Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Przedwiośnie
RODOWÓD
Seweryn Baryka, ojciec Czarka, pochodzi z polskiej szlachty. Pomimo braków w wykształceniu osiąga wysoki status społeczny urzędnika. Jego żona Jadwiga pochodziła z Siedlec. Ich ślub był wynikiem porozumienia, jakie Seweryn zawarł z rodzicami młodej kobiety. Jadwiga wciąż marzyła o powrocie w rodzinne strony. Ich jedynym dzieckiem jest Cezary. Rodzice zadbali o jego wykształcenie i zapewnienie mu miłości i wszelkich wygód. Głowa rodziny, czyli Seweryn jest patriotą. Wszelką wiedzę o Polsce czerpie z literatury pięknej. Jest także w posiadaniu pamiętnika, w którym istnieje świadectwo szlacheckiego pochodzenia rodziny Baryków. Kariera urzędnicza Seweryna zaprowadziła go do Baku, miasta naftowego. Rodzina żyje tu dostatnie.
„Ojciec i matka - otóż i caÅ‚y rodowód”, tak o swoim pochodzeniu mówi główny bohater powieÅ›ci, który nazywa siebie czÅ‚owiekiem nowoczesnym lub czÅ‚owiekiem „bez wczoraj”. Jego ojcem byÅ‚ Seweryn Baryka. Nazwisko, które nosiÅ‚ nie byÅ‚o iÅ›cie polskie, co sprawiaÅ‚o, że nie przykuwaÅ‚o niczyjej uwagi, Rosjanie wymawiali je jako „Siewierian Grigoriewicz Baryka”. Matka bohatera „byÅ‚a niewidoczna, samoswoja, najzwyczajniejsza Jadwiga DÄ…browska, rodem z Siedlec”. Pomimo, że kobieta niemal caÅ‚e życie spÄ™dziÅ‚a w Rosji (Ural, Baku, Symbirsk, TuÅ‚a), to nie nauczyÅ‚a siÄ™ tamtejszego jÄ™zyka. PozostajÄ…c na obczyźnie, interesowaÅ‚y jÄ… tylko sprawy zwiÄ…zane z jej rodzinnym miastem – Siedlcami, do których tÄ™skniÅ‚a. W mieÅ›cie tak piÄ™knym jak Baku wciąż wspominaÅ‚a rodzinne strony, które byÅ‚y dla niej najpiÄ™kniejsze na Å›wiecie.
Jadwiga zaraz po swoim Å›lubie wyjechaÅ‚a z mężem do Moskwy. Å»ona przysparzaÅ‚a Sewerynowi Baryce sporo kÅ‚opotów. Najpierw naubliżaÅ‚a woźnicy, ponieważ nie mogÅ‚a przyzwyczaić siÄ™ do kostki brukowej, po której jechaÅ‚ powóz. Później, gdy jej mąż byÅ‚ już dobrze sytuowanym urzÄ™dnikiem, na balu w miejscowoÅ›ci pod Uralem, uraziÅ‚a córkÄ™ gubernatora, za sprawÄ… swojej nieznajomoÅ›ci jÄ™zyka rosyjskiego. Pani Barykowa chciaÅ‚a sprawić przyjemność mÅ‚odej kobiecie i powiedziaÅ‚a jej: „Ach, kakaja u was krasnaja roża!”, nie zdawaÅ‚a sobie sprawy, że „roża” po rosyjsku nie znaczy róża, ale zupeÅ‚nie coÅ› innego.
„Samo wyjÅ›cie za mąż za Seweryna BarykÄ™ odbyÅ‚o siÄ™ w sposób niezwykÅ‚y,” jak twierdzi narrator. Otóż mÅ‚ody mężczyzna, gdy byÅ‚ już dobrze opÅ‚acanym urzÄ™dnikiem postanowiÅ‚ znaleźć sobie małżonkÄ™ i w tym celu wziÄ…Å‚ urlop i wyjechaÅ‚ na wieÅ›. UdaÅ‚o mu siÄ™ mu siÄ™ w ciÄ…gu miesiÄ…ca poÅ›lubić mÅ‚odÄ… kobietÄ™ w Siedlcach i powrócić na czas do pracy w urzÄ™dzie.„PrzedwioÅ›nie” – szczegółowe streszczenie
Autor: Karolina MarlêgaRODOWÓD
Seweryn Baryka, ojciec Czarka, pochodzi z polskiej szlachty. Pomimo braków w wykształceniu osiąga wysoki status społeczny urzędnika. Jego żona Jadwiga pochodziła z Siedlec. Ich ślub był wynikiem porozumienia, jakie Seweryn zawarł z rodzicami młodej kobiety. Jadwiga wciąż marzyła o powrocie w rodzinne strony. Ich jedynym dzieckiem jest Cezary. Rodzice zadbali o jego wykształcenie i zapewnienie mu miłości i wszelkich wygód. Głowa rodziny, czyli Seweryn jest patriotą. Wszelką wiedzę o Polsce czerpie z literatury pięknej. Jest także w posiadaniu pamiętnika, w którym istnieje świadectwo szlacheckiego pochodzenia rodziny Baryków. Kariera urzędnicza Seweryna zaprowadziła go do Baku, miasta naftowego. Rodzina żyje tu dostatnie.
„Ojciec i matka - otóż i caÅ‚y rodowód”, tak o swoim pochodzeniu mówi główny bohater powieÅ›ci, który nazywa siebie czÅ‚owiekiem nowoczesnym lub czÅ‚owiekiem „bez wczoraj”. Jego ojcem byÅ‚ Seweryn Baryka. Nazwisko, które nosiÅ‚ nie byÅ‚o iÅ›cie polskie, co sprawiaÅ‚o, że nie przykuwaÅ‚o niczyjej uwagi, Rosjanie wymawiali je jako „Siewierian Grigoriewicz Baryka”. Matka bohatera „byÅ‚a niewidoczna, samoswoja, najzwyczajniejsza Jadwiga DÄ…browska, rodem z Siedlec”. Pomimo, że kobieta niemal caÅ‚e życie spÄ™dziÅ‚a w Rosji (Ural, Baku, Symbirsk, TuÅ‚a), to nie nauczyÅ‚a siÄ™ tamtejszego jÄ™zyka. PozostajÄ…c na obczyźnie, interesowaÅ‚y jÄ… tylko sprawy zwiÄ…zane z jej rodzinnym miastem – Siedlcami, do których tÄ™skniÅ‚a. W mieÅ›cie tak piÄ™knym jak Baku wciąż wspominaÅ‚a rodzinne strony, które byÅ‚y dla niej najpiÄ™kniejsze na Å›wiecie.
Jadwiga zaraz po swoim Å›lubie wyjechaÅ‚a z mężem do Moskwy. Å»ona przysparzaÅ‚a Sewerynowi Baryce sporo kÅ‚opotów. Najpierw naubliżaÅ‚a woźnicy, ponieważ nie mogÅ‚a przyzwyczaić siÄ™ do kostki brukowej, po której jechaÅ‚ powóz. Później, gdy jej mąż byÅ‚ już dobrze sytuowanym urzÄ™dnikiem, na balu w miejscowoÅ›ci pod Uralem, uraziÅ‚a córkÄ™ gubernatora, za sprawÄ… swojej nieznajomoÅ›ci jÄ™zyka rosyjskiego. Pani Barykowa chciaÅ‚a sprawić przyjemność mÅ‚odej kobiecie i powiedziaÅ‚a jej: „Ach, kakaja u was krasnaja roża!”, nie zdawaÅ‚a sobie sprawy, że „roża” po rosyjsku nie znaczy róża, ale zupeÅ‚nie coÅ› innego.
Seweryn Baryka nie byÅ‚ czÅ‚owiekiem wyksztaÅ‚conym, nie posiadaÅ‚ wyuczonego zawodu. Za mÅ‚odu byÅ‚ zbyt leniwy, aby zająć siÄ™ naukÄ…, a później, mimo szczerych chÄ™ci, nie miaÅ‚ na niÄ… czasu. ZaczynaÅ‚ swojÄ… karierÄ™ zawodowÄ… od dorywczych prac, dziÄ™ki którym mógÅ‚ jakoÅ› siÄ™ utrzymać. „Trzeba nadmienić, iż Seweryn Baryka byÅ‚ czÅ‚owiekiem z gruntu i do dna uczciwym”, dlatego też nie podejmowaÅ‚ siÄ™ zajęć, które mogÅ‚yby komuÅ› zaszkodzić. Tacy jak on - ludzie o podstawowym wyksztaÅ‚ceniu, wrodzonej inteligencji i zdrowiu, których dodatkowo cechowaÅ‚y wytrzymaÅ‚ość, odwaga, wesoÅ‚ość i szczypta drwiny z „Moskala”, u którego sÅ‚użyli, mieli w przedwojennej Rosji szanse dorobku.
NiedÅ‚ugo po Å›lubie Baryków przyszedÅ‚ na Å›wiat ich synek, któremu nadali imiona Cezary Grzegorz. W tym czasie Seweryn byÅ‚ już dość majÄ™tnym arywistÄ…, czyli karierowiczem. Nie wydawaÅ‚ jednak zgromadzonych pieniÄ™dzy, ale staraÅ‚ siÄ™ uzbierać ich jak najwiÄ™cej. Poza „groszem w zÅ‚ocie” Baryka gromadziÅ‚ meble, dywany, biżuteriÄ™, obrazy i drogocenne książki. Seweryn zaczÄ…Å‚ czytać zgromadzone „biaÅ‚e kruki” polskiej literatury, przez co z czasem rozwinÄ…Å‚ siÄ™ u niego patriotyzm. DzieÅ‚em najczęściej czytanym przez BarykÄ™ byÅ‚ „pamiÄ™tniczek” z wojny 1831 roku, napisany i wydany na emigracji przez anonimowego autora. Książka ta opowiadaÅ‚a o wyprawie generaÅ‚a Józefa Dwernickiego na Beresteczko i Radziwiłłów.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42
Szybki test:
Antoni Lulek studiował:a) filologię rosyjską
b) biologiÄ™
c) prawo
d) medycynÄ™
RozwiÄ…zanie
Tatarzy odzyskawszy władzę w Baku mordowali:
a) Rosjan
b) wszystkie odpowiedzi sÄ… poprawne
c) Ormian
d) wszystkich sprzyjajÄ…cych Ormianom
RozwiÄ…zanie
Jadwiga Barykowa:
a) nie mówiła po rosyjsku
b) biegle władała rosyjskim
c) nie znała polskiego
d) była poliglotką
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies