™ metaforÄ… losów dwojga kochanków – Waltera Alfa (czyli Konrada) i Aldony (czyli Pustelnicy).
IIIStreszczenie „Konrada Wallenroda” w piguÅ‚ce
Autor: Karolina MarlêgaPrzemowa
Narrator opisuje średniowieczne dzieje Litwy, wspominając zwłaszcza jej losy w XIV i XV wieku. Wielokrotnie wspomina, że opisywana historia dotyczy państwa już nieistniejącego, co jest przejawem zastosowanej przez Adama Mickiewicza konwencji kostiumu historycznego. Pod przykrywką średniowiecznej historii przemycił w utworze kwestię walki narodowowyzwoleńczej. Tworząc opowieść o losach rycerza Wallenroda, chciał odwrócić wzrok cenzorów od ukazanego sposobu walki aprobującego podstęp w imię słusznej sprawy.
Wstęp
Narrator nakreÅ›la tÅ‚o wydarzeÅ„, informujÄ…c, że od momentu podbicia Prusów (zaprzyjaźnionych dawniej z Litwinami) przez Krzyżaków upÅ‚ynęło ponad sto lat. Od tego czasu „Niemen rozdziela Litwinów od wrogów”. WstÄ™p koÅ„czy siÄ™ pesymistycznÄ… zapowiedziÄ… wydarzeÅ„: „Wszystko rozerwie nienawiść narodów; / Wszystko rozerwie; - lecz serca kochanków / ZÅ‚Ä…czÄ… siÄ™ znowu w pieÅ›niach wajdeloty”.
I Obiór
Akcja poematu rozpoczyna siÄ™ w momencie, gdy do Maryjenburga (dzisiejszego Malborka) Å›pieszÄ… komturowie krzyżaccy, których zadaniem jest obiór nowego wielkiego mistrza. WÅ›ród wielu kandydatów najwiÄ™ksze szanse ma Konrad Wallenrod, cudzoziemiec wsÅ‚awiony walkami z poganami… NastÄ™puje prezentacja sylwetki tytuÅ‚owego bohatera.
II
Rozpoczyna się uroczyste otwarcie obrad kapituły, czemu towarzyszą modły i hymny. Pojawia się postać tajemniczej Pustelnicy, od dziesięciu lat zamurowanej na własną prośbę w wieży nad jeziorem. Halban nuci pieśń o pięknej, nieszczęśliwej Litwince.
[PIESŃ]
Liryczny utwór opowiadaÅ‚ o piÄ™knej Litwie: „Wilija, naszych strumieni rodzica, / Dno ma zÅ‚ociste i niebieskie lica” i jej mieszkance, która czerpie wodÄ™ ze źródÅ‚a…
Niemen i Wilia to dwie rzeki pÅ‚ynÄ…ce na Litwie, a pieśń ta jest tak naprawdÄ™ metaforÄ… losów dwojga kochanków – Waltera Alfa (czyli Konrada) i Aldony (czyli Pustelnicy).
Nowo wybrany wielki mistrz skÅ‚ada przysiÄ™gÄ™ wiernoÅ›ci i sÅ‚użby Zakonowi, lecz nie wywiÄ…zuje siÄ™ z niej zanadto. Akcja przenosi nas rok później. Konrad zamiast prowadzić rycerzy do boju, pilnuje, by żyli cnotliwie. Bracia, niezadowoleni z rzÄ…dów Wallenroda, Å›ledzÄ… jego poczynania i dowiadujÄ… siÄ™, że czÄ™sto opuszcza zamek, po czym kieruje siÄ™ pod wieżę Pustelnicy…
PIEŚŃ Z WIEŻY
Pustelnica zawodziła nad swym życiem, którego dużą część stanowiły przepłakane lata. Nim wybrała samotny żywot, dorastała obsypywana pieszczotami ojca i uściskami matki, w bogatym zamku, położonym w wesołej krainie.
Zaczęła siÄ™ rozmowa Pustelnicy i Konrada Wallenroda, dziÄ™ki której poznajemy dzieje ich miÅ‚oÅ›ci. Pustelnica zaczęła prosić ukochanego o przebaczenie. Konrad usÅ‚yszaÅ‚ wyznania o jej przeszÅ‚oÅ›ci. WysÅ‚uchawszy tych wyznaÅ„, Wallenrod zapewniÅ‚, że jeszcze tylko kilka dni bÄ™dÄ… „jÄ™czeć w niedoli”… Pustelnica poinformowaÅ‚a stanowczo, że jeÅ›li on nadal zamierza narzekać na swój los, to lepiej, by już do niej nie przychodziÅ‚. Pustelnica opamiÄ™taÅ‚a siÄ™ i zaapelowaÅ‚a do ukochanego o litość nad nimi obojgiem, zapewniajÄ…c, że przyjechaÅ‚a tu za nim nie po to, by go drÄ™czyć. Konrad powstaÅ‚, wzniósÅ‚ oczy ku wieży, i, spoglÄ…dajÄ…c boleÅ›nie na kratÄ™, opuÅ›ciÅ‚ przyÅ‚bicÄ™, twarz owinÄ…Å‚ w szerokie zwoje pÅ‚aszcza, skinieniem rÄ™ki pożegnaÅ‚ PustelnicÄ™ i zniknÄ…Å‚ w krzakach.
IV UCZTA
23 kwietnia, czyli w dzień patrona Zakonu, św. Jerzego), wielki mistrz Konrad Wallenrod wyprawia wielką ucztę, na którą przybywają znakomici goście. Wajdelota śpiewa Pieśń i Powieść, a pijany Wallenrod balladę Alpuhara.
V Wojna
Rozpoczęła siÄ™ wojna z LitwÄ…, którÄ… Konrad poprowadziÅ‚ bardzo nieudolnie, narażajÄ…c Zakon na ogromne straty prowadzÄ…ce do druzgocÄ…cej klÄ™ski. SÄ…d kapturowy, dowiadujÄ…c siÄ™ od szpiega o przeszÅ‚oÅ›ci Wallenroda (czyli Waltera Alfa), skazuje go na Å›mierć: „DwanaÅ›cie mieczów podnieÅ›li do góry, / Wszystkie zmierzone - w jednÄ… pierÅ› Konrada”.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies