Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Odprawa posłów greckich
Prolog
Na środku Placu Publicznego w Troi przed pałacem zebrał się Chór panien trojańskich. Kobiety zasiadły na stopniach na środku placu.
Monolog Antenora, który przedstawił zarys historii uprowadzenie pięknej greczynki - Heleny przez Parysa. Mężczyzna wygłosił swoje zdanie, iż kobieta powinna powrócić do swojej ojczyzny, dzięki czemu Troja uniknie wielkiej wojny z Grekami.
Epeisodion I
Parys usiłował pozyskać przychylność Antenora. Mężczyzna zapowiedział jednak, że pozostanie wierny swoim przekonaniom i poprze roszczenia greckich posłów wobec księcia Troi. Antenor odpierał argumenty Parysa, który oskarżał go o to, iż większą sympatią darzy obcych, niż swoich pobratymców. Roztropny mężczyzna odparł, że dla niego najważniejszymi wartościami są prawda, sumienie, sprawiedliwość i uczciwość. Parys poczuł się urażony stanowczością Antenora.
Pieśń chóru (stasimon) I
Chorus zaintonował pieśń o mądrości i młodości, o tym, że niemożliwe jest połączenie tych dwóch wartości.
Epeisodion II
Helena ubolewała nad swoim losem. Spodziewała się, iż wkrótce Parysa spotka kara ze strony Greków. Kobieta spodziewała się, iż powrót do ojczyzny będzie dla niej bardzo trudny i upokarzający. Z rozczuleniem wspominała swoje życie, które było wspaniałe, dopóki nie spotkała w nim Parysa. Pani Stara, opiekunka Heleny, próbowała pocieszyć dziewczynę, zapewniając, iż z pewnością los wkrótce się do niej uśmiechnie. Piękna greczynka była jednak przekonana, że jej życie to pasmo utrapień. Pani Stara prosiła, by Helena powierzyła swój los Bogu.
Pieśń chóru II
Druga pieśń Chorusu dotyczyła obowiązków władcy wobec swojego ludu. Stanowi ona samodzielny utwór, wydany w zbiorze Jana Kochanowskiego Pieśni, Jej incipit brzmi „Wy, który pospolitą rzeczą władacie”.
Epeisodion III
Poseł oświadczył Helenie, iż Priam – król Troi – postanowił, iż kobieta nie zostanie wydana Grekom. Kobieta poprosiła go o dokładną relację z narady. Rada trojańska, w której zasiadali panowie, zebrała się, aby wysłuchać słów króla i jego syna. Priam zapewnił zgromadzonych, iż całkowicie zdaje się na ich decyzję w sprawie konfliktu z Grekami. Parys przedstawił radzie swoje racje. Zapewniał, iż nie porwał Heleny z własnej woli. Była ona nagrodą dla niego od bogini Wenus, którą ten uznał za najpiękniejszą spośród trzech bóstw.
Parys wytykał Grekom, iż oni sami wielokrotnie dopuszczali się w przeszłości porwań cudzych żon. Za przykład posłużyła mu historia Medei, uprowadzonej przez Jazona. Następnie dodał, iż wielu Greków dopuściło się porwania trojańskich kobiet i zmuszania ich do małżeństwa z nimi. Antenor obalił argumenty Parysa twierdząc, że porwanie Medei miało miejsce w odległej przeszłości, a słowa Wenus nie upoważniały księcia do łamania prawa. Streszczenie „Odprawy posłów greckich” w pigułce
Prolog
Na środku Placu Publicznego w Troi przed pałacem zebrał się Chór panien trojańskich. Kobiety zasiadły na stopniach na środku placu.
Monolog Antenora, który przedstawił zarys historii uprowadzenie pięknej greczynki - Heleny przez Parysa. Mężczyzna wygłosił swoje zdanie, iż kobieta powinna powrócić do swojej ojczyzny, dzięki czemu Troja uniknie wielkiej wojny z Grekami.
Epeisodion I
Parys usiłował pozyskać przychylność Antenora. Mężczyzna zapowiedział jednak, że pozostanie wierny swoim przekonaniom i poprze roszczenia greckich posłów wobec księcia Troi. Antenor odpierał argumenty Parysa, który oskarżał go o to, iż większą sympatią darzy obcych, niż swoich pobratymców. Roztropny mężczyzna odparł, że dla niego najważniejszymi wartościami są prawda, sumienie, sprawiedliwość i uczciwość. Parys poczuł się urażony stanowczością Antenora.
Pieśń chóru (stasimon) I
Chorus zaintonował pieśń o mądrości i młodości, o tym, że niemożliwe jest połączenie tych dwóch wartości.
Epeisodion II
Helena ubolewała nad swoim losem. Spodziewała się, iż wkrótce Parysa spotka kara ze strony Greków. Kobieta spodziewała się, iż powrót do ojczyzny będzie dla niej bardzo trudny i upokarzający. Z rozczuleniem wspominała swoje życie, które było wspaniałe, dopóki nie spotkała w nim Parysa. Pani Stara, opiekunka Heleny, próbowała pocieszyć dziewczynę, zapewniając, iż z pewnością los wkrótce się do niej uśmiechnie. Piękna greczynka była jednak przekonana, że jej życie to pasmo utrapień. Pani Stara prosiła, by Helena powierzyła swój los Bogu.
Pieśń chóru II
Druga pieśń Chorusu dotyczyła obowiązków władcy wobec swojego ludu. Stanowi ona samodzielny utwór, wydany w zbiorze Jana Kochanowskiego Pieśni, Jej incipit brzmi „Wy, który pospolitą rzeczą władacie”.
Epeisodion III
Poseł oświadczył Helenie, iż Priam – król Troi – postanowił, iż kobieta nie zostanie wydana Grekom. Kobieta poprosiła go o dokładną relację z narady. Rada trojańska, w której zasiadali panowie, zebrała się, aby wysłuchać słów króla i jego syna. Priam zapewnił zgromadzonych, iż całkowicie zdaje się na ich decyzję w sprawie konfliktu z Grekami. Parys przedstawił radzie swoje racje. Zapewniał, iż nie porwał Heleny z własnej woli. Była ona nagrodą dla niego od bogini Wenus, którą ten uznał za najpiękniejszą spośród trzech bóstw.
Kolejni mówcy poparli Antenora. Jedynie Iketaon postanowił bronić Parysa. Mężczyzna podburzył Trojan przeciwko Grekom. Apelował, by jego rodacy nie poddawali się najeźdźcom i dzielnie stawili im czoła w obronie swojej niezależności i niepodległości. Swoją wypowiedź zakończył stwierdzeniem, iż Troja powinna oddać Helenę dopiero wtedy, gdy Grecy przyznają się do uprowadzenia Medei. Na sali obrad zawrzało po przemówieniu Iketeona. Podczas głosowania okazało się, iż jego słowa poskutkowały tak bardzo na słuchaczy, iż wszyscy z nich opowiedzieli się za Parysem. Priamowi nie pozostało nic innego, jak zaakceptować decyzję panów, chociaż wiedział, że oznaczała ona wojnę z Grecją.
Pieśń chóru
Kolejne wystąpienie chóru było zapowiedzią pojawienia się w Troi rozwścieczonych posłów greckich.
Epeisodion IV
Ulisses nie ukrywał swego oburzenia i obrzydzenia dla Trojan, którzy tak zdecydowanie poparli Parysa. Gardził „złotą młodzieżą”, którą nazywał „darmozjadami” niezdolnymi do obrony własnej ojczyzny. Nie krył, iż z łatwością wojska greckie rozprawią się ze zgrają pijaków i śpiochów. Menelaos, prawowity mąż Heleny, pałał chęcią zemsty na Parysie.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies