Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Konrad Wallenrod
Biografia Mickiewicza jest przykładem życiorysu przypadającego na burzliwy okres dziejów. Są to losy pokolenia urodzonego po trzecim rozbiorze Polski, czyli w niewoli, pokolenia romantycznych „zapaleńców”, walczących o niepodległość i kulturę narodową.
Wieszcz był świadkiem wielu przełomów i wydarzeń historycznych brzemiennych w skutki. Śledził przebieg insurekcji kościuszkowskiej, wojen Napoleona, losy Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego, powstania listopadowego i Wiosny Ludów. Brał udział w przemianach cywilizacyjnych i kulturowych.
Adam Bernard Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 roku w Zosiu lub w Nowogródku.
Niektórzy badacze twierdzą, że wieszcz przyszedł na świat w karczmie Wygoda w pobliżu Zosia.
Jego ojciec – Mikołaj Mickiewicz – zdeklasowany szlachcic herbu Poraj – był komornikiem mińskim i miał praktykę adwokacką w Nowogródku. Z kolei matka miała na imię Barbara (z domu Majewska) i była córką ekonoma z Czombrowa.
Beztroskie dzieciństwo późniejszego poety upływało w atmosferze tajemniczych spraw dorosłych: procesów, kłótni o majątek, zajazdów, podważanych testamentów i upominających się o zwrot długów wierzycieli.
Ojciec Adama nie zajmował się jedynie procesami. Lubił czytać i tworzyć. Potrafił powiedzieć z pamięci całe pieśni Jerozolimy wyzwolonej Tassa, pisał nieprzyzwoite wiersze, a nawet hodował zwierzęta (między innymi lisy i wilki). Mały Adam był bardzo związany z matką. Gdy jako mały chłopiec wypadł z okna, kobieta ofiarowała go Matce Boskiej Ostrobramskiej. Po śmierci męża zajęła się samodzielnym wychowywaniem syna.
Mickiewicz napisał później o matce: „Matka to moja i udręczenie największe, i cała osłoda, cała pociecha!”. Krzyk matki odezwie się także w Konradzie Wallenrodzie:
„Niemcy wpadli do domu, jeden wypuścił się za mną,
Zgonił, porwał mnie na koń; nie wiem, co się stało dalej,
Tylko krzyk mojej matki długo, długo słyszałem.
Pośród szczęku oręża, domów runących łoskotu,
Krzyk ten ścigał mnie długo, krzyk ten pozostał w mym uchu”.
Państwo Mickiewiczowie nie należeli do ludzi bogatych. Posłali syna do powiatowej szkoły dominikanów. Chłopiec uczył się dobrze, nie wyróżniając niczym szczególnym na tle klasy. Adam Mickiewicz - biografia
Biografia Mickiewicza jest przykładem życiorysu przypadającego na burzliwy okres dziejów. Są to losy pokolenia urodzonego po trzecim rozbiorze Polski, czyli w niewoli, pokolenia romantycznych „zapaleńców”, walczących o niepodległość i kulturę narodową.
Wieszcz był świadkiem wielu przełomów i wydarzeń historycznych brzemiennych w skutki. Śledził przebieg insurekcji kościuszkowskiej, wojen Napoleona, losy Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego, powstania listopadowego i Wiosny Ludów. Brał udział w przemianach cywilizacyjnych i kulturowych.
Adam Bernard Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 roku w Zosiu lub w Nowogródku.
Niektórzy badacze twierdzą, że wieszcz przyszedł na świat w karczmie Wygoda w pobliżu Zosia.
Jego ojciec – Mikołaj Mickiewicz – zdeklasowany szlachcic herbu Poraj – był komornikiem mińskim i miał praktykę adwokacką w Nowogródku. Z kolei matka miała na imię Barbara (z domu Majewska) i była córką ekonoma z Czombrowa.
Beztroskie dzieciństwo późniejszego poety upływało w atmosferze tajemniczych spraw dorosłych: procesów, kłótni o majątek, zajazdów, podważanych testamentów i upominających się o zwrot długów wierzycieli.
Ojciec Adama nie zajmował się jedynie procesami. Lubił czytać i tworzyć. Potrafił powiedzieć z pamięci całe pieśni Jerozolimy wyzwolonej Tassa, pisał nieprzyzwoite wiersze, a nawet hodował zwierzęta (między innymi lisy i wilki). Mały Adam był bardzo związany z matką. Gdy jako mały chłopiec wypadł z okna, kobieta ofiarowała go Matce Boskiej Ostrobramskiej. Po śmierci męża zajęła się samodzielnym wychowywaniem syna.
Mickiewicz napisał później o matce: „Matka to moja i udręczenie największe, i cała osłoda, cała pociecha!”. Krzyk matki odezwie się także w Konradzie Wallenrodzie:
„Niemcy wpadli do domu, jeden wypuścił się za mną,
Zgonił, porwał mnie na koń; nie wiem, co się stało dalej,
Tylko krzyk mojej matki długo, długo słyszałem.
Pośród szczęku oręża, domów runących łoskotu,
Krzyk ten ścigał mnie długo, krzyk ten pozostał w mym uchu”.
Autor największej polskiej epopei narodowej powtarzał trzecią i piątą klasę (zapewne z powodu słabego zdrowia). W szkolnym teatrze ze względu na swą drobną posturę grywał postacie kobiece.
Gdy miał jedenaście lat, zaczął pisać wiersze, które – jak wspominał jego młodszy brat Aleksander – nie wyróżniały się niczym szczególnym. Pierwszy ważniejszy utwór ułożył w 1811 roku, po pożarze Nowogródka. W 1812 roku zmarł ojciec Adama, pozostawiając żonę i czterech nieletnich synów, skazanych od tej chwili na życie w jeszcze większym ubóstwie.
W wieku siedemnastu lat Mickiewicz skończył szkołę miejscową i zaczął studia nauk humanistycznych na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, z zamiarem zdobycia zawodu nauczyciela. Utrzymywał się ze stypendium, które po ukończeniu studiów musiał odpracować jako nauczyciel szkoły powiatowej w Kownie (1819 - 1823). W czasie studiów wpływ na kształtowanie się jego poglądów, charakteru i poetyckiego talentu wywarli zwłaszcza tacy profesorowie, jak filolog klasyczny Ernest Groddeck, historyk i teoretyk literatury Leon Borowski oraz historyk Joachim Lelewel. Zamieszkał u księdza Józefa Mickiewicza (dziekana Wydziału Fizyko-Matematycznego), który opiekował się nim, dbał o odpowiednie lektury, posyłał do teatru. Młody student wyprowadził się od księdza na dwa miesiące przed jego śmiercią, co – jak przypuszczają biografowie – miało być dowodem, że nie czyhał na spadek samotnego kleryka.
W czasach studenckich, tzw. okresie wileńskim, ważnymi hasłami w życiorysie wieszcza są nauka, przyjaźń, miłość i twórczość. Mickiewicz pogłębiał wiedzę na Uniwersytecie, zawiązał pierwsze przyjaźnie z Tomaszem Zanem, Józefem Jeżowskim, Franciszkiem Malewskim, Onufrym Pietraszkiewiczem w Towarzystwo Filomatów (Miłośników Nauki), a następnie Towarzystwie Filaretów (Miłośników Cnoty), tajnych organizacjach, które z czasem przekształciły się w spiskowe organizacje narodowe (był ich współzałożycielem).
strona: 1 2 3 4
Szybki test:
Oprócz Legionu Polskiego Mickiewicz utworzył w Konstantynopolu:a) Legion Grecki
b) Legion Litewski
c) Legion Włoski
d) Legion Żydowski
Rozwiązanie
W czasie Wiosny Ludów Mickiewicz utworzył legion polski:
a) w Grecji
b) we Włoszech
c) w Turcji
d) we Francji
Rozwiązanie
Ojciec Adama Mickiewicza zmarł w:
a) 1814 roku
b) 1812 roku
c) 1811 roku
d) 1809 roku
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies