Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mitologia
Janus - duch opiekuńczy drzwi i bram, który stał się później bogiem wszelkiego początku, jedno z najstarszych bóstw italskich. Jemu był poświęcony pierwszy brzask dnia, początek każdego miesiąca, a styczeń, jako pierwszy miesiąc w roku, wziął od niego nazwę — Januarius. Był czczony na równi z Jowiszem. Podczas wojny wojsko rzymskie przechodziło na Forum Romanum przez bramę – świątynię Janusa. Zamykano ją w czasach pokoju. Janusa przedstawiano z dwiema twarzami zwróconymi w przeciwnych kierunkach. Jego atrybutami były klucze i laska.
Jowisz - odpowiednik greckiego Zeusa, bóg światłości. Dniem poświęconym Jowiszowi był każdy idus, połowa miesiąca, na którą przypada pełnia księżyca. Jowisz był panem wszystkich zjawisk niebieskich. Od jego łaski zależała uprawa roli i winorośli, ponieważ zsyłał deszcze lub decydował o suszy. Jego bronią był piorun. Miejsce ugodzone piorunem stawało się święte. Otaczano je obmurowaniem i składano przy nim ofiary. Był także bogiem wojny i od niego zależały rzymskie zwycięstwa. Najokazalszą uroczystością na jego cześć był triumf.
Junona - odpowiedniczka greckiej Hery. Uczyniono z niej małżonkę Jowisza, królową bogów. Była uosobieniem „matrony” rzymskiej— idealnej żony i matki. W dniu pierwszego marca, który miał być rocznicą urodzin Marsa, kobiety obchodziły święto Junony, zwane Matronalia. Składano ofiary za pomyślność związków małżeńskich, mężowie dawali podarki żonom, panie domu zastawiały ucztę dla niewolnic.
Minerwa – była dawnym bóstwem italskim. Jej imię oznaczało siłę duchową, myśl, dlatego uważano ją za opiekunkę wszystkich sztuk i rzemiosł, jak grecką Atenę.
Mars - patron zwad i waśni, był ogólnoitalskim bogiem wojny. Jego pierwotnym wizerunkiem był fetysz w postaci włóczni. Za święte zwierzę Marsa uchodził wilk. Jako obrońca granic, był Mars jednocześnie stróżem pól i urodzajów. Składano mu ofiarę ze świni, owcy i wołu.
Westa - bogini ogniska domowego. Wyobrażana na wzór greckiej Hestii. Czczono ją w każdym domu i w każdym mieście. W Rzymie jej świątynia była niejako ośrodkiem stolicy, a przez nią całego państwa. Kult Westy był prastary. Świątynia wraz z gajem leżała na stoku Palatynu, przy Via Sacra, przy tej drodze świętej, którą szły pochody triumfalne zwycięskich wodzów. Świątynia była mała, okrągła, przypominająca swym wyglądem pierwotne chaty z gliny najdawniejszych mieszkańców Rzymu. Dzieliła się na dwie części: w jednej płonął wieczny ogień Westy, i ta była dostępna za dnia dla wszystkich, druga część była zakryta przed oczyma ludzi. Przechowywano w niej pewne tajemnicze świętości, od których zależało szczęście Rzymu. Służbę w świątyni pełniły westalki, których było sześć.
Neptun – przypominał greckiego Posejdona. Początkowo bóg chmur i deszczu, dopiero późnej, na wzór grecki, stał się panem wszystkich bóstw wodnych. Jako władca morza przedstawiany był z trójzębem. Rzymscy bogowie (panteon)
Autor: Jakub RudnickiJanus - duch opiekuńczy drzwi i bram, który stał się później bogiem wszelkiego początku, jedno z najstarszych bóstw italskich. Jemu był poświęcony pierwszy brzask dnia, początek każdego miesiąca, a styczeń, jako pierwszy miesiąc w roku, wziął od niego nazwę — Januarius. Był czczony na równi z Jowiszem. Podczas wojny wojsko rzymskie przechodziło na Forum Romanum przez bramę – świątynię Janusa. Zamykano ją w czasach pokoju. Janusa przedstawiano z dwiema twarzami zwróconymi w przeciwnych kierunkach. Jego atrybutami były klucze i laska.
Jowisz - odpowiednik greckiego Zeusa, bóg światłości. Dniem poświęconym Jowiszowi był każdy idus, połowa miesiąca, na którą przypada pełnia księżyca. Jowisz był panem wszystkich zjawisk niebieskich. Od jego łaski zależała uprawa roli i winorośli, ponieważ zsyłał deszcze lub decydował o suszy. Jego bronią był piorun. Miejsce ugodzone piorunem stawało się święte. Otaczano je obmurowaniem i składano przy nim ofiary. Był także bogiem wojny i od niego zależały rzymskie zwycięstwa. Najokazalszą uroczystością na jego cześć był triumf.
Junona - odpowiedniczka greckiej Hery. Uczyniono z niej małżonkę Jowisza, królową bogów. Była uosobieniem „matrony” rzymskiej— idealnej żony i matki. W dniu pierwszego marca, który miał być rocznicą urodzin Marsa, kobiety obchodziły święto Junony, zwane Matronalia. Składano ofiary za pomyślność związków małżeńskich, mężowie dawali podarki żonom, panie domu zastawiały ucztę dla niewolnic.
Minerwa – była dawnym bóstwem italskim. Jej imię oznaczało siłę duchową, myśl, dlatego uważano ją za opiekunkę wszystkich sztuk i rzemiosł, jak grecką Atenę.
Mars - patron zwad i waśni, był ogólnoitalskim bogiem wojny. Jego pierwotnym wizerunkiem był fetysz w postaci włóczni. Za święte zwierzę Marsa uchodził wilk. Jako obrońca granic, był Mars jednocześnie stróżem pól i urodzajów. Składano mu ofiarę ze świni, owcy i wołu.
Westa - bogini ogniska domowego. Wyobrażana na wzór greckiej Hestii. Czczono ją w każdym domu i w każdym mieście. W Rzymie jej świątynia była niejako ośrodkiem stolicy, a przez nią całego państwa. Kult Westy był prastary. Świątynia wraz z gajem leżała na stoku Palatynu, przy Via Sacra, przy tej drodze świętej, którą szły pochody triumfalne zwycięskich wodzów. Świątynia była mała, okrągła, przypominająca swym wyglądem pierwotne chaty z gliny najdawniejszych mieszkańców Rzymu. Dzieliła się na dwie części: w jednej płonął wieczny ogień Westy, i ta była dostępna za dnia dla wszystkich, druga część była zakryta przed oczyma ludzi. Przechowywano w niej pewne tajemnicze świętości, od których zależało szczęście Rzymu. Służbę w świątyni pełniły westalki, których było sześć.
Diana – bogini italska, którą utożsamiano z grecką Artemidą. Dawniej była boginią kwitnącej przyrody, panią zielonych gajów, opiekunką zwierząt. Była boginią poważną i stateczną. Na wzór Artemidy oddała się namiętnie polowaniu i sprawiła sobie srebrzysty rydwan, aby co noc, jako bogini księżyca, jeździć po niebie. Biedota miejska i wiejska uważała ją za swą szczególną patronkę, albowiem dobra bogini niosła pociechę w niedoli i leczyła choroby umęczonego ciała.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies