Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Konrad Wallenrod
Adam Mickiewicz tworzył „Konrada Wallenroda” w latach 1825-1827, w okresie zesłania w głąb Rosji. W tym czasie pracował przymusowo w kancelarii gubernatora generalnego – księcia Dymitra Golicyna. Pełnił tam obowiązki państwowego urzędnika.
Pracując nad powieścią poetycką, gnębiły go wyrzuty sumienia związane ze swym położeniem. Z jednej strony pamiętany był jako aktywny działacz kulturalny na rzecz niepodległości Polski, członek filomatów, autor „Ody do młodości” oraz „Pieśni Filaretów”, a w tamtym momencie złożył przysięgę wierności carowi i służył mu (choć wbrew swej woli, ale zawsze było to argumentem jego przeciwników).
Za dnia przywdziewał maskę pilnego pracownika biura znienawidzonego rządu, by pod osłoną nocy spotykać się z działaczami niepodległościowymi, nawiązywać stosunki ze środowiskami demokratycznymi, a nawet rewolucyjnymi. Cały czas myślał o możliwościach wyzwolenia ukochanej Polski spod łańcucha caratu.
Skoro miał tak dużo obowiązków, jakim sposobem udało mu się napisać „Konrada Wallenroda”? Otóż jego praca nie wymagała częstej obecności w biurze, dzięki czemu mógł poświęcić się pisaniu. Bezpośrednią przyczyną napisania dzieła była klęska dekabrystów, z powodu której Mickiewicz stracił wielu rosyjskich przyjaciół - poetów.
Nazwa grupy rosyjskich rewolucjonistów wywodzących się ze sfer szlacheckich pochodzi się od słowa diekabr – czyli grudzień. W tym właśnie miesiącu wybuchło antycarskie powstanie (26 grudnia 1825 roku).
Uświadomił sobie wówczas, że Rosja jest zbyt ogromnym i potężnym mocarstwem, by dać się pokonać w otwartej i uczciwej walce. W takiej atmosferze zrodziła się myśl o popełnieniu utworu, w którym główny bohater podstępem doprowadza do klęski Zakonu Krzyżackiego.
Aby utwór mógł ukazać się w Rosji (ponieważ akurat tam przebywał autor), konieczna był zgoda na opublikowanie wydana przez cenzurę carską. Otrzymanie takiego pozwolenia graniczyło niemalże z cudem. Przecież chodziło tu o człowieka skazanego za antyrosyjską propagandę i działalność na szkodę caratu… Sprytny Mickiewicz nie poddał się jednak – wybrnął z tej sytuacji, ponieważ przeniósł akcję powieści poetyckiej w XIV wiek.
Gdyby autor nie zastosował historycznego kostiumu-maski „Konrad Wallenrod” mógł się nigdy nie ukazać! Poeta pod przykrywką pisania o dawnych dziejach Litwy, poruszył istotną wtedy z punktu widzenia zniewolonej Polski sprawę walki narodowowyzwoleńczej.
Dzieło zostało opublikowane w Petersburgu, w lutym 1828 roku.
Geneza „Konrada Wallenroda”
Pracując nad powieścią poetycką, gnębiły go wyrzuty sumienia związane ze swym położeniem. Z jednej strony pamiętany był jako aktywny działacz kulturalny na rzecz niepodległości Polski, członek filomatów, autor „Ody do młodości” oraz „Pieśni Filaretów”, a w tamtym momencie złożył przysięgę wierności carowi i służył mu (choć wbrew swej woli, ale zawsze było to argumentem jego przeciwników).
Za dnia przywdziewał maskę pilnego pracownika biura znienawidzonego rządu, by pod osłoną nocy spotykać się z działaczami niepodległościowymi, nawiązywać stosunki ze środowiskami demokratycznymi, a nawet rewolucyjnymi. Cały czas myślał o możliwościach wyzwolenia ukochanej Polski spod łańcucha caratu.
Skoro miał tak dużo obowiązków, jakim sposobem udało mu się napisać „Konrada Wallenroda”? Otóż jego praca nie wymagała częstej obecności w biurze, dzięki czemu mógł poświęcić się pisaniu. Bezpośrednią przyczyną napisania dzieła była klęska dekabrystów, z powodu której Mickiewicz stracił wielu rosyjskich przyjaciół - poetów.
Nazwa grupy rosyjskich rewolucjonistów wywodzących się ze sfer szlacheckich pochodzi się od słowa diekabr – czyli grudzień. W tym właśnie miesiącu wybuchło antycarskie powstanie (26 grudnia 1825 roku).
Uświadomił sobie wówczas, że Rosja jest zbyt ogromnym i potężnym mocarstwem, by dać się pokonać w otwartej i uczciwej walce. W takiej atmosferze zrodziła się myśl o popełnieniu utworu, w którym główny bohater podstępem doprowadza do klęski Zakonu Krzyżackiego.
Aby utwór mógł ukazać się w Rosji (ponieważ akurat tam przebywał autor), konieczna był zgoda na opublikowanie wydana przez cenzurę carską. Otrzymanie takiego pozwolenia graniczyło niemalże z cudem. Przecież chodziło tu o człowieka skazanego za antyrosyjską propagandę i działalność na szkodę caratu… Sprytny Mickiewicz nie poddał się jednak – wybrnął z tej sytuacji, ponieważ przeniósł akcję powieści poetyckiej w XIV wiek.
Gdyby autor nie zastosował historycznego kostiumu-maski „Konrad Wallenrod” mógł się nigdy nie ukazać! Poeta pod przykrywką pisania o dawnych dziejach Litwy, poruszył istotną wtedy z punktu widzenia zniewolonej Polski sprawę walki narodowowyzwoleńczej.
Dzieło zostało opublikowane w Petersburgu, w lutym 1828 roku.
Szybki test:
W kancelarii gubernatora generalnego Mickiewicz pełnił funkcję:a) asesora
b) podsądnego
c) adwokata
d) państwowego urzędnika
Rozwiązanie
Adam Mickiewicz tworzył „Konrada Wallenroda” w latach:
a) 1825-1827
b) 1826-1827
c) 1826-1828
d) 1825-1828
Rozwiązanie
„Konrad Wallenrod” został opublikowany:
a) w lutym 1827 roku
b) w maju 1828 roku
c) w maju 1827 roku
d) w lutym 1828 roku
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies