JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Konrad Wallenrod
„CoÅ› ty ludziom uczyniÅ‚, Mickiewiczu?”
Cyprian Norwid
„Za życia można o bÅ‚Ä™dach czyich mówić. Lecz Å›mierć ma dÅ‚uto nieÅ›miertelne i rzeźbi czÅ‚owieka w posÄ…g biaÅ‚y, czysty, idealny, na którego ksztaÅ‚tach marmurowych tylko piÄ™kno ducha jego odbić siÄ™ powinno. Niech wiÄ™c taki posÄ…g z niego stanie, wzniesion pamiÄ™ciÄ… plemion sÅ‚owiaÅ„skich - bo to nie tylko narodu polskiego, ale wszystkich plemion sÅ‚owiaÅ„skich byÅ‚ najwiÄ™kszy wieszcz”
Zygmunt Krasiński
„Gdy przyszli, by jak co dzieÅ„ odebrać rozkazy,
Zaszli drogę im ludzie, co umarłych strzegą,
I rzekli: "Nie możemy wpuścić was do niego,
Bo ten człowiek umiera od strasznej zarazy".
Więc wtedy oni płakać zaczęli jak dzieci
I szeptali z przestrachem: "Przed nami noc ciemna!
Ten księżyc, który teraz nad Stambułem świeci
Patrzcie, jaki jest inny niż ten nasz znad Niemna".
A on w tej samej chwili myślał: "Jak to blisko!
Słyszę pieśń, co śpiewano nad moją kołyską,
Widzę zioła i kwiaty nad Świtezi tonią,
I jeszcze tylko chwila, a dotknę je dłonią".
Jan LechoÅ„, „Åšmierć Mickiewicza"
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
SÅ‚ynne cytaty i opinie o Mickiewiczu
Autor: Karolina Marlêga„CoÅ› ty ludziom uczyniÅ‚, Mickiewiczu?”
Cyprian Norwid
„Za życia można o bÅ‚Ä™dach czyich mówić. Lecz Å›mierć ma dÅ‚uto nieÅ›miertelne i rzeźbi czÅ‚owieka w posÄ…g biaÅ‚y, czysty, idealny, na którego ksztaÅ‚tach marmurowych tylko piÄ™kno ducha jego odbić siÄ™ powinno. Niech wiÄ™c taki posÄ…g z niego stanie, wzniesion pamiÄ™ciÄ… plemion sÅ‚owiaÅ„skich - bo to nie tylko narodu polskiego, ale wszystkich plemion sÅ‚owiaÅ„skich byÅ‚ najwiÄ™kszy wieszcz”
Zygmunt Krasiński
„Gdy przyszli, by jak co dzieÅ„ odebrać rozkazy,
Zaszli drogę im ludzie, co umarłych strzegą,
I rzekli: "Nie możemy wpuścić was do niego,
Bo ten człowiek umiera od strasznej zarazy".
Więc wtedy oni płakać zaczęli jak dzieci
I szeptali z przestrachem: "Przed nami noc ciemna!
Ten księżyc, który teraz nad Stambułem świeci
Patrzcie, jaki jest inny niż ten nasz znad Niemna".
A on w tej samej chwili myślał: "Jak to blisko!
Słyszę pieśń, co śpiewano nad moją kołyską,
Widzę zioła i kwiaty nad Świtezi tonią,
I jeszcze tylko chwila, a dotknę je dłonią".
Jan LechoÅ„, „Åšmierć Mickiewicza"
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies