JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Konrad Wallenrod
Wersy 1 – 199. Rozpoczęła siÄ™ wojna z LitwÄ…, którÄ… Konrad poprowadziÅ‚ bardzo nieudolnie, narażajÄ…c Zakon na ogromne straty prowadzÄ…ce do druzgocÄ…cej klÄ™ski. SÄ…d kapturowy, dowiadujÄ…c siÄ™ od szpiega o przeszÅ‚oÅ›ci Wallenroda (czyli Waltera Alfa), skazuje go na Å›mierć: „DwanaÅ›cie mieczów podnieÅ›li do góry, / Wszystkie zmierzone - w jednÄ… pierÅ› Konrada”.
Po tej uczcie Witold uciekł z Malborka, czym zerwał sojusz z Zakonem. Zaczął grabić krzyżackie zamki i napadać na ich mieszkańców. Wreszcie wybuchła długo wyczekiwana przez zakonników (i ich mistrza) wojna z Litwą. Wallenrod miał w końcu okazję do realizacji swego podstępnego planu.
Konrad wyruszyÅ‚ na pole bitwy na czele armii, pod pozorem podboju litewskich terytoriów. Choć wszyscy spodziewali siÄ™ jednoznacznej i druzgoczÄ…cej klÄ™ski wojsk litewskich, to jednak mijaÅ‚y miesiÄ…ce, a do zimy do Marienburga nie dotarÅ‚y żadne wieÅ›ci o losie braci. W koÅ„cu pewnego dnia do stolicy wróciÅ‚a z Konradem garstka pozostaÅ‚ych przy życiu żoÅ‚nierzy. Rozgoryczenie dÅ‚awiÅ‚o przybyÅ‚ych od Å›rodka, nie mogli uwierzyć w to, co siÄ™ wydarzyÅ‚o. Opowiadali o tym, jak Wallenrod nieudolnie dowodziÅ‚ zastÄ™pami rycerskimi, czym spowodowaÅ‚ olbrzymiÄ… klÄ™skÄ™ Krzyżaków: „Wszystko zginęło, Konrad wszystkich zgubiÅ‚; / On, co z oręża takiej nabyÅ‚ chwaÅ‚y, / On, co siÄ™ dawniej roztropnoÅ›ciÄ… chlubiÅ‚: / W ostatniej wojnie lÄ™kliwy; niedbaÅ‚y (…)I tak w zapale wojennym ostygnÄ…Å‚, / Ze ludu swego nie wzruszony Å‚zami, / Miecza na jego obronÄ™ nie dźwignÄ…Å‚; / Z zaÅ‚ożonymi na piersiach rÄ™kami / CaÅ‚y dzieÅ„ dumaÅ‚ lub z Halbanem gadaÅ‚ (…)O haÅ„bo w dziejach mężnego Zakonu! / Wielki Mistrz pierwszy uciekÅ‚ z pola bitwy. / Zamiast wawrzynów i sutego plonu / PrzywiózÅ‚ wiadomość o zwyciÄ™stwach Litwy”.
Gdy zebraÅ‚ siÄ™ tajny kapturowy sÄ…d, skÅ‚adajÄ…cy siÄ™ z dwunastu rycerzy krzyżackich i majÄ…cy za zadanie: „Karać potężnych swoich wÅ‚adców zbrodnie, / Nazbyt gorszÄ…ce lub ukryte Å›wiatu”, jeden z zebranych sÄ™dziów podzieliÅ‚ siÄ™ wiadomoÅ›ciami o przeszÅ‚oÅ›ci wielkiego mistrza, które uzyskaÅ‚ od szpiegów: „Straszliwi sÄ™dziowie! / Już nasze podejrzenie stwierdzone dowodem: / CzÅ‚owiek, co siÄ™ Konradem Wallenrodem zowie, / Nie jest Wallenrodem”. CaÅ‚a prawda o wodzu zostaÅ‚a ujawniona, nie byÅ‚o już nic do ukrycia…
Podobno dwanaÅ›cie lat temu byÅ‚ on giermkiem rycerza Konrada Wallenroda, który zaginÄ…Å‚ bez wieÅ›ci w czasie wyprawy wojennej do Palestyny. Prawdopodobnie zostaÅ‚ zabity przez wÅ‚asnego giermka, czyli mistrza! Ten po dokonaniu zbrodni zaczÄ…Å‚ siÄ™ posÅ‚ugiwać imieniem zacnego wodza… UciekÅ‚ do Hiszpanii, gdzie jako Wallenrod, wsÅ‚awiÅ‚ siÄ™ bohaterstwem i mÄ™stwem oraz zÅ‚ożyÅ‚ zakonne Å›luby. Po latach oddanej sÅ‚użby zakonowi, zostaÅ‚ wybrany wielkim mistrzem. „Konrad Wallenrod” – streszczenie szczegółowe
Autor: Karolina MarlêgaWersy 1 – 199. Rozpoczęła siÄ™ wojna z LitwÄ…, którÄ… Konrad poprowadziÅ‚ bardzo nieudolnie, narażajÄ…c Zakon na ogromne straty prowadzÄ…ce do druzgocÄ…cej klÄ™ski. SÄ…d kapturowy, dowiadujÄ…c siÄ™ od szpiega o przeszÅ‚oÅ›ci Wallenroda (czyli Waltera Alfa), skazuje go na Å›mierć: „DwanaÅ›cie mieczów podnieÅ›li do góry, / Wszystkie zmierzone - w jednÄ… pierÅ› Konrada”.
Po tej uczcie Witold uciekł z Malborka, czym zerwał sojusz z Zakonem. Zaczął grabić krzyżackie zamki i napadać na ich mieszkańców. Wreszcie wybuchła długo wyczekiwana przez zakonników (i ich mistrza) wojna z Litwą. Wallenrod miał w końcu okazję do realizacji swego podstępnego planu.
Konrad wyruszyÅ‚ na pole bitwy na czele armii, pod pozorem podboju litewskich terytoriów. Choć wszyscy spodziewali siÄ™ jednoznacznej i druzgoczÄ…cej klÄ™ski wojsk litewskich, to jednak mijaÅ‚y miesiÄ…ce, a do zimy do Marienburga nie dotarÅ‚y żadne wieÅ›ci o losie braci. W koÅ„cu pewnego dnia do stolicy wróciÅ‚a z Konradem garstka pozostaÅ‚ych przy życiu żoÅ‚nierzy. Rozgoryczenie dÅ‚awiÅ‚o przybyÅ‚ych od Å›rodka, nie mogli uwierzyć w to, co siÄ™ wydarzyÅ‚o. Opowiadali o tym, jak Wallenrod nieudolnie dowodziÅ‚ zastÄ™pami rycerskimi, czym spowodowaÅ‚ olbrzymiÄ… klÄ™skÄ™ Krzyżaków: „Wszystko zginęło, Konrad wszystkich zgubiÅ‚; / On, co z oręża takiej nabyÅ‚ chwaÅ‚y, / On, co siÄ™ dawniej roztropnoÅ›ciÄ… chlubiÅ‚: / W ostatniej wojnie lÄ™kliwy; niedbaÅ‚y (…)I tak w zapale wojennym ostygnÄ…Å‚, / Ze ludu swego nie wzruszony Å‚zami, / Miecza na jego obronÄ™ nie dźwignÄ…Å‚; / Z zaÅ‚ożonymi na piersiach rÄ™kami / CaÅ‚y dzieÅ„ dumaÅ‚ lub z Halbanem gadaÅ‚ (…)O haÅ„bo w dziejach mężnego Zakonu! / Wielki Mistrz pierwszy uciekÅ‚ z pola bitwy. / Zamiast wawrzynów i sutego plonu / PrzywiózÅ‚ wiadomość o zwyciÄ™stwach Litwy”.
Gdy zebraÅ‚ siÄ™ tajny kapturowy sÄ…d, skÅ‚adajÄ…cy siÄ™ z dwunastu rycerzy krzyżackich i majÄ…cy za zadanie: „Karać potężnych swoich wÅ‚adców zbrodnie, / Nazbyt gorszÄ…ce lub ukryte Å›wiatu”, jeden z zebranych sÄ™dziów podzieliÅ‚ siÄ™ wiadomoÅ›ciami o przeszÅ‚oÅ›ci wielkiego mistrza, które uzyskaÅ‚ od szpiegów: „Straszliwi sÄ™dziowie! / Już nasze podejrzenie stwierdzone dowodem: / CzÅ‚owiek, co siÄ™ Konradem Wallenrodem zowie, / Nie jest Wallenrodem”. CaÅ‚a prawda o wodzu zostaÅ‚a ujawniona, nie byÅ‚o już nic do ukrycia…
Wnioski byÅ‚y nastÄ™pujÄ…ce: sprawcÄ… druzgocÄ…cej klÄ™ski Krzyżaków byÅ‚ tajemniczy giermek - zabójca, posÅ‚ugujÄ…cy siÄ™ nazwiskiem Wallenroda. Jakby tego byÅ‚o maÅ‚o, szpiedzy przekazali sÄ™dziom informacje o czÄ™stych rozmowach mistrza, prowadzonych w jÄ™zyku litewskim z zamkniÄ™tÄ… w wieży PustelnicÄ…. Te informacje staÅ‚y siÄ™ przyczynÄ… wydania wyroku Å›mierci na Konrada: „SÄ™dziowie! ja na Mistrza zaskarżenie kÅ‚adÄ™ / O faÅ‚sz, zabójstwo, herezyjÄ…, zdradÄ™”. OdezwaÅ‚y siÄ™ gÅ‚osy: „- <
VI. Pożegnanie
Wersy 1 – 191. Konrad żegna siÄ™ z ukochanÄ… żonÄ…, wyznaje sÄ… radość z powodu dopeÅ‚nienia Å›lubów („Jam to uczyniÅ‚, dopeÅ‚niÅ‚ przysiÄ™gi, / Starszniejszej zemsty nie wymyÅ›li piekÅ‚o.”) oraz pragnienie powrotu z AldonÄ… na LitwÄ™. Kobieta jednak nie chce zÅ‚amać Å›lubów, czym doprowadza rycerza do rozpaczy. Nazajutrz nastÄ™puje ostateczne pożegnanie kochanków. Potem Konrad barykaduje siÄ™ z Halbanem w komnacie i popeÅ‚nia samobójstwo (z żalu po tej stracie umiera Aldona). Zrozpaczony starzec postanawia pozostać przy życiu, by rozgÅ‚osić na Litwie sÅ‚awÄ™ umierajÄ…cego („Z tej pieÅ›ni wstanie mÅ›ciciel naszych koÅ›ci”).
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
Szybki test:
Aldona nie chciała przyjąć święcenia kapłanek, bo:a) kochała Kiejstuta
b) kochała Wallenroda
c) zabronił jej tego ojciec
d) nie czuła powołania
RozwiÄ…zanie
Pustelnica odrzuciła propozycję ucieczki z Wallenrodem po wypełnieniu przez niego przyrzeczenia, mówiąc, że:
a) chce umrzeć samotnie
b) upłynęło już zbyt wiele dni od czasów, gdy się poznali
c) nie kocha go już
d) nie może porzucić ślubów
RozwiÄ…zanie
Wallenrod po tym, jak został wielkim mistrzem:
a) opuścił Malbork
b) narzucał rycerzom zakonnym posty i pokuty
c) drobne przewinienia karał śmiercią
d) pozwalał zakonnikom na liczne biesiady
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:

kontakt | polityka cookies