Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Odprawa posłów greckich
Priam – król Troi. Został przedstawiony jako władca niezdecydowany, nieposiadający własnego zdania, a w krytycznej sytuacji zdający się na opinię większości. Za wszelką cenę próbuje uniknąć konsekwencji, jakie niesie ze sobą sprawowanie władzy.
W sporze o Helenę nie zajął żadnego stanowiska, powołując się w zupełności na decyzji rady. W jego postawie brak jest wewnętrznej refleksji, zastanowienia nad tym, co dobre będzie dla państwa. Bardzo łatwo zgodził się na wojnę z Grecją, nie zdając sobie sprawy z wielkości jej armii. Władca drwi z Antenora, który zaleca mu poczynienie przygotowań obronnych przed najazdem Greków, co świadczy o jego niekompetencji.
Pomimo, iż znał wcześniej przepowiednię Hekuby, swojej żony, o upadku Troi, to słowa Kasandry o rychłej klęsce państwa nie zrobiły na nim większego wrażenia. Zamiast podjąć samodzielnie decyzję o rozpoczęciu działań obronnych, po raz kolejny postanawia zwołać radę, która wyręczy go z wszelkich obowiązków.
Priam został przedstawiony jako przykład władcy, który nie zasłużył sobie absolutnie niczym, aby zasiadać na tronie. Brak jakiejkolwiek własnej inicjatywy, pomysłowości, charyzmy czy zdolności przywódczych doprowadził do upadku moralnego wewnątrz państwa, a w domyśle doprowadzi też do jego faktycznej klęski w starciu z Grekami.
Parys-Aleksander – syn Priama, książę Troi. Podobnie jak ojciec, został przedstawiony w bardzo negatywnym świetle, ale w przeciwieństwie do rodzica był bardziej zaradny.
Z łatwością zjednywał sobie ludzi poprzez kłamliwe komplementy oraz przekupstwo. W imię swoich prywatnych interesów był w stanie zrobić wszystko, często uciekał się do oszustwa czy szantażu.
W odróżnieniu od znanej nam Iliady w Odprawie posłów greckich nie darzy Heleny miłością, a jedynie traktuje jak swoją zdobycz, której nikomu nie odda. W obronie swojej własności uciekł się do manipulacji posłami rady. Najpierw wygłosił wzruszające przemówienie, w którym przedstawił siebie jako niewinnego młodzieńca, którego bogowie wybrali na sędziego w sporze o najpiękniejszą z bogiń. Następnie usiłował wzniecić podczas obrad antygreckie nastroje, przypominając uprowadzenie Medei, które miało miejsce w zamierzchłej przeszłości. W ogóle nie leżało mu na sercu dobro państwa, które skazywał na wojnę i nieuniknioną porażkę.
To do jego osoby odnoszą się słowa Ulissesa:
„Jeden to marnotrawca umiał spraktykować,Charakterystyka bohaterów „Odprawy posłów greckich”
Priam – król Troi. Został przedstawiony jako władca niezdecydowany, nieposiadający własnego zdania, a w krytycznej sytuacji zdający się na opinię większości. Za wszelką cenę próbuje uniknąć konsekwencji, jakie niesie ze sobą sprawowanie władzy.
W sporze o Helenę nie zajął żadnego stanowiska, powołując się w zupełności na decyzji rady. W jego postawie brak jest wewnętrznej refleksji, zastanowienia nad tym, co dobre będzie dla państwa. Bardzo łatwo zgodził się na wojnę z Grecją, nie zdając sobie sprawy z wielkości jej armii. Władca drwi z Antenora, który zaleca mu poczynienie przygotowań obronnych przed najazdem Greków, co świadczy o jego niekompetencji.
Pomimo, iż znał wcześniej przepowiednię Hekuby, swojej żony, o upadku Troi, to słowa Kasandry o rychłej klęsce państwa nie zrobiły na nim większego wrażenia. Zamiast podjąć samodzielnie decyzję o rozpoczęciu działań obronnych, po raz kolejny postanawia zwołać radę, która wyręczy go z wszelkich obowiązków.
Priam został przedstawiony jako przykład władcy, który nie zasłużył sobie absolutnie niczym, aby zasiadać na tronie. Brak jakiejkolwiek własnej inicjatywy, pomysłowości, charyzmy czy zdolności przywódczych doprowadził do upadku moralnego wewnątrz państwa, a w domyśle doprowadzi też do jego faktycznej klęski w starciu z Grekami.
Parys-Aleksander – syn Priama, książę Troi. Podobnie jak ojciec, został przedstawiony w bardzo negatywnym świetle, ale w przeciwieństwie do rodzica był bardziej zaradny.
Z łatwością zjednywał sobie ludzi poprzez kłamliwe komplementy oraz przekupstwo. W imię swoich prywatnych interesów był w stanie zrobić wszystko, często uciekał się do oszustwa czy szantażu.
W odróżnieniu od znanej nam Iliady w Odprawie posłów greckich nie darzy Heleny miłością, a jedynie traktuje jak swoją zdobycz, której nikomu nie odda. W obronie swojej własności uciekł się do manipulacji posłami rady. Najpierw wygłosił wzruszające przemówienie, w którym przedstawił siebie jako niewinnego młodzieńca, którego bogowie wybrali na sędziego w sporze o najpiękniejszą z bogiń. Następnie usiłował wzniecić podczas obrad antygreckie nastroje, przypominając uprowadzenie Medei, które miało miejsce w zamierzchłej przeszłości. W ogóle nie leżało mu na sercu dobro państwa, które skazywał na wojnę i nieuniknioną porażkę.
To do jego osoby odnoszą się słowa Ulissesa:
Że jego wszeteczeństwa i łotrowskiej sprawy
Od małych aż do wielkich wszyscy -jawnie bronią,
Nizacz prawdy nie mając ani końca patrząc,
Do którego rzeczy przyjść za ich radą muszą.
Nie rozumieją ludzie ani się w tym czują,
Jaki to wrzód szkodliwy w rzeczypospolitej
Młódź wszeteczna (…)”.
Parys jest zatem wyzutym z moralności, egoistycznym, próżniaczym marnotrawcom, dla którego nadrzędną wartością jest własna przyjemność.
Antenor – polityk, jeden z niewielu pozytywnych bohaterów utworu. Bohater ten bez wątpienia jest największym patriotą w dramacie. Poza tym cechuje się również szlachetnością, rozwagą, racjonalizmem i polityczną mądrością, czyli wszystkim tym, czego brakuje Priamowi i Parysowi.
Człowiek ten pozostał wierny swoim zasadom i zdecydowanie potępił czyn księcia Troi. Nie dał się mu zmanipulować i uparcie popierał roszczenia Greków wobec swojego państwa. Jednoznacznie domagał się wydania Heleny jej prawowitemu mężowi. Poza tym zdaje sobie sprawę, że jeśli Trojanie tego nie zrobią, to poniosą klęskę w wojnie z Grekami.
Język, którym się posługuje jest bardzo wyważony, logiczny i przemyślany. Często posługuje się przysłowiami, powołując się na mądrość tkwiącą w tradycji. Bardzo ważną cechą jego charakteru jest odwaga w przedstawianiu swojego zdania. Na forum narady panów trojańskich jasno opowiedział się za wydaniem Heleny Grekom, ponieważ według niego jej porwanie było niezgodne z prawem.
strona: 1 2
Szybki test:
Warchoł, krzykacz, głupiec, przekupna, marna kreatura to słowa określające:a) Parysa
b) Priama
c) Ikateona
d) Antenora
Rozwiązanie
Priam król Troi został przedstawiony jako władca:
a) niezdecydowany
b) zapobiegliwy
c) pewny siebie
d) odpowiedzialny
Rozwiązanie
Retoryka Antenora odnosi się do:
a) prywaty
b) manipulacji
c) uczuć
d) rozumu
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies