Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Odprawa posłów greckich
Dramat Kochanowskiego jest przykładem tragedii humanistycznej, czyli renesansowej.
Tragedia humanistyczna inaczej zwana jest renesansową. Powstała na gruncie tragedii antycznej, w której ukazany był konflikt wybitnej jednostki (postać mitologiczna lub historyczna) z siłami przeznaczenia (Fatum), prawem władcy, z siłami wyższymi, wolą bogów.
Za tło metaforycznej historii autor wybrał mitologiczną opowieść o wojnie trojańskiej, lecz pod wpływem długoletnich i dogłębnych studiów, wielu przyjaźni z najwybitniejszymi ówczesnymi umysłami czy doświadczeń literackich i politycznych oraz obserwacji ludzi skierował się w kierunku humanizmu.
Tragedią humanistyczną, poruszającą problem polskiej polityki i braku zaangażowania społeczeństwa w poprawę losu państwa jest również O poprawie Rzeczypospolitej Andrzeja Frycza-Modrzewskiego. Utwór ten jest reakcją, a raczej kontynuację myśli wybitnego holenderskiego filozofa – Erazma z Rotterdamu. Autor De republica emendanda podaje swój pomysł radykalnej przebudowy ustrojowej państwa szlacheckiego w monarchię scentralizowaną, opowiadając się za silną władzą króla, wykształconymi urzędnikami oraz szybką i sprawną administracją.
Choć Kochanowski przestrzegał podczas tworzenia dzieła zasad tradycji antycznej (trzech jedności: czasu, miejsca i akcji, podziału sztuki na prolog, epizody, pieśni chóru oraz epilog, stopniowego odsłaniania przed odbiorcą kolejnych elementów akcji, to znaczy zawiązanie akcji, punkt kulminacyjny, katastrofa), to jednak nie trzymał się owych reguł kurczowo, a dokonał pewnych modyfikacji. Nie opisał momentu katastrofy (zapowiedział ją jedynie poprzez proroczą wypowiedź Kasandry), nie umieścił bohaterów w sytuacji bez wyjścia (dokonują przecież wyboru podczas rady), nie zniewolił ich losów (posiadają wolną wolę, sami decydują o swym losie). Poza tym Kochanowski wiele razy użył nazw charakterystycznych dla epoki, w której żył. W starożytnej Grecji nie używano przecież takich słów i określeń, jak szlachta, Rzeczpospolita, sejm, Bóg. Pisarz, chcąc przedstawić realia współczesnej mu Polski, musiał odejść od sztywnych zasad i „przemycić” takie elementy.
Reasumując, Odprawa posłów greckich jest tragedią humanistyczną, ponieważ jej treść nawiązuje do tematu antycznego (mit wojny trojańskiej), jest ukłonem w stronę tragedii greckiej pod względem struktury i kompozycji (na przykład podział na epejsodiony i stasimony czy reguła trzech jedności). Poza tym działo autora Trenów dotyczy uniwersalnych tematów, takich jak miłość, władza, państwo, moralność, przez co jeszcze bardziej staje się bliskie odbiorcy. „Odprawa posłów greckich” jako tragedia humanistyczna
Autor: Karolina Marl�gaDramat Kochanowskiego jest przykładem tragedii humanistycznej, czyli renesansowej.
Tragedia humanistyczna inaczej zwana jest renesansową. Powstała na gruncie tragedii antycznej, w której ukazany był konflikt wybitnej jednostki (postać mitologiczna lub historyczna) z siłami przeznaczenia (Fatum), prawem władcy, z siłami wyższymi, wolą bogów.
Za tło metaforycznej historii autor wybrał mitologiczną opowieść o wojnie trojańskiej, lecz pod wpływem długoletnich i dogłębnych studiów, wielu przyjaźni z najwybitniejszymi ówczesnymi umysłami czy doświadczeń literackich i politycznych oraz obserwacji ludzi skierował się w kierunku humanizmu.
Tragedią humanistyczną, poruszającą problem polskiej polityki i braku zaangażowania społeczeństwa w poprawę losu państwa jest również O poprawie Rzeczypospolitej Andrzeja Frycza-Modrzewskiego. Utwór ten jest reakcją, a raczej kontynuację myśli wybitnego holenderskiego filozofa – Erazma z Rotterdamu. Autor De republica emendanda podaje swój pomysł radykalnej przebudowy ustrojowej państwa szlacheckiego w monarchię scentralizowaną, opowiadając się za silną władzą króla, wykształconymi urzędnikami oraz szybką i sprawną administracją.
Choć Kochanowski przestrzegał podczas tworzenia dzieła zasad tradycji antycznej (trzech jedności: czasu, miejsca i akcji, podziału sztuki na prolog, epizody, pieśni chóru oraz epilog, stopniowego odsłaniania przed odbiorcą kolejnych elementów akcji, to znaczy zawiązanie akcji, punkt kulminacyjny, katastrofa), to jednak nie trzymał się owych reguł kurczowo, a dokonał pewnych modyfikacji. Nie opisał momentu katastrofy (zapowiedział ją jedynie poprzez proroczą wypowiedź Kasandry), nie umieścił bohaterów w sytuacji bez wyjścia (dokonują przecież wyboru podczas rady), nie zniewolił ich losów (posiadają wolną wolę, sami decydują o swym losie). Poza tym Kochanowski wiele razy użył nazw charakterystycznych dla epoki, w której żył. W starożytnej Grecji nie używano przecież takich słów i określeń, jak szlachta, Rzeczpospolita, sejm, Bóg. Pisarz, chcąc przedstawić realia współczesnej mu Polski, musiał odejść od sztywnych zasad i „przemycić” takie elementy.
Istotnym faktem jest również to, iż utwór jest patriotyczno-obywatelską przestrogą dla ludzi dbających jedynie o prywatne dobro oraz to, iż Kochanowski zrezygnował z wprowadzenia Fatum, traktowanego w jako klątwę czy głos bogów. Dzięki temu ostatniemu zabiegowi bohaterowie tragedii są odpowiedzialni za swój los, za podejmowane decyzje, co jest wyrazem antropocentrycznego myślenia w epoce odrodzenia.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies