Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Przedwiośnie

„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie

Autor: Karolina Marl�ga

Gdy dotarli do biura okazało się, że muszą stać w kolejce, ponieważ było one oblegane przez strudzonych tułaczką Polaków. Po pewnym czasie zorientowali się, że ich pobyt w Charkowie potrwa dłużej niż się spodziewali. Z tego powodu Seweryn zaczął rozglądać się za miejscem, gdzie mogliby się przespać. Udało mu się dogadać z krawcem mówiącym nieco po polsku, mężczyzna zgodził się użyczyć im kąta w swej izbie, „mocno niepachnącej”. Następnego dnia, w biurze, Barykowie dowiedzieli się, że pociąg do Polski szybko nie przybędzie. Co prawda do miasta powoli zbliżał się transport spod Uralu, ale zanim dotrze minie kilka dni, a do tego nie ma gwarancji, że będą w nim wolne miejsca. Barykowie udali się na dworzec, aby odebrać z depozytu walizkę, ale okazało się, ku oburzeniu ojca i syna, że ich skarb przepadł. Pracownik przechowalni gęsto się tłumaczył, ale nic to nie dało. Skarb, którego potomkowie Baryków mieli strzec jak oka w głowie zaginął. Bardziej niż nad utratą lekarstw, Seweryn rozpaczał nad nie zgubą pamiętniczka dziadka Kaliksta.

Oczekiwanie na pociąg repatriacyjny trwało tygodniami. Barykowie uznali, że utrata walizki była karą za ich zbytnie obnoszenie się ze swoim dostojnym wyglądem: „Pokosztowanie rozkoszy burżuazyjnych wymysłów przyprawiło ich o żal dokuczliwy, gdy tych wymysłów zabrakło”. Gdy wydali już wszystkie pieniądze, które mieli przy sobie, krawiec „rodem z Warszawy” odmówił im swojej gościny. Barykowie imali się każdej pracy, aby zarobić choć tyle, by utrzymać się przy życiu. Seweryn coraz bardziej cierpiał na bóle głowy. Jego zdrowiu nie pomagał także fakt, że nocowali pod pewnymi schodami, po których permanentnie ktoś biegał w górę i w dół. Hałas potęgował bóle Seweryna. Ojciec starał się w urzędach bolszewickich o przydział jakiegoś małego mieszkanka, zaklinając się, że jest wybitnym rewolucjonistą z Baku, ale traktowano go jak każdego polskiego repatrianta.

* * *
Po wielu dniach oczekiwań nadjechał pociąg do Polski. Ku ich uciesze jego przewodnikiem był inżynier Białynia – dawny znajomy Seweryna. Mężczyzna jednak nie dał się ubłagać i nie zezwolił bohaterom na wejście do zatłoczonego pociągu. Ich wybawcą okazał się tajemniczy mężczyzna, który wziął na siebie odpowiedzialność i ukrył ojca z synem w ostatnim wagonie, pełnym kożuchów.

Streszczenia	Opracowanie
„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie „Przedwiośnie” – streszczenie w pigułce	Czas i miejsce akcji w „Przedwiośniu” Geneza „Przedwiośnia” Funkcja mitu szklanych domów w „Przedwiośniu” Problemy społeczne w „Przedwiośniu” Obraz rewolucji w „Przedwiośniu” Interpretacja zakończenia „Przedwiośnia” Historia w „Przedwiośniu” Znaczenie tytułu powieści Szczegółowy plan wydarzeń „Przedwiośnia” Wizje Polski w „Przedwiośniu” Życiorys Stefana Żeromskiego Problematyka psychologiczna „Przedwiośnia” Konstrukcja, kompozycja i narracja „Przedwiośnia” Filozofia w „Przedwiośniu” Ekranizacje „Przedwiośnia” Stefan Żeromski - kalendarium twórczości Najważniejsze cytaty w „Przedwiośniu” Bibliografia
Bohaterowie
Cezary Baryka – szczegółowa charakterystyka Droga życiowa Cezarego Baryki – od niedojrzałego czternastolatka do wciąż niedojrzałego dwudziestoczterolatka Charakterystyka pozostałych bohaterów „Przedwiośnia” Jadwiga Baryka - charakterystyka Seweryn Baryka – charakterystyka

„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: