Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mitologia
Askaniusz, syn Eneasza i Lawinii założył miasto Alba Longa – siedzibę dynastii Eneasza. Panowało tam wielu królów, na koniec na tronie zasiadł Prokas, ojciec dwóch synów Numitora i Amuliusa. Numitor był starszy, dlatego zasiadł na tronie, jednak zazdrosny Amulius zebrał wojsko i obalił władcę. Jego córkę, Reę Sylwię, uczynił kapłanką w świątyni Westy. Jednak dziewczyna z woli bogów powiła bliźnięta: Romulusa i Remusa. Ich ojcem był srogi Mars. Jednak Amulius nie uwierzył w zrządzenie bogów, kazał głodzić westalkę, a niemowlęta utopić w Tybrze.
Dzieci włożone w koszyk popłynęły aż pod wzgórze Palatynu. Koszyk zaczepił się o drzewo figowe, woda cofnęła się. Płacz dzieci usłyszała wilczyca i nakarmiła je. Robiła to każdego dnia. Dzięcioł, ptak Marsa, dokarmiał je owocami i jagodami leśnymi. Podpatrzył to pasterz królewski, Faustulus i, gdy zwierzęta oddaliły się, wziął bliźnięta do domu. Chłopcy wyrośli na silnych młodzieńców. Zajmowali się łowami, zapasami, zasadzali się na zbójców. Po jednej ze sprzeczek między pastuchami Numitora i Amuliusa Remus trafił na dwór zdetronizowanego króla. Poznał on swego wnuka i po sprowadzeniu Remulusa zaplanował na bracie zemstę. Młodzieńcy zbrojnie obalili uzurpatora i osadzili dziadka na tronie.
Nie pozostali jednak w Alba Longa i wyruszyli w miejsce, gdzie karmiła ich wilczyca, by założyć własne miasto. Zaczęli się kłócić, od którego z nich miasto otrzyma nazwę. Postanowili poradzić się bogów. Remus zasiadł na Awentynie, a Romulus na Kapitolu. Pierwszemu ukazało się sześć sęp[ów, zaś drugiemu dwanaście, więc uznano, że Romulus zostanie głównym założycielem. Mężczyzna wziął pług i zaorał pole, na którym miała powstać Roma. Ostatnia głęboka bruzda wyznaczała jego granice. Remus śmiał się z brata, a gdy przekroczył bruzdę Romulus, jako król Rzymu i protoplasta rodu królów zabił go, mówiąc: „Tak niechaj ginie każdy, kto ośmieli się przekroczyć gwałtem granice mojego państwa”.
W nowym mieście nie miał kto zamieszkać. Romulus ogrodził gaj, który nazwał azylum i ogłosił, że kto doń wejdzie zostanie oczyszczony z wszelkich win. Dzięki temu zgromadził władca tęgich mieszkańców wywodzących się z rabusiów i rzezimieszków. Dzięki nim otoczył miasto murami i zapewnił mu wodę. Brakowało jednak kobiet. Romulus przyodział najprzystojniejszych młodzieńców i wysłał do okolicznych gmin, jednak te odmawiały oddania kobiet za złodziei i złoczyńców. Władcy Romy udało się powściągnąć przestępcze zapędy swych poddanych. Wkrótce urządził igrzyska i festyny. Zjechali się na nie okoliczni mężowie z żonami i córkami. Podczas tańców na znak władcy jego kompani porwali kobiety. Najwięcej wśród nich było Sabinek, które słynęły z urody.
Sabinowie wraz z okolicznymi gminami zorganizowali wyprawę na Rzym. Na ich czele stał sabiński król Titus Tatius. Gdy zdobyto rzymski zamek obronny walki przeniosły się na ulice miasta. Porwane kobiety wkroczyły między walczących wołając o opamiętanie, bo zżyły się już z nowymi partnerami. Obydwaj królowie ogłosili zawieszenie broni i udali się na naradę – ogłosili połączenie się w jedno państwo i wspólne rządy. Historia założenia Rzymu – streszczenie
Autor: Jakub RudnickiAskaniusz, syn Eneasza i Lawinii założył miasto Alba Longa – siedzibę dynastii Eneasza. Panowało tam wielu królów, na koniec na tronie zasiadł Prokas, ojciec dwóch synów Numitora i Amuliusa. Numitor był starszy, dlatego zasiadł na tronie, jednak zazdrosny Amulius zebrał wojsko i obalił władcę. Jego córkę, Reę Sylwię, uczynił kapłanką w świątyni Westy. Jednak dziewczyna z woli bogów powiła bliźnięta: Romulusa i Remusa. Ich ojcem był srogi Mars. Jednak Amulius nie uwierzył w zrządzenie bogów, kazał głodzić westalkę, a niemowlęta utopić w Tybrze.
Dzieci włożone w koszyk popłynęły aż pod wzgórze Palatynu. Koszyk zaczepił się o drzewo figowe, woda cofnęła się. Płacz dzieci usłyszała wilczyca i nakarmiła je. Robiła to każdego dnia. Dzięcioł, ptak Marsa, dokarmiał je owocami i jagodami leśnymi. Podpatrzył to pasterz królewski, Faustulus i, gdy zwierzęta oddaliły się, wziął bliźnięta do domu. Chłopcy wyrośli na silnych młodzieńców. Zajmowali się łowami, zapasami, zasadzali się na zbójców. Po jednej ze sprzeczek między pastuchami Numitora i Amuliusa Remus trafił na dwór zdetronizowanego króla. Poznał on swego wnuka i po sprowadzeniu Remulusa zaplanował na bracie zemstę. Młodzieńcy zbrojnie obalili uzurpatora i osadzili dziadka na tronie.
Nie pozostali jednak w Alba Longa i wyruszyli w miejsce, gdzie karmiła ich wilczyca, by założyć własne miasto. Zaczęli się kłócić, od którego z nich miasto otrzyma nazwę. Postanowili poradzić się bogów. Remus zasiadł na Awentynie, a Romulus na Kapitolu. Pierwszemu ukazało się sześć sęp[ów, zaś drugiemu dwanaście, więc uznano, że Romulus zostanie głównym założycielem. Mężczyzna wziął pług i zaorał pole, na którym miała powstać Roma. Ostatnia głęboka bruzda wyznaczała jego granice. Remus śmiał się z brata, a gdy przekroczył bruzdę Romulus, jako król Rzymu i protoplasta rodu królów zabił go, mówiąc: „Tak niechaj ginie każdy, kto ośmieli się przekroczyć gwałtem granice mojego państwa”.
W nowym mieście nie miał kto zamieszkać. Romulus ogrodził gaj, który nazwał azylum i ogłosił, że kto doń wejdzie zostanie oczyszczony z wszelkich win. Dzięki temu zgromadził władca tęgich mieszkańców wywodzących się z rabusiów i rzezimieszków. Dzięki nim otoczył miasto murami i zapewnił mu wodę. Brakowało jednak kobiet. Romulus przyodział najprzystojniejszych młodzieńców i wysłał do okolicznych gmin, jednak te odmawiały oddania kobiet za złodziei i złoczyńców. Władcy Romy udało się powściągnąć przestępcze zapędy swych poddanych. Wkrótce urządził igrzyska i festyny. Zjechali się na nie okoliczni mężowie z żonami i córkami. Podczas tańców na znak władcy jego kompani porwali kobiety. Najwięcej wśród nich było Sabinek, które słynęły z urody.
Podczas jednego z przeglądów wojsk przez starego już Romulusa rozpętała się burza. Mgła zasłoniła tron władcy, a gdy się uniosła miejsce było puste. Mieszkańcy nie wiedzieli, co o tym sadzić. Nazajutrz jeden z senatorów wyjaśnił, że bogowie wzięli Romulusa do siebie. Odtąd zwano go Kwirinusem. Płaczącą po mężu Hersylię pocieszyła wysłanka Junony Iryda. Zaprowadziła ją do gaju na wzgórzu kwirynalskim. Odmieniła ją spadająca gwiazda i powiększyła grono bogów pod imieniem Hory. Po Romulusie panowało jeszcze sześciu królów, po czym zaprowadzono republikę.
Szybki test:
Ilu królów miał Rzym do czasów republiki?a) 7
b) 2
c) 6
d) 44
Rozwiązanie
Z jakiej krainy mieszkańcy Rzymu porwali najwięcej kobiet?
a) z państwa Etrusków
b) z państwa Latynów
c) z Grecji
d) z państwa Sabinów
Rozwiązanie
Na jakim wzgórzu Romulus wypatrywał znaku swojej wyższości?
a) na Awentynie
b) na Kapitolu
c) na Kwirynale
d) na Palatynie
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies