Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mitologia
Herakles był synem Zeusa i śmiertelnej Alkmeny wywodzącej się z rodu Perseusza. Jego przybranym ojcem był wygnany król Tyryntu Amfitrion przebywający w Tebach. Hera nienawidziła ziemskiej kochanki męża i przez całe życie prześladowała jej syna. Gdy Herakles był mały zesłała dwa węże, które podpełzły do jego kołyski i zaczęły go dusić. Niewiele myśląc chłopczyk udusił je gołymi rękami co przerażonych rodziców wprawiło w zdumienie. Przywołany do chłopca ślepy wróżbita Terezjasz przepowiedział mu trudną drogę, sławę i wielkość. Amfitrion postanowił dać chłopcu wzorowe wychowanie. Chłopiec w sztukach walki robił duże postępy, jednak nie był muzykalny i niechcący zabił swego nauczyciela rzucając weń lirą. Z powodu wyrzutów sumienia zaczął w górach paść owce. Wszyscy podziwiali jego nadludzką siłę. Jako osiemnastolatek był najsilniejszym i najurodziwszym młodzieńcem w kraju.
Pewnego razu na rozstaju dróg ukazały się mu dwie boginie. Jedną z nich była Rozkosz, obiecująca ziemskie przyjemności, a drugą Cnota kreśląca trudną drogę walki o uciśnionych, ale prowadzącą do wiecznej chwały. Wybrał tę drugą. Gdy powrócił do ojca okazało się, że jego stada dziesiątkuje straszny lew. Udało mu się go zabić, a z jego skóry zrobił sobie strój zaś z głowy hełm. Następnie rozprawił się z wysłannikami króla Miniów Erginosa okupującego Teby, a następnie zamierzał zbrojnie się z nim rozprawić. Wraz z kilkoma odważnymi młodzieńcami ubranymi w starożytne zbroje wyciął w pień wojska i pokonał Erinosa. Podczas walk zginął Amfitrion. Herakles dotarł i spalił w odwecie stolicę Miniów. Wdzięczny Kreon oddał mu za żonę swą córkę – Megarę, z którą bohater miał troje dzieci.
Jeszcze przed narodzinami Heraklesa Zeus zapowiedział, że pierwszy wnuk Perseuszowy będzie panował nad całym rodem i zasiądzie wśród bogów. Zazdrosna o Alkmenę Hera przyspieszyła poród innego potomka Eurysteusza i to on, zgodnie z zapowiedzią zapanował w Argolidzie. Herakles musiał radzić sobie sam. Gdy Eurysteusz dorósł wezwał Herallesa i kazał sobie służyć. Heros udał się po radę do wyroczni delfickiej. W Delfach dowiedział się, że ma służyć tchórzliwemu i pysznemu władcy, dopóki nie wykona dziesięciu wskazanych przez niego prac. Herakles spochmurniał i zaczął popadać w obłęd. Zamierzył się nawet mieczem na swego przyjaciela – Iolaosa. W szaleństwie Herakles zabił swoje dzieci i żonę Megarę. Gdy po paru dniach oprzytomniał, pogrążył się w żałobie. Po wielu dniach cierpienia udał się na dwór Erysteusza, by mu służyć, aby odpokutować winy.
Władca Tyryntu przez swego sługę Kopreusza nakazał mu przynieść skórę lwa z Nemei, który siał spustoszenie porywając ludzi i bydło. Żaden cios zadany ludzką ręką nie mógł go zranić. Herakles z łukiem i maczugą z pnia dzikiej oliwki wyruszył na poszukiwanie potwora. Usłyszawszy zbliżającego się zwierza ukrył się w zaroślach, z których wysłał w kierunku zwierza strzałę. Ta jednak odbiła się od płowej skóry, podobnie jak druga skierowana w serce. Potwór doskoczył do bohatera, a ten z całej siły uderzył go maczugą. Po chwili lew podniósł się, a wówczas Herakles zaczął go dusić gołymi rękoma, aż zwierz padł martwy. Z jego skóry uczynił Herakles odporny na pociski i strzały pancerz i hełm i powrócił do Erysteusza. Mit o Heraklesie – streszczenie
Autor: Jakub RudnickiHerakles był synem Zeusa i śmiertelnej Alkmeny wywodzącej się z rodu Perseusza. Jego przybranym ojcem był wygnany król Tyryntu Amfitrion przebywający w Tebach. Hera nienawidziła ziemskiej kochanki męża i przez całe życie prześladowała jej syna. Gdy Herakles był mały zesłała dwa węże, które podpełzły do jego kołyski i zaczęły go dusić. Niewiele myśląc chłopczyk udusił je gołymi rękami co przerażonych rodziców wprawiło w zdumienie. Przywołany do chłopca ślepy wróżbita Terezjasz przepowiedział mu trudną drogę, sławę i wielkość. Amfitrion postanowił dać chłopcu wzorowe wychowanie. Chłopiec w sztukach walki robił duże postępy, jednak nie był muzykalny i niechcący zabił swego nauczyciela rzucając weń lirą. Z powodu wyrzutów sumienia zaczął w górach paść owce. Wszyscy podziwiali jego nadludzką siłę. Jako osiemnastolatek był najsilniejszym i najurodziwszym młodzieńcem w kraju.
Pewnego razu na rozstaju dróg ukazały się mu dwie boginie. Jedną z nich była Rozkosz, obiecująca ziemskie przyjemności, a drugą Cnota kreśląca trudną drogę walki o uciśnionych, ale prowadzącą do wiecznej chwały. Wybrał tę drugą. Gdy powrócił do ojca okazało się, że jego stada dziesiątkuje straszny lew. Udało mu się go zabić, a z jego skóry zrobił sobie strój zaś z głowy hełm. Następnie rozprawił się z wysłannikami króla Miniów Erginosa okupującego Teby, a następnie zamierzał zbrojnie się z nim rozprawić. Wraz z kilkoma odważnymi młodzieńcami ubranymi w starożytne zbroje wyciął w pień wojska i pokonał Erinosa. Podczas walk zginął Amfitrion. Herakles dotarł i spalił w odwecie stolicę Miniów. Wdzięczny Kreon oddał mu za żonę swą córkę – Megarę, z którą bohater miał troje dzieci.
Jeszcze przed narodzinami Heraklesa Zeus zapowiedział, że pierwszy wnuk Perseuszowy będzie panował nad całym rodem i zasiądzie wśród bogów. Zazdrosna o Alkmenę Hera przyspieszyła poród innego potomka Eurysteusza i to on, zgodnie z zapowiedzią zapanował w Argolidzie. Herakles musiał radzić sobie sam. Gdy Eurysteusz dorósł wezwał Herallesa i kazał sobie służyć. Heros udał się po radę do wyroczni delfickiej. W Delfach dowiedział się, że ma służyć tchórzliwemu i pysznemu władcy, dopóki nie wykona dziesięciu wskazanych przez niego prac. Herakles spochmurniał i zaczął popadać w obłęd. Zamierzył się nawet mieczem na swego przyjaciela – Iolaosa. W szaleństwie Herakles zabił swoje dzieci i żonę Megarę. Gdy po paru dniach oprzytomniał, pogrążył się w żałobie. Po wielu dniach cierpienia udał się na dwór Erysteusza, by mu służyć, aby odpokutować winy.
Kolejnym zadaniem miało być zabicie hydry lerneńskiej potwora o dziewięciu łbach grasującego w pobliżu miasta Argos. Wybrał się na wyprawę z przyjacielem – Iolaosem. Na bagnach ognistymi strzałami wywabił hydrę z kryjówki. Potwór zaczął ziać ogniem, a sto macek wyciągnęło się w stronę herosa. Strzały odbijały się od cielska bestii. Postanowił odrąbać jej głowy toporem, jednak na miejsce odrąbanej głowy wyrastały dwie nowe. Na dodatek zaatakował go wielki krab. Zawołał więc na pomoc przyjaciela, który wypalał miejsca po odrąbanych łbach. Ostatnią nieśmiertelną głowę Herakles także odrąbał, wrzucił do dołu i przygniótł wielkim głazem. W żółci hydry zanurzył groty swych strzał. Tyran nie uznał tej pracy.
strona: 1 2 3 4
Szybki test:
Odyseusz uczestniczył w wojnie Olimpijczyków z:a) tytanami
b) centaurami
c) satyrami
d) gigantami
Rozwiązanie
Żona Heraklesa zabita przez niego w szale to:
a) Dejanira
b) Iola
c) Megara
d) Alkmena
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies