Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Odprawa posłów greckich
Pieśń chóru II
Druga pieśń Chorusu dotyczyÅ‚a obowiÄ…zków wÅ‚adcy wobec swojego ludu. Stanowi ona samodzielny utwór, wydany w zbiorze Jana Kochanowskiego PieÅ›ni, Jej incipit brzmi „Wy, który pospolitÄ… rzeczÄ… wÅ‚adacie”.
Chorus zaczÄ…Å‚ drugÄ… pieśń – tym razem o obowiÄ…zkach wÅ‚adców, o odpowiedzialnoÅ›ci rzÄ…dzÄ…cych za poddanych. WyliczaÅ‚ wÅ›ród nich takie powinnoÅ›ci, jak pamiÄ™tanie o tym, iż zajmujÄ… „miejsce boże na ziemi”, co w konsekwencji wiąże siÄ™ z dbaniem o dobro poddanych, dobro kraju, a nie o wÅ‚asne, ponieważ gdy ktoÅ› dziaÅ‚a na swojÄ… niekorzyść, ponosi mniejszÄ… karÄ™ niż ten, kto przy tej okazji przyczynia siÄ™ do pogorszenia sytuacji innych ludzi.
Epeisodion III
PoseÅ‚ oÅ›wiadczyÅ‚ Helenie, iż Priam – król Troi – postanowiÅ‚, iż kobieta nie zostanie wydana Grekom. Kobieta poprosiÅ‚a go o dokÅ‚adnÄ… relacjÄ™ z narady. Rada trojaÅ„ska, w której zasiadali panowie, zebraÅ‚a siÄ™, aby wysÅ‚uchać słów króla i jego syna. Priam zapewniÅ‚ zgromadzonych, iż caÅ‚kowicie zdaje siÄ™ na ich decyzjÄ™ w sprawie konfliktu z Grekami. Parys przedstawiÅ‚ radzie swoje racje. ZapewniaÅ‚, iż nie porwaÅ‚ Heleny z wÅ‚asnej woli. ByÅ‚a ona nagrodÄ… dla niego od bogini Wenus, którÄ… ten uznaÅ‚ za najpiÄ™kniejszÄ… spoÅ›ród trzech bóstw.
W pewnej chwili nadbiegÅ‚ PoseÅ‚, a z paÅ‚acu wyszÅ‚a Helena. Mężczyzna, zapewniwszy, że rozumie jej rozpacz i tÄ™sknotÄ™, powiadomiÅ‚ jÄ… o decyzji króla Troi: kobieta miaÅ‚a pozostać na ziemi Priama. Królowa zaczęła siÄ™ wypytywać, czy sÄ… to potwierdzone informacje, czy może tylko plotki zasÅ‚yszane gdzieÅ› przez przypadek, a PoseÅ‚ zapewniÅ‚: „ByÅ‚em przy wszytkim i prosto mi stamtÄ…d / Iść Aleksander do ciebie rozkazaÅ‚”.
NastÄ™pnie zaczÄ…Å‚ opowiadać jej przebieg negocjacji. W radzie trojaÅ„skiej, imitujÄ…cej parlament, zasiedli panowie, do których przemówiÅ‚ król Priam. Monarcha zapewniÅ‚, że nie chce podejmować żadnej decyzji samodzielnie, by uniknąć oskarżenia o kierowanie siÄ™ miÅ‚oÅ›ciÄ… ojcowskÄ…. NastÄ™pnie obiecaÅ‚, że uszanuje każde rozstrzygniÄ™cie, koÅ„czÄ…c przemowÄ™ zdziwieniem na postÄ™powanie Greków, którzy dopominajÄ… siÄ™ powrotu Heleny, choć „Syn mój w Grecyjej żony dostaÅ‚”.
Pierwszy po Priamie gÅ‚os zabraÅ‚ jego syn. Aby pozyskać sympatiÄ™ i gÅ‚osy posłów, zaczÄ…Å‚ zapewniać, że postÄ…pi wedÅ‚ug ich zaleceÅ„, ponieważ ich decyzja bÄ™dzie dla niego najważniejsza. Potem dawaÅ‚ przykÅ‚ady na dobre cechy swego charakteru. MówiÅ‚, że zawsze wolaÅ‚ „po gÄ™stych dÄ…browach / PrÄ™dkie jelenie gonić abo dzikie Å›winie”, niż spÄ™dzać czas na biesiadach. Nigdy nie sÅ‚yszaÅ‚ o piÄ™knej Helenie aż do dnia, gdy zostaÅ‚ sÄ™dziÄ… w sporze trzech bogiÅ„: Wenus, Minerwy i Junony o pierwszeÅ„stwo w piÄ™knoÅ›ci i przyznaÅ‚ zwyciÄ™stwo tej pierwszej. Wenus obiecaÅ‚a mu w nagrodÄ™ za tytuÅ‚ najpiÄ™kniejszÄ… kobietÄ™ Å›wiata (HelenÄ™) i to staÅ‚o siÄ™ poczÄ…tkiem jego kÅ‚opotów. Greczynka byÅ‚a przecież darem bogini, Parys nie zrobiÅ‚ nic zÅ‚ego, przyjÄ…Å‚ jedynie prezent. „Odprawa posłów greckich” - streszczenie szczegółowe
Autor: Karolina MarlêgaPieśń chóru II
Druga pieśń Chorusu dotyczyÅ‚a obowiÄ…zków wÅ‚adcy wobec swojego ludu. Stanowi ona samodzielny utwór, wydany w zbiorze Jana Kochanowskiego PieÅ›ni, Jej incipit brzmi „Wy, który pospolitÄ… rzeczÄ… wÅ‚adacie”.
Chorus zaczÄ…Å‚ drugÄ… pieśń – tym razem o obowiÄ…zkach wÅ‚adców, o odpowiedzialnoÅ›ci rzÄ…dzÄ…cych za poddanych. WyliczaÅ‚ wÅ›ród nich takie powinnoÅ›ci, jak pamiÄ™tanie o tym, iż zajmujÄ… „miejsce boże na ziemi”, co w konsekwencji wiąże siÄ™ z dbaniem o dobro poddanych, dobro kraju, a nie o wÅ‚asne, ponieważ gdy ktoÅ› dziaÅ‚a na swojÄ… niekorzyść, ponosi mniejszÄ… karÄ™ niż ten, kto przy tej okazji przyczynia siÄ™ do pogorszenia sytuacji innych ludzi.
Epeisodion III
PoseÅ‚ oÅ›wiadczyÅ‚ Helenie, iż Priam – król Troi – postanowiÅ‚, iż kobieta nie zostanie wydana Grekom. Kobieta poprosiÅ‚a go o dokÅ‚adnÄ… relacjÄ™ z narady. Rada trojaÅ„ska, w której zasiadali panowie, zebraÅ‚a siÄ™, aby wysÅ‚uchać słów króla i jego syna. Priam zapewniÅ‚ zgromadzonych, iż caÅ‚kowicie zdaje siÄ™ na ich decyzjÄ™ w sprawie konfliktu z Grekami. Parys przedstawiÅ‚ radzie swoje racje. ZapewniaÅ‚, iż nie porwaÅ‚ Heleny z wÅ‚asnej woli. ByÅ‚a ona nagrodÄ… dla niego od bogini Wenus, którÄ… ten uznaÅ‚ za najpiÄ™kniejszÄ… spoÅ›ród trzech bóstw.
W pewnej chwili nadbiegÅ‚ PoseÅ‚, a z paÅ‚acu wyszÅ‚a Helena. Mężczyzna, zapewniwszy, że rozumie jej rozpacz i tÄ™sknotÄ™, powiadomiÅ‚ jÄ… o decyzji króla Troi: kobieta miaÅ‚a pozostać na ziemi Priama. Królowa zaczęła siÄ™ wypytywać, czy sÄ… to potwierdzone informacje, czy może tylko plotki zasÅ‚yszane gdzieÅ› przez przypadek, a PoseÅ‚ zapewniÅ‚: „ByÅ‚em przy wszytkim i prosto mi stamtÄ…d / Iść Aleksander do ciebie rozkazaÅ‚”.
NastÄ™pnie zaczÄ…Å‚ opowiadać jej przebieg negocjacji. W radzie trojaÅ„skiej, imitujÄ…cej parlament, zasiedli panowie, do których przemówiÅ‚ król Priam. Monarcha zapewniÅ‚, że nie chce podejmować żadnej decyzji samodzielnie, by uniknąć oskarżenia o kierowanie siÄ™ miÅ‚oÅ›ciÄ… ojcowskÄ…. NastÄ™pnie obiecaÅ‚, że uszanuje każde rozstrzygniÄ™cie, koÅ„czÄ…c przemowÄ™ zdziwieniem na postÄ™powanie Greków, którzy dopominajÄ… siÄ™ powrotu Heleny, choć „Syn mój w Grecyjej żony dostaÅ‚”.
Parys wytykał Grekom, iż oni sami wielokrotnie dopuszczali się w przeszłości porwań cudzych żon. Za przykład posłużyła mu historia Medei, uprowadzonej przez Jazona. Następnie dodał, iż wielu Greków dopuściło się porwania trojańskich kobiet i zmuszania ich do małżeństwa z nimi. Przemówienie Parysa wywołało poruszenie w sali obrad. Antenor w swoim wystąpieniu potępił zachowanie Parysa. Przypomniał, iż przebywał on w Grecji jako gość, a swoim czynem zhańbił nie tylko Menelaosa, któremu porwał prawowitą małżonkę, ale Helenę i siebie, ponieważ pogwałcił prawo. Antenor w obawie przed wielką wojną radził, aby Priam odesłał Helenę do jej ojczyzny. Antenor obalił argumenty Parysa twierdząc, że porwanie Medei miało miejsce w odległej przeszłości, a słowa Wenus nie upoważniały księcia do łamania prawa.
Kolejnym argumentem przemawiajÄ…cym na jego korzyść byÅ‚ fakt, iż Grecy nie zawsze byli wzorem. NiegdyÅ› przecież Jazon porwaÅ‚ MedeÄ™ – córkÄ™ króla Kolchów, sprzymierzeÅ„ców Trojan. Parys uważaÅ‚, że Grecy nie czujÄ… siÄ™ winni krzywd wyrzÄ…dzonych licznym narodom: „Jeszczeć mury na ziemi leżą powalone / I pola do tej doby pustyniami stojÄ…, / Znaki miecza greckiego i okrutnej rÄ™ki”. PrzypomniaÅ‚, że nadal w ich domach przetrzymywano trojaÅ„skie branki: „A byÅ› też tego dobrze nie chciaÅ‚ sam pamiÄ™tać, / Hezyjona pamiÄ™tać musi, siostra twoja. / Ojcze, a moja ciotka, która do tej doby / U nich w niewoli żywie, jeÅ›li jeszcze żywie”. SwÄ… mowÄ™ Aleksander zakoÅ„czyÅ‚ zapewnieniem, że „jedna Helena” nie wynagrodzi krzywd wyrzÄ…dzonych przez Greków.
strona: 1 2 3 4 5 6 7
Szybki test:
Helena była nagrodą Parysa od bogini:a) Wenus
b) Minerwy
c) Artemidy
d) Junony
RozwiÄ…zanie
Dla Antenora najważniejsza jest prawda, a nie:
a) zdrada najbliższych
b) więzi sympatii
c) wojna
d) dobro kraju
RozwiÄ…zanie
Rada trojańska przypominała:
a) parlament
b) zgromadzenie możnych
c) kancelariÄ™ monarchy
d) arystokracjÄ™
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies