Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Przedwiośnie

Konstrukcja, kompozycja i narracja „Przedwiośnia”

Autor: Karolina Marl�ga

Konstrukcja „Przedwiośnia” oparta jest na kontraście. W pierwszej części przedstawiona została idealna wizja Polski, czyli ojczyzna szklanych domów i dobrobytu. W drugiej ukazana jest rzeczywistość. Nawłoć jest obrazem stosunków panujących na polskiej wsi i w społeczeństwie w ogóle. Trzecia część oparta jest na konfrontacji ze sobą dwóch odmiennych ideologii, Lulka i Gajowca. Pomiędzy nimi znajduje się Cezary, który próbuje dokonać syntezy ich poglądów.

Kompozycja powieści jest oparta na historii głównego bohatera, któremu towarzyszymy przez dziesięć lat życia. Należy zauważyć, że jest ona niejednorodna, ponieważ poszczególne części „Przedwiośnia” diametralnie się od siebie różnią. „Rodowód” to nieco ironiczne wprowadzenie do fabuły powieści. Zawarte są tam wiadomości o rodzicach głównego bohatera.

Zabiegiem, który pozwolił Żeromskiemu poruszyć tyle znaczących tematów jest dynamizm głównego bohatera. Cezary zmienia się na kartach powieści, dorasta. Jest naocznym świadkiem wielu wydarzeń historycznych, przez co kształtuje swoje poglądy. „Przedwiośnie” skupia się głównie na problematyce politycznej i społecznej, ale także na psychologicznej.

Część pierwsza – „Szklane domy” zawiera elementy opowieści biograficznej. Opowiada o losach Cezarego i jego najbliższych od wybuchu pierwszej wojny światowej, poprzez rewolucję bolszewicką, aż do roku 1919. Spotkać można w niej także elementy reporterskiego przedstawiania zajść, które toczyły się na ulicach Baku. Opisy krwawych rzezi, podawanie dat, liczb ofiar powoduje, że tekst nabiera znamion reportażu. W dalszej części można zauważyć, że więcej miejsca poświęcone zostało wewnętrznym przeżyciom Cezarego

Wreszcie pojawia się w tej części mit o szklanych domach. Można go przyjąć jako zabieg ukazania poprzez kontrast zła rewolucji, która wprowadza chaos, cierpienie i śmierć. Legenda ta pełni rolę symboliczną.

Narracja w tej części powieści jest personalna. W zależności od bohatera, o którym jest mowa, przyjmuje jego punkt widzenia. Ciekawym zabiegiem jest wstrzymywanie narracji, aby skupić się na jakimś wstrząsającym szczególe. Tak dzieje się na przykład, gdy Cezary spostrzega brak obrączki na palcu matki oraz gdy dostrzega piękno zwłok młodej Ormianki.

Streszczenia	Opracowanie
„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie „Przedwiośnie” – streszczenie w pigułce	Czas i miejsce akcji w „Przedwiośniu” Geneza „Przedwiośnia” Funkcja mitu szklanych domów w „Przedwiośniu” Problemy społeczne w „Przedwiośniu” Obraz rewolucji w „Przedwiośniu” Interpretacja zakończenia „Przedwiośnia” Historia w „Przedwiośniu” Znaczenie tytułu powieści Szczegółowy plan wydarzeń „Przedwiośnia” Wizje Polski w „Przedwiośniu” Życiorys Stefana Żeromskiego Problematyka psychologiczna „Przedwiośnia” Konstrukcja, kompozycja i narracja „Przedwiośnia” Filozofia w „Przedwiośniu” Ekranizacje „Przedwiośnia” Stefan Żeromski - kalendarium twórczości Najważniejsze cytaty w „Przedwiośniu” Bibliografia
Bohaterowie
Cezary Baryka – szczegółowa charakterystyka Droga życiowa Cezarego Baryki – od niedojrzałego czternastolatka do wciąż niedojrzałego dwudziestoczterolatka Charakterystyka pozostałych bohaterów „Przedwiośnia” Jadwiga Baryka - charakterystyka Seweryn Baryka – charakterystyka

Konstrukcja, kompozycja i narracja „Przedwiośnia”

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: