Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mitologia
Trzecim zadaniem miało być polowanie na łanię cerynejską o złotej sierści i rogach z brązu, która pasła się na stokach Arkadii. Herakles pojmał ją po roku tropienia nad źródłami Istru. Gdy niósł zwierzę pojawiła się przed nim bogini łowów i opiekunka zwierząt Artemis i spytała, dlaczego pojmał jej ulubione zwierzę. Gdy wysłuchała jego historii pozwoliła mu zabrać łanię. Czwarta praca polegała na złowieniu żywcem dzika z Erymantu. Po drodze zatrzymał się u centaura Folosa i zażądał wina, by ukoić pragnienie. Folos miał jedynie dzban należący do wszystkich centaurów, prezent od samego Dionizosa. Gdy otworzył kadź błogi zapach przywołał inne centaury, które rzuciły się na Heraklesa. Dzielny mąż skutecznie radził sobie z przeciwnikami za pomocą strzał z jadem hydry i maczugi, aż w końcu pierzchły do najstarszego z nich – Chirona. Herakles przez przypadek postrzelił przyjaciela z dawnych lat. Ten nie mógł jednak umrzeć, gdyż był nieśmiertelny i skazany został na wieczne męczarnie. Herakles zabił jeszcze wiele centaurów. Niestety, poległ także Folos, który zadrasnął się strzałą z jadem hydry. Miejsce przebywania dzika z Erymantu Herkules poznał po zrytej i jałowej ziemi. Udało mu się wywabić wielkie zwierzę z kłami z lasu, pojmać i odnieść na dwór w Mykenach.
Teraz miał Herkules w krótkim czasie oczyścić stajnie króla Augiasza władcy Elidy w jeden dzień. Była to poniżająca praca. Stajnie, w których przebywało trzy tysiące zwierząt tonęły w nawozie. Król w zamian za wykonanie zadania obiecał mu jedną dziesiątą swojego stada. Herkules otworzył drzwi stajni, połączył dwie rzeki (Alfejos i Penejos) i za pomocą nurtu usunął nieczystości. Chytry władca nie chciał mu oddać obiecanej nagrody, więc Herkules wyzwał go, pokonał i wziął to, co było mu przyrzeczone. Eurysteusz nie uznał tej pracy, twierdząc, że została wykonana dla zysku. Tym razem heros miał zapolować na potworne ptaki stymfalijskie - krwiożercze stworzenia z żelaznymi skrzydłami, dziobami i pazurami żyjące w bagnach jeziora Stymfalis. Udał się wraz z Ilaosem, jednak nie mógł dojrzeć ptaków. Gdy ogarnęło go przerażenie i potworne znużenie zjawiła się Atena i ofiarowała mu dwie grzechotki, a także tchnęła w herosa nowe siły. Dźwięk grzechotek wywabił ptaki z lasu. Herakles zaczął po kolei zabijać je strzałami, a pozostałe przy życiu uciekły na kraniec świata.
Następną pracą było przyprowadzenie do Eurysteusza żywego byka kreteńskiego. Król Krety Minos obiecał ofiarować Posejdonowi w ofierze żywe stworzenie, które pierwsze wyłoni się z fal morza. Bóg wysłał z dna mórz cudownego byka. Minos jednak chciał go zachować i podmienił zwierzę ofiarne. Za karę byk Posejdona zaczął pustoszyć kreteńskie pola. Gdy przybył Herakles król Minos ucieszył się. Po pojmaniu byka ofiarował herosowi statek, na którym byk został przetransportowany do Myken. Eurysteusz ucieszył się z nabytku, jednak byk zerwał się i spustoszył Lakonię oraz Arkadię. Kolejnym zadaniem było przyprowadzenie do Myken koni władcy trackiego Diomedesa. Konie te karmione były ludzkim mięsem. Herakles przegonił straże i rzucił zwłoki okrutnego pana Tracji jego koniom na pożarcie. Gdy miał odpłynąć ze zdobyczą zaatakowali go Trakowie. Oddał konie pod opiekę Abderosowi, a sam rozprawił się z napastnikami. Po powrocie okazało się, że żarłoczne zwierzęta rozszarpały przyjaciela – na jego cześć zostało założone miasto Abdera. Mit o Heraklesie – streszczenie
Autor: Jakub RudnickiTrzecim zadaniem miało być polowanie na łanię cerynejską o złotej sierści i rogach z brązu, która pasła się na stokach Arkadii. Herakles pojmał ją po roku tropienia nad źródłami Istru. Gdy niósł zwierzę pojawiła się przed nim bogini łowów i opiekunka zwierząt Artemis i spytała, dlaczego pojmał jej ulubione zwierzę. Gdy wysłuchała jego historii pozwoliła mu zabrać łanię. Czwarta praca polegała na złowieniu żywcem dzika z Erymantu. Po drodze zatrzymał się u centaura Folosa i zażądał wina, by ukoić pragnienie. Folos miał jedynie dzban należący do wszystkich centaurów, prezent od samego Dionizosa. Gdy otworzył kadź błogi zapach przywołał inne centaury, które rzuciły się na Heraklesa. Dzielny mąż skutecznie radził sobie z przeciwnikami za pomocą strzał z jadem hydry i maczugi, aż w końcu pierzchły do najstarszego z nich – Chirona. Herakles przez przypadek postrzelił przyjaciela z dawnych lat. Ten nie mógł jednak umrzeć, gdyż był nieśmiertelny i skazany został na wieczne męczarnie. Herakles zabił jeszcze wiele centaurów. Niestety, poległ także Folos, który zadrasnął się strzałą z jadem hydry. Miejsce przebywania dzika z Erymantu Herkules poznał po zrytej i jałowej ziemi. Udało mu się wywabić wielkie zwierzę z kłami z lasu, pojmać i odnieść na dwór w Mykenach.
Teraz miał Herkules w krótkim czasie oczyścić stajnie króla Augiasza władcy Elidy w jeden dzień. Była to poniżająca praca. Stajnie, w których przebywało trzy tysiące zwierząt tonęły w nawozie. Król w zamian za wykonanie zadania obiecał mu jedną dziesiątą swojego stada. Herkules otworzył drzwi stajni, połączył dwie rzeki (Alfejos i Penejos) i za pomocą nurtu usunął nieczystości. Chytry władca nie chciał mu oddać obiecanej nagrody, więc Herkules wyzwał go, pokonał i wziął to, co było mu przyrzeczone. Eurysteusz nie uznał tej pracy, twierdząc, że została wykonana dla zysku. Tym razem heros miał zapolować na potworne ptaki stymfalijskie - krwiożercze stworzenia z żelaznymi skrzydłami, dziobami i pazurami żyjące w bagnach jeziora Stymfalis. Udał się wraz z Ilaosem, jednak nie mógł dojrzeć ptaków. Gdy ogarnęło go przerażenie i potworne znużenie zjawiła się Atena i ofiarowała mu dwie grzechotki, a także tchnęła w herosa nowe siły. Dźwięk grzechotek wywabił ptaki z lasu. Herakles zaczął po kolei zabijać je strzałami, a pozostałe przy życiu uciekły na kraniec świata.
Eurysteusz nie mógł na razie wymyślić kolejnego zadania, dlatego Herakles, korzystając z przerwy przyłączył się do wyprawy Argonautów kierowanej przez Jazona i udał się do Kolchidy po „złote runo”. Gdy powrócił miał zgodnie z poleceniem pana Myken zdobyć pas Hipolity – królowej Amazonek. Były to dzielne wojowniczki zamieszkujące krainę scytyjską. Gardziły mężczyznami i żyły wojną. Obcinały sobie prawą pierś, by nie przeszkadzała im przy strzelaniu z łuku. Herakles zebrał dzielnych wojowników, a wśród nich króla Aten – Tezeusza. W państwie Amazonek wojownicy przyjęci zostali jak bohaterowie. Jednak, gdy rozeszła się wieść, że jeden z Hellenów pragnie porwać Amazonkę, kobiety zaatakowały przybyszów. Walka była bardzo krwawa, a odwagi kobietom dodawał prezent Aresa – cudowny pas czyniący właściciela niezwyciężonym. Jednak zakochana w Tezeuszu Antiopia ukradła pas i dzięki temu Herakles zwyciężył (inna wersja głosi, że Herakles chciał porwać królową, pokonał Amazonki, zabił Hipolitę i zabrał pas Aresa). Podczas powrotu u wybrzeży Troi Herakles dostrzegł piękną dziewicę złożoną w ofierze. Okazało się, że to Hezjona - córka króla Troi – Laomedona. Król nie dotrzymał słowa danego Posejdonowi (nie dał mu zapłaty za wybudowanie murów Troi) i musiał oddać potworowi morskiemu swe dziecko w ofierze. Za ocalenie Hezjony obiecał Herosowi wspaniałe rumaki. Gdy Herakles zabił potwora król nie dotrzymał słowa.
strona: 1 2 3 4
Szybki test:
Odyseusz uczestniczył w wojnie Olimpijczyków z:a) centaurami
b) tytanami
c) satyrami
d) gigantami
Rozwiązanie
Żona Heraklesa zabita przez niego w szale to:
a) Alkmena
b) Dejanira
c) Iola
d) Megara
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies