Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Odprawa posłów greckich

Streszczenie „Odprawy posłów greckich” w pigułce

Autor: Karolina Marl�ga

Prolog
Na środku Placu Publicznego w Troi przed pałacem zebrał się Chór panien trojańskich. Kobiety zasiadły na stopniach na środku placu.

Monolog Antenora, który przedstawił zarys historii uprowadzenie pięknej greczynki - Heleny przez Parysa. Mężczyzna wygłosił swoje zdanie, iż kobieta powinna powrócić do swojej ojczyzny, dzięki czemu Troja uniknie wielkiej wojny z Grekami.

Epeisodion I

Parys usiłował pozyskać przychylność Antenora. Mężczyzna zapowiedział jednak, że pozostanie wierny swoim przekonaniom i poprze roszczenia greckich posłów wobec księcia Troi. Antenor odpierał argumenty Parysa, który oskarżał go o to, iż większą sympatią darzy obcych, niż swoich pobratymców. Roztropny mężczyzna odparł, że dla niego najważniejszymi wartościami są prawda, sumienie, sprawiedliwość i uczciwość. Parys poczuł się urażony stanowczością Antenora.

Pieśń chóru (stasimon) I

Chorus zaintonował pieśń o mądrości i młodości, o tym, że niemożliwe jest połączenie tych dwóch wartości.

Epeisodion II

Helena ubolewała nad swoim losem. Spodziewała się, iż wkrótce Parysa spotka kara ze strony Greków. Kobieta spodziewała się, iż powrót do ojczyzny będzie dla niej bardzo trudny i upokarzający. Z rozczuleniem wspominała swoje życie, które było wspaniałe, dopóki nie spotkała w nim Parysa. Pani Stara, opiekunka Heleny, próbowała pocieszyć dziewczynę, zapewniając, iż z pewnością los wkrótce się do niej uśmiechnie. Piękna greczynka była jednak przekonana, że jej życie to pasmo utrapień. Pani Stara prosiła, by Helena powierzyła swój los Bogu.

Pieśń chóru II

Druga pieśń Chorusu dotyczyła obowiązków władcy wobec swojego ludu. Stanowi ona samodzielny utwór, wydany w zbiorze Jana Kochanowskiego Pieśni, Jej incipit brzmi „Wy, który pospolitą rzeczą władacie”.

Epeisodion III

Poseł oświadczył Helenie, iż Priam – król Troi – postanowił, iż kobieta nie zostanie wydana Grekom. Kobieta poprosiła go o dokładną relację z narady. Rada trojańska, w której zasiadali panowie, zebrała się, aby wysłuchać słów króla i jego syna. Priam zapewnił zgromadzonych, iż całkowicie zdaje się na ich decyzję w sprawie konfliktu z Grekami. Parys przedstawił radzie swoje racje. Zapewniał, iż nie porwał Heleny z własnej woli. Była ona nagrodą dla niego od bogini Wenus, którą ten uznał za najpiękniejszą spośród trzech bóstw.

Parys wytykał Grekom, iż oni sami wielokrotnie dopuszczali się w przeszłości porwań cudzych żon. Za przykład posłużyła mu historia Medei, uprowadzonej przez Jazona. Następnie dodał, iż wielu Greków dopuściło się porwania trojańskich kobiet i zmuszania ich do małżeństwa z nimi. Antenor obalił argumenty Parysa twierdząc, że porwanie Medei miało miejsce w odległej przeszłości, a słowa Wenus nie upoważniały księcia do łamania prawa.

Kolejni mówcy poparli Antenora. Jedynie Iketaon postanowił bronić Parysa. Mężczyzna podburzył Trojan przeciwko Grekom. Apelował, by jego rodacy nie poddawali się najeźdźcom i dzielnie stawili im czoła w obronie swojej niezależności i niepodległości. Swoją wypowiedź zakończył stwierdzeniem, iż Troja powinna oddać Helenę dopiero wtedy, gdy Grecy przyznają się do uprowadzenia Medei. Na sali obrad zawrzało po przemówieniu Iketeona. Podczas głosowania okazało się, iż jego słowa poskutkowały tak bardzo na słuchaczy, iż wszyscy z nich opowiedzieli się za Parysem. Priamowi nie pozostało nic innego, jak zaakceptować decyzję panów, chociaż wiedział, że oznaczała ona wojnę z Grecją.

Pieśń chóru

Kolejne wystąpienie chóru było zapowiedzią pojawienia się w Troi rozwścieczonych posłów greckich.

Epeisodion IV

Ulisses nie ukrywał swego oburzenia i obrzydzenia dla Trojan, którzy tak zdecydowanie poparli Parysa. Gardził „złotą młodzieżą”, którą nazywał „darmozjadami” niezdolnymi do obrony własnej ojczyzny. Nie krył, iż z łatwością wojska greckie rozprawią się ze zgrają pijaków i śpiochów. Menelaos, prawowity mąż Heleny, pałał chęcią zemsty na Parysie.

strona: 1 2

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Odprawa posłów greckich” - streszczenie szczegółowe Streszczenie „Odprawy posłów greckich” w pigułce	Geneza i tytuł „Odprawy posłów greckich” Czas i miejsce akcji „Odprawy posłów greckich” „Odprawa posłów greckich” jako dramat moralno-polityczny Problemy XVI-wiecznej Polski ukazane w „Odprawie posłów greckich” - polityczna wymowa utworu Jan Kochanowski - biografia Zarys historii Heleny i Parysa (mit tebański) „Odprawa posłów greckich” przykładem utworu parenetycznego „Odprawa posłów greckich” jako tragedia humanistyczna Obraz polskiego społeczeństwa w „Odprawie posłów greckich” Uniwersalizm treści „Odprawy posłów greckich” Cechy dramatu antycznego na przykładzie struktury i kompozycji „Odprawy posłów greckich” Motywy literackie w „Odprawie posłów greckich” Kalendarium twórczości Jana Kochanowskiego Cytaty z twórczości Kochanowskiego Najważniejsze cytaty „Odprawy posłów greckich” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka bohaterów „Odprawy posłów greckich”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies